trichoptosi-aities.jpg

Η τριχόπτωση είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να επηρεάσει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες, σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους. Ενώ η φυσιολογική απώλεια μαλλιών αποτελεί μέρος του κύκλου ζωής της τρίχας, η υπερβολική τριχόπτωση μπορεί να είναι ένδειξη υποκείμενων νοσημάτων. Οι αιτίες μπορεί να ποικίλλουν και περιλαμβάνουν ορμονικές ανισορροπίες, προβλήματα του θυρεοειδούς, ελλείψεις βιταμινών και ιχνοστοιχείων, καθώς και καταστάσεις όπως η τελογενής τριχόπτωση. Ο δερματολόγος είναι ο ιατρός που είναι υπεύθυνος να εντοπίσει και να αντιμετωπίσςι την αιτία που την προκαλεί. Ας δούμε αναλυτικά τις συχνότερες αιτίες που προκαλούν τριχόπτωση.

1. Ορμονικές Αιτίες

Οι ορμονικές διακυμάνσεις είναι μία από τις συχνότερες αιτίες της τριχόπτωσης. Οι σημαντικότερες ορμόνες που επηρεάζουν την υγεία των μαλλιών είναι τα ανδρογόνα, κυρίως η διυδροτεστοστερόνη (DHT). Η DHT προκαλεί συρρίκνωση των θυλάκων των τριχών, γεγονός που οδηγεί σε πιο λεπτά μαλλιά και τελικά στην απώλειά τους. Αυτή η μορφή τριχόπτωσης παρατηρείται κυρίως στους άνδρες και είναι γνωστή ως ανδρογενετική αλωπεκία.

Στις γυναίκες, η τριχόπτωση συχνά συνδέεται με τις αλλαγές στα επίπεδα των οιστρογόνων και της προγεστερόνης. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι υψηλές τιμές των οιστρογόνων ενισχύουν την ανάπτυξη των μαλλιών. Ωστόσο, μετά τον τοκετό, η απότομη πτώση αυτών των ορμονών μπορεί να προκαλέσει έντονη τριχόπτωση, μια κατάσταση γνωστή ως επιλόχεια τριχόπτωση.

Επιπλέον, η εμμηνόπαυση είναι μια περίοδος κατά την οποία οι γυναίκες συχνά παρατηρούν αυξημένη απώλεια μαλλιών λόγω της μείωσης των οιστρογόνων, η οποία οδηγεί σε σχετική αύξηση της επίδρασης των ανδρογόνων.

2. Προβλήματα Θυρεοειδούς

Ο θυρεοειδής αδένας ρυθμίζει πολλές μεταβολικές διεργασίες στο σώμα, και η δυσλειτουργία του μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στα μαλλιά. Οι δύο κύριες καταστάσεις που σχετίζονται με την τριχόπτωση είναι ο υποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός.

  • Υποθυρεοειδισμός: Όταν ο θυρεοειδής παράγει χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών, ο μεταβολισμός επιβραδύνεται, και αυτό μπορεί να επηρεάσει τον κύκλο ανάπτυξης των μαλλιών. Η ανεπαρκής λειτουργία του θυρεοειδούς μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και εύθραυστα μαλλιά, οδηγώντας τελικά σε απώλειά τους.
  • Υπερθυρεοειδισμός: Από την άλλη πλευρά, η υπερβολική παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών μπορεί επίσης να οδηγήσει σε τριχόπτωση. Σε αυτή την περίπτωση, τα μαλλιά μπορεί να γίνουν λεπτά και αδύναμα, με τελικό αποτέλεσμα την πτώση τους.

3. Ελλείψεις Βιταμινών και Ιχνοστοιχείων

Η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία των μαλλιών, και οι ελλείψεις ορισμένων βιταμινών και ιχνοστοιχείων μπορούν να οδηγήσουν σε τριχόπτωση. Οι βασικές θρεπτικές ουσίες που σχετίζονται με την υγιή ανάπτυξη των μαλλιών περιλαμβάνουν:

  • Σίδηρος: Η έλλειψη σιδήρου είναι μία από τις πιο κοινές αιτίες τριχόπτωσης, ειδικά στις γυναίκες. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος για τη μεταφορά οξυγόνου στους θύλακες των τριχών, και η ανεπάρκεια του μπορεί να οδηγήσει σε λεπτά, εύθραυστα μαλλιά και αυξημένη τριχόπτωση.
  • Βιοτίνη (βιταμίνη B7): Η βιοτίνη παίζει κρίσιμο ρόλο στον μεταβολισμό των κυττάρων και στην ανάπτυξη των μαλλιών. Η έλλειψή της μπορεί να προκαλέσει αδύναμα μαλλιά και τριχόπτωση.
  • Ψευδάργυρος: Ο ψευδάργυρος συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας των θύλακων των τριχών και η ανεπάρκεια του μπορεί να οδηγήσει σε επιβράδυνση της ανάπτυξης των μαλλιών και τριχόπτωση.
  • Βιταμίνη D: Η βιταμίνη D ενισχύει την ανάπτυξη των θυλάκων των τριχών. Έρευνες έχουν δείξει ότι η έλλειψη της μπορεί να συνδέεται με την τριχόπτωση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπως η γυροειδής αλωπεκία.

4. Τελογενής Τριχόπτωση

Η τελογενής τριχόπτωση είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα μαλλιά μεταβαίνουν πρόωρα στη τελογενή φάση (ανάπαυσης) του κύκλου ζωής τους και πέφτουν. Αυτή η μορφή τριχόπτωσης είναι συνήθως προσωρινή και μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες:

  • Στρες: Το έντονο σωματικό ή συναισθηματικό στρες μπορεί να προκαλέσει την είσοδο ενός μεγάλου αριθμού θυλάκων τριχών στη φάση ανάπαυσης ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα την έντονη τριχόπτωση μετά από μερικούς μήνες.
  • Φαρμακευτική αγωγή: Ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντικαταθλιπτικά, κάποια ορμονικά σκευάσματα οι ορισμένα φάρμακα για την αρτηριακή πίεση, μπορεί να επηρεάσουν τον κύκλο ζωής των μαλλιών και να προκαλέσουν τελογενή τριχόπτωση.
  • Χειρουργική επέμβαση: Μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις ή η αναισθησία που απαιτείται για αυτές, μπορεί να προκαλέσουν τελογενή τριχόπτωση λόγω του στρες που δέχεται ο οργανισμός.
  • Απότομη απώλεια βάρους: Η ταχεία απώλεια κιλών μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη θρεπτικών συστατικών, κάτι που μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των μαλλιών και να προκαλέσει τελογενή τριχόπτωση.

5. Αυτοάνοσα Νοσήματα

Τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η γυροειδής αλωπεκία (τριχοφάγος), ο θυλακικός λειχήνας, η πρόσθια ουλωτική αλωπεκία και ο λύκος μπορεί επίσης να προκαλέσουν τριχόπτωση. Σε αυτή την κατάσταση, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους θύλακες των τριχών, με αποτέλεσμα την εμφάνιση περιοχών χωρίς τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής.

Συμπέρασμα

Η τριχόπτωση είναι ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα, και οι αιτίες της μπορεί να είναι πολλές και ποικίλες. Από ορμονικές ανισορροπίες και προβλήματα του θυρεοειδούς έως ελλείψεις βιταμινών και άγχος. Κάθε παράγοντας πρέπει να αξιολογείται προσεκτικά. Αν αντιμετωπίζετε έντονη τριχόπτωση, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν ειδικό στην τριχόπτωση δερματολόγο, ώστε να εντοπιστεί η ακριβής αιτία και να λάβετε την κατάλληλη θεραπεία.


plaque-psoriasis-causes-39-5ae0bf058023b90036cf1352.webp

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ερυθρών πλακών στο δέρμα συχνά με λευκά λέπια. Οι ακριβείς λόγοι εμφάνισης της ψωρίασης δεν είναι πλήρως κατανοητοί, αλλά υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που φαίνεται να συμβάλλουν στην εμφάνισή της και στις εξάρσεις της.

Λόγοι Εμφάνισης Ψωρίασης

  1. Γενετική Προδιάθεση: Η ψωρίαση συχνά κληρονομείται, και οι άνθρωποι με οικογενειακό ιστορικό της νόσου είναι πιο πιθανό να την αναπτύξουν. Ερευνητές έχουν εντοπίσει αρκετά γονίδια που σχετίζονται με την ψωρίαση, τα οποία φαίνεται να επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
  2. Ανοσολογικοί Παράγοντες: Η ψωρίαση θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στα υγιή κύτταρα του δέρματος, προκαλώντας φλεγμονή και ταχεία αναπαραγωγή κυττάρων του δέρματος.
  3. Περιβαλλοντικοί Παράγοντες: Διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση της ψωρίασης. Αυτοί περιλαμβάνουν λοιμώξεις (π.χ. στρεπτόκοκκος), τραυματισμούς του δέρματος, φάρμακα και έκθεση σε συγκεκριμένα χημικά ή αλλεργιογόνα.

Λόγοι Έξαρσης Ψωρίασης

  1. Στρες: Το στρες είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει εξάρσεις ψωρίασης. Το ψυχολογικό στρες μπορεί να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σύστημα και να προκαλέσει φλεγμονώδεις αντιδράσεις.
  2. Λοιμώξεις: Ορισμένες λοιμώξεις, ιδιαίτερα οι στρεπτοκοκκικές λοιμώξεις, μπορούν να προκαλέσουν εξάρσεις ψωρίασης, ειδικά στα παιδιά και στους εφήβους.
  3. Καιρικές Συνθήκες: Το κρύο και το ξηρό κλίμα μπορεί να επιδεινώσουν την ψωρίαση, ενώ η έκθεση στον ήλιο συχνά βοηθά στη βελτίωση των συμπτωμάτων.
  4. Τραυματισμοί του Δέρματος: Τραυματισμοί όπως κοψίματα, εγκαύματα, τσιμπήματα εντόμων, ή ακόμα και το ξύσιμο του δέρματος μπορούν να προκαλέσουν νέες ψωριασικές πλάκες (φαινόμενο του Koebner).
  5. Φάρμακα: Ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντιυπερτασικά, τα αντιφλεγμονώδη και τα φάρμακα για τη θεραπεία της ελονοσίας, μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την ψωρίαση.
  6. Ορμονικές Αλλαγές: Ορμονικές αλλαγές, όπως αυτές που συμβαίνουν κατά την εφηβεία, την εγκυμοσύνη ή την εμμηνόπαυση, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ψωρίαση.

Η διαχείριση της ψωρίασης περιλαμβάνει την κατανόηση και τον έλεγχο αυτών των παραγόντων, με τη βοήθεια του δερματολόγου σας, ώστε να μειωθούν οι εξάρσεις και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής.


e93a7649-cf4a-4f79-8a8f-3ea00cc2d644-1200x800.jpg

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει το δέρμα και προκαλεί την επιτάχυνση της ανάπτυξης των δερματικών κυττάρων. Η ψωρίαση οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που δρουν σε συνδυασμό, μεταξύ των οποίων γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ανοσολογικοί παράγοντες.

  1. Γενετικοί παράγοντες: Υπάρχει ισχυρή γενετική συνιστώσα στην ψωρίαση. Αν και δεν είναι γνωστό το ακριβές γονίδιο που προκαλεί την ψωρίαση, πολλά γονίδια φαίνεται να εμπλέκονται, και οι οικογένειες με ιστορικό ψωρίασης έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν την πάθηση.
  2. Ανοσολογικοί παράγοντες: Η ψωρίαση θεωρείται αυτοάνοση διαταραχή, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα ίδια τα κύτταρα του σώματος, συγκεκριμένα στα δερματικά κύτταρα. Τα Τ-κύτταρα, ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων, ενεργοποιούνται λανθασμένα και προκαλούν φλεγμονή στο δέρμα και επιτάχυνση της παραγωγής των δερματικών κυττάρων κερατίνης.
  3. Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την ψωρίαση. Αυτοί περιλαμβάνουν λοιμώξεις (π.χ. στρεπτοκοκκικές λοιμώξεις), τραύματα στο δέρμα (φαινόμενο Koebner), άγχος, κάπνισμα, αλκοόλ και ορισμένα φάρμακα (π.χ. β-αναστολείς, λίθιο).
  4. Ορμονικοί παράγοντες: Οι ορμονικές αλλαγές, όπως αυτές που συμβαίνουν κατά την εφηβεία ή την εμμηνόπαυση, μπορεί να επηρεάσουν την ψωρίαση.
  5. Κλιματικοί παράγοντες: Το κλίμα και οι εποχές του χρόνου μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ψωρίαση. Το κρύο και ξηρό κλίμα μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα, ενώ η έκθεση στον ήλιο μπορεί να τα βελτιώσει.
  6. Άγχος: Το άγχος μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ψωρίασης.
  7. Κάπνισμα: Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ψωρίασης και μπορεί να δυσκολέψει τη θεραπεία της.
  8. Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ: Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ψωρίασης.

Η κατανόηση των ακριβών αιτιών της ψωρίασης εξακολουθεί να είναι αντικείμενο έρευνας, αλλά είναι σαφές ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών προδιαθέσεων και περιβαλλοντικών παραγόντων παίζει κεντρικό ρόλο στην εμφάνιση και την εξέλιξη της νόσου.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική. Ενώ οι παράγοντες που προανέφερα μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη ή την έξαρση της νόσου, δεν μπορεί να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο.

Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο για σωστή διάγνωση και θεραπεία της πάθησης.


dl.beatsnoop.com-1697557583-1200x799.jpg

Οι  βασικές αιτίες που οδηγούν στην εμφάνιση της ακμής.

  • Η υπερλειτουργία των σμηγματογόνων αδένων, με αποτέλεσμα την υπερέκκριση του σμήγματος.
  • Η απόφραξη των πόρων του δέρματος που οδηγεί στη μη παροχέτευση του σμήγματος και τη δημιουργία άσπρων και μαύρων φαγεσώρων.
  • Ο εγκλωβισμός μικροβίων, που υπάρχουν στην επιδερμίδα, μέσα στους φραγμένους πόρους.
  • Η φλεγμονή που δημιουργείται από όλους τους παραπάνω παράγοντες.

 

Υπερέκκριση του σμήγματος

Η υπερέκκριση του σμήγματος οφείλεται σε λανθασμένη υπερδραστηριότητα ενζύμου.

Το ένζυμο αυτό μετατρέπει την τεστοστερόνη σε DHT η οποία είναι πολύ πιο δραστήρια από την τεστοστερόνη στην παραγωγή σμήγματος. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο να υπάρχουν φυσιολογικά επίπεδα τεστοστερόνης και να έχουμε ακμή. Η υπερδραστηριότητα του ενζύμου αυτού μπορεί να ανιχνευτεί με ειδική εξέταση αίματος.

 

Απόφραξη των πόρων

Ο συνδυασμός αυξημένου πολλαπλασιασμού των κερατινοκυττάρων της επιδερμίδας με την υπερπαραγωγή σμήγματος, λόγω της δημιουργίας της DHT,  φράζει τους πόρους του δέρματος. Ο εγκλωβισμός των βακτηριδίων της επιδερμίδας στους φραγμένους πόρους οδηγεί στον πολλαπλασιασμό τους διότι υπάρχει πλέον ένα περιβάλλον αναερόβιο ιδανικό για τα ευδοκιμήσουν.

Μικροβιακός πολλαπλασιασμός

Ο εγκλωβισμός και ο πολλαπλασιασμός των βακτηριδίων μέσα στους πόρους έχει ως συνέπεια την έκκριση ουσιών. Οι ουσίες αυτές διασπούν τα λιπίδια του σμήγματος σε προϊόντα με έντονη ερεθιστική δράση οδηγώντας στη φλεγμονή, δηλαδή στα εμφανή κόκκινα σπυράκια με ή χωρίς πύον.

Φλεγμονή

Όταν καταστραφεί το τοίχωμα του σμηγματογόνου αδένα το διασπασμένο και ερεθιστικό σμήγμα χύνεται μέσα στο δέρμα δημιουργώντας τα φλυκταινίδια, τις βλατίδες και πιθανό τις κύστες με ουλές.

 

Αντιμετώπιση ακμής

Ο ειδικός ιατρός για τη θεραπεία της ακμής είναι ο δερματολόγος. Ο ιατρός θα ερευνήσει τυχόν υπάρχουσες αιτίες.

Πρέπει να αντιμετωπισθούν συγχρόνως και άμεσα οι τέσσερις φάσεις της ακμής που προαναφέρθηκαν.

Συγχρόνως με τη θεραπεία των συμπτωμάτων της ορατής ακμής είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση της αρχικής αιτίας η οποία οδηγεί στην διαδικασία της δημιουργίας της ακμής.