Μελανίζουσα ακάνθωση
Η μελανίζουσα άκανθωση είναι μια πάθηση κατά την οποία το χρώμα του δέρματος στην περιοχή του λαιμού, ανάμεσα στα πόδια και στην περιοχή της μασχάλης γίνεται πιο σκούρο. Το δέρμα μπορεί να γίνει πιο σκληρό και να μυρίζει άσχημα. Σπανιότερα μπορεί να υπάρχει και κνησμός. Οι αλλαγές εμφανίζονται συνήθως πολύ αργά, με την πάροδο μηνών ή και χρονών.
Συχνά εμφανίζεται σε ασθενείς που έχουν διαβήτη ή που είναι υπέρβαροι. Παιδιά με μελανίζουσα ακάνθωση έχουν περισσότερες πιθανότητες ανάπτυξης διαβήτη τύπου δύο.
Σπανιότερα συνδέεται με κακοήθειες εσωτερικών οργάνων, όπως το στομάχι και το συκώτι.
Συνοπτικά οι αιτίες της μελανίζουσας ακάνθωσης είναι:
- Αντίσταση στην ινσουλίνη. Πολλοί ασθενείς που εμφανίζουν μελανίζουσα ακάνθωση έχουν παρουσιάσει αντίσταση στην ινσουλίνη, μια ορμόνη που συντίθεται στο πάγκρεας και επιτρέπει στο σώμα να μεταβολίσει τη γλυκόζη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη οδηγεί τελικά στο διαβήτη τύπου 2.
- Παχυσαρκία. Πολλοί ασθενείς είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι μια κατάσταση που τελικά μπορεί να οδηγήσει σε αντίσταση στην ινσουλίνη.
- Ορμονικές διαταραχές. Συχνά εμφανίζεται σε ασθενείς με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, προβλήματα του θυρεοειδή όπως υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός είμαι προβλήματα στα επινεφρίδια.
- Φάρμακα. Μερικά φάρμακα όπως τα αντισυλληπτικά, η κορτιζόνη, η νιασίνη και η αυξητική ορμόνη μπορεί να προκαλέσουν μελανίζουσα ακάνθωση.
- Κακοήθεια. Κάποιες φορές συνδέεται με καρκίνο εσωτερικών οργάνων όπως του στομαχιού, το εντέρου και του συκωτιού.
- Κληρονομικότητα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει οικογενειακή προδιάθεση.
Μελανίζουσα ακάνθωση, θεραπεία
Αρχικά προτείνεται αντιμετώπιση της κατάστασης η οποία προκαλεί την μελανίζουσα ακάνθωση.
- Σε υπέρβαρους ασθενείς συστήνεται να χάσουν κιλά.
- Όταν το πρόβλημα εντοπίζεται σε φάρμακα εξετάζεται αν αυτά μπορούν να διακοπούν.
- Σε περιπτώσεις που το πρόβλημα είναι ορμονικό είναι απαραίτητη η συνεργασία με ενδοκρινολόγο για την αντιμετώπιση της πάθησης.
- Αν το πρόβλημα οφείλεται σε κακοήθεια συχνά η μελανίζουσα ακάνθωση υποχωρεί όταν χειρουργηθεί ο όγκος.
- Χρησιμοποιούνται ειδικές κρέμες που αποχρωματίζουν το δέρμα και ειδικά αντισηπτικά σαπούνια για να μειώσουν την οσμή.
- Σπανιότερα χρησιμοποιούνται χάπια τα οποία κανονικά δίνονται για την ακμή.
- Υπάρχει τέλος η δυνατότητα για θεραπεία με laser ή άλλες επεμβατικές μεθόδους.