Νέες έρευνες συνδέουν λεύκη και ψωρίαση

Η εμφάνιση ψωρίασης σε ασθενείς με λεύκη δεν περιγράφεται συχνά. Οι δύο παθήσεις έχουν επιπολασμό περίπου 1%- 3%. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ασθενών που έχουν τις δυο παθήσεις ταυτόχρονα. Οι ασθενείς με λεύκη και ψωρίαση εμφανίζουν το φαινόμενο Koebner. Το φαινόμενο αυτό χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των παθήσεων στα μέρη όπου το δέρμα τραυματίζεται συχνά, αυτό εξηγεί τη συχνή εμφάνιση της λεύκης και της ψωρίασης στα χέρια, τους αγκώνες και τα γόνατα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι δύο παθήσεις οφείλονται σε γενετικούς αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Οι ερευνητές Koransky και Roenig παρουσίασαν 25 περιπτώσεις λεύκης που συνδέονται με την ψωρίαση. Οι περισσότεροι ασθενείς είχαν αρχικά λεύκη. Η ψωρίαση εμφανίστηκε αργότερα, αρχικά στις περιοχές με τη λεύκη και επεκτάθηκε σε άλλα σημεία του σώματος. Όταν λεύκη και ψωρίαση συνυπάρχουν, παρατηρείται συνήθως γενικευμένη λεύκη (όχι εστιακή).
Γενετιστές εντόπισαν γονίδια που φαίνεται να παίζουν ρόλο ταυτόχρονα στην αιτιοπαθογένεια των δύο ασθενειών (λεύκης – ψωρίασης).

Λεύκη και ψωρίαση: αιτίες

Η λεύκη είναι μια πολυπαραγοντική νόσος που τελικά επηρεάζει την βιολογική συμπεριφορά των μελανινοκυττάρων. Παρά τη μη πλήρως κατανοητή αιτιολογία της, η πιο διαδεδομένη θεωρία σχετίζεται με την αυτοανοσία. Η υπόθεση αυτή υποστηρίζεται από την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης άλλων αυτοάνοσων παθήσεων , όπως η ψωρίαση. Η αιτιολογία της ψωρίασης είναι πλέον ξεκαθαρισμένη, συνίσταται σε συνδυασμό γενετικής προδιάθεσης, αυτοάνοσου παράγοντα και περιβαλλοντικών παραγόντων (στρες, κάπνισμα, αλκοόλ, αυξημένο βάρος κλπ.). Φαίνεται ότι τα αίτια λεύκης και ψωρίασης είναι κοινά.

Λεύκη και ψωρίαση: Θεραπεία

Καθώς πρόκειται για αυτοάνοσα νοσήματα, η θεραπεία στοχεύει στην καλύτερη ρύθμιση του ανοσολογικού μας μηχανισμού. Τοπικές κρέμες κορτιζόνης χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των δύο παθήσεων, οι κρέμες καλσιποτριόλης φαίνεται να έχουν θετικά αποτελέσματα και στα δύο νοσήματα, ενώ η φωτοθεραπεία ενδείκνυται τόσο για τη λεύκη όσο και για την ψωρίαση.
Ενέσιμα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα αλλά και θεραπείες από το στόμα έχουν εξίσου καλά αποτελέσματα.
Έτσι, συνήθως ακολουθείται από τον θεράποντα δερματολόγο μια θεραπεία για τις δυο παθήσεις.

Συμπέρασμα

Η ψωρίαση και η λεύκη είναι δύο ξεχωριστές ασθένειες, μπορούν όμως να έχουν την ίδια ανοσολογική προέλευση. Περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για την παθοφυσιολογία και τη γενετική που σχετίζονται με τη σύνδεση της λεύκης – ψωρίασης.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Γυροειδής αλωπεκία: τι είναι ο τριχοφάγος;

Η γυροειδής αλωπεκία (στα αγγλικά alopecia areata), ή αλλιώς τριχοφάγος, είναι μια αυτοάνοση πάθηση του δέρματος που οδηγεί σε απώλεια τριχών κατά πλάκες. Αργότερα πιθανώς οι μικρές αυτές πλάκες ενώνονται με αποτέλεσμα τη δημιουργία μεγάλων περιοχών χωρίς τρίχες που είναι πλέον εμφανείς.

Η πάθηση εμφανίζεται όταν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος αναγνωρίζουν λανθασμένα τους θύλακες των τριχών ως ξένους και τους επιτίθενται. Αυτό οδηγεί σε ξαφνική απώλεια τριχών.

Η γυροειδής αλωπεκία μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε υπάρχουν τρίχες στο σώμα, στο τριχωτό του κεφαλιού, στις βλεφαρίδες, τα φρύδια, στο πρόσωπο και αλλού. Μπορεί να εξελίσσεται αργά και σταθερά ή εξαιρετικά γρήγορα. Κάποιες περιπτώσεις υποχωρούν μόνες τους, άλλες όχι.

Σπάνια μπορεί να καταλήξει σε καθολική απώλεια τριχών σε όλο το σώμα του ασθενούς, κατάσταση που ονομάζεται καθολική γυροειδής αλωπεκία (alopecia universalis). Το αν θα υπάρξει επανέκφυση των τριχών χωρίς θεραπεία και πόσο θα παραμείνουν αυτές οι τρίχες διαφέρει από ασθενή σε ασθενή και δεν μπορεί να προβλεφθεί.

Καθώς η γυροειδής αλωπεκία πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα του δέρματος, δεν υπάρχει σαφής θεραπεία που να στοχεύει στη μόνιμη λύση του προβλήματος.

Υπάρχουν όμως αρκετοί και αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης που μπορεί να βοηθήσουν την ταχύτερη επανέκφυση των τριχών και να εμποδίσουν την εκ νέου απώλειά τους.

Ακόμα δίνεται μεγάλη έμφαση στην αντιμετώπιση του στρες που όπως σε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα φαίνεται πως παίζει σπουδαίο ρόλο.

Γυροειδής αλωπεκία: αντιμετώπιση

Για τη γυροειδή αλωπεκία θεραπεία με τη στενή έννοια του όρου δεν υπάρχει. Καθώς πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα το πρόβλημα πηγάζει από την λανθασμένη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς. Έχουν ανακαλυφθεί αρκετά γονίδια ύποπτα για την εκδήλωσή της, οπότε θεραπεία μιας πιθανότατα πάθησης με γονιδιακό υπόβαθρό δεν υφίσταται με την υπάρχουσα μέχρι στιγμής γνώση.

Αντίθετα όσο αφορά στην αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας οι μέθοδοι που ακολουθούνται είναι αρκετές, άλλες με πτωχά και άλλες με εξαιρετικά αποτελέσματα. Οι περισσότεροι τρόποι αντιμετώπισης στοχεύουν στην παροδική ανοσοκαταστολή, είτε όλου του συστήματος είτε τοπικά του δέρματος που εμφανίζει τριχοφάγο.

Καθώς είναι μια πάθηση απρόβλεπτη, ο δερματολόγος μπορεί να χρειαστεί να δοκιμάσει αρκετές θεραπευτικές προσεγγίσεις μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη για τον ασθενή.

Γυρεοειδής αλωπεκία: φάρμακα

Τοπικά σκευάσματα

Πρόκειται για ουσίες που εφαρμόζονται τοπικά στο δέρμα:

Μινοξιδίλη: η μινοξιδίλη είναι φάρμακο εγκεκριμένο για την ανδρογεννετική αλωπεκία, εφαρμόζεται δύο φορές τη μέρα στο τριχωτό, τα φρύδια ή τα γένια. Είναι σχετικά ασφαλής, τα αποτελέσματα όμως δεν είναι σύμφωνα με την εμπειρία μας ικανοποιητικά. Μπορεί να χρειαστεί μέχρι και ένας χρόνος για να είναι ορατά και αξίζει μάλλον να χρησιμοποιηθεί μόνο σε περιορισμένης έκταση γυροειδή αλωπεκία.
Ανθραλίνη: πρόκειται για μια ουσία που ερεθίζει το δέρμα με στόχο την επανέκφυση τριχών. Τα αποτελέσματα είναι σχετικά ικανοποιητικά, πρόκειται όμως για αρκετά ερεθιστική ουσία.
Κορτιζονούχες κρέμες: για τη γυροειδή αλωπεκία η κορτιζόνη θεωρείται κλασική, δοκιμασμένη και αποτελεσματική θεραπεία. Η κορτιζόνη μπορεί να εφαρμοστεί τοπικά με κρέμες, αφρούς, λοσιόν και σαμπουάν στις περιοχές με τριχοφάγο. Η λογική χρήσης της κορτιζόνης στη γυροειδή αλωπεκία είναι να προκαλέσει ήπια, αναστρέψιμη ανοσοκαταστολή στις προσβεβλημένες θέσεις.
Τοπική ανοσοθεραπεία: είναι μια τεχνική κατά την οποία εφαρμόζονται χημικές ουσίες (όπως η diphencyprone) τοπικά στο δέρμα με στόχο να προκαλέσει μια έντονη αλλεργική αντίδραση. Η αντίδραση αυτή συνήθως προκαλεί επιτυχή επανέκφυση των τριχών, κάποιες φορές χρειάζεται όμως να συνεχιστεί ως συντήρηση για να διατηρηθούν τα αποτελέσματα.

Γυροειδής αλωπεκία – ενέσεις (κορτιζόνη, prp – βλαστοκυτταρα)

Πρόκειται για ενέσεις κορτιζόνης, συνήθως τριαμκινολόνης, που εφαρμόζονται στις πάσχουσες από τριχοφάγο περιοχές στο τριχωτό, τα φρύδια ή τα γένια. Χρησιμοποιείται πολύ λεπτή βελόνα και η κορτιζόνη εγχύεται επιφανειακά. Συνήθως επαναλαμβάνεται κάθε μήνα μέχρι να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μια εναλλακτική θεραπεία που γίνεται με εξαιρετικά αποτελέσματα είναι το PRP (Plattelet rich plasma). Προηγείται αιμοληψία από τον ασθενή, το αίμα επεξεργάζεται και λαμβάνεται το πλάσμα αυτού, που είναι πλούσιο σε αυξητικούς παράγοντες. Κάποιες φορές αναφέρεται ως “θεραπεία γυροειδούς αλωπεκίας με βλαστοκύτταρα”. Στην πραγματικότητα όπως αναφέρθηκε πρόκειται για αυξητικούς παράγοντες του αίματος που στοχεύουν στα βλαστοκύτταρα του τριχικού θύλακα. Παρόλα αυτά είναι μια θεραπεία με εντυπωσιακά αποτελέσματα, χωρίς τις ανεπιθύμητες ενέργειες της κορτιζόνης και κερδίζει συνεχώς έδαφος.

Μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία στηρίζεται στους JAK αναστολείς (JAK inhibitors: ruxolitinib, baricitinib and tofacitinib). Πρόκειται για θεραπευτικούς παράγοντες που σχεδιάστηκαν για τη θεραπεία άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η ψωρίαση, φαίνεται όμως ότι έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα και για την αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας.

Συστηματικές θεραπείες με χάπια

Κορτιζόνη: και εδώ η κορτιζόνη παίζει κυρίαρχο ρόλο στη θεραπεία της γυροειδούς αλωπεκίας. Χρησιμοποιείται σε εκτεταμένες και επιθετικές μορφής τριχοφάγου. Δίνεται σε μορφή χαπιών απαιτεί όμως μεγάλες συνήθως δόσεις και χρειάζεται προσοχή από τον δερματολόγο ώστε να αποφευχθούν πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες αυτής.
Ανοσοκαταστασλτικά: όπως η μεθοτρεξάτη και η κυκλοσπορίνη αποτελούν επίσης κλασικά φάρμακα που έχουν δοκιμαστεί για τη θεραπεία της γυροειδούς με πολύ καλά αποτελέσματα. Λόγω πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών όπως η υπέρταση, ηπατοτοξικότητα, νεφροτοξικότητα και εμφάνισης κακοηθειών αποφεύγεται η μακροχρόνια χρήση τους.
JAK αναστολείς (olumiant): μια νέα θεραπεία με εξαιρετικά αποτελέσματα που ήρθε να δώσει λύση και στις δυσκολότερες μορφές της πάθησης!

Φωτοθεραπεία

Η φωτοθεραπεία χρησιμοποιείται περιστασιακά για την αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας με καλά αποτελέσματα. Πρόκειται για φωτοθεραπεία PUVA, χρησιμοποιείται δηλαδή το ψωραλένιο, μια ουσία που προκαλεί φωτοευαισθησία είτε σε χάπι είτε σε κρέμα και έπειτα η περιοχή ακτινοβολείται με UVA. Και εδώ αποφεύγεται η μακροχρόνια εφαρμογή λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος.

Γυροειδής αλωπεκία – φυσική θεραπεία

Καθώς ο τριχοφάγος είναι μια χρόνια αυτοάνοση πάθηση πολλοί ασθενείς αναζητούν εναλλακτικές θεραπείες χωρίς φάρμακα. Παρά το ότι ελάχιστες από αυτές υποστηρίζονται από ιατρικές έρευνες, όσο δεν βλάπτουν δεν υπάρχει λόγος να αποτραπεί ο ασθενής από το να τις δοκιμάσει.

Κάποιοι ασθενείς αναφέρουν θετικά αποτελέσματα όσο αφορά στη γυροειδή αλωπεκία από τα αιθέρια έλαια. Η αρωματοθεραπεία πιθανώς να μειώνει το στρες που είναι γνωστός εκλυτικός παράγοντας της νόσου. Τα έλαια που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι το tea tree, το δεντρολίβανο, η λεβάντα, η μέντα, η καρύδα, το καστορέλαιο και το jojoba oil.

Μια άλλη εναλλακτική θεραπεία αποτελεί ο βελονισμός και το microneedling που προκαλεί μικροτραυματισμό στην περιοχή της βλάβης.

Τα προβιοτικά φαίνεται ότι βοηθούν στην αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας, καθώς όλο και περισσότερες έρευνες υποστηρίζουν την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ εντέρου και δέρματος μέσω νευρώνων σε αυτό. Τα προβιοτικά κερδίζουν έδαφος στη βιβλιογραφία όσο αφορά στην αντιμετώπιση αυτοάνοσων παθήσεων του δέρματος όπως η γυροειδής αλωπεκία, η ψωρίαση και η λεύκη.

Η θεραπεία με low-level laser (LLLT) χρησιμοποιεί τα λεγόμενα soft lasers για την πρόκληση είτε ερεθισμού στο δέρμα με τρόπο παρόμοιο με τις τοπικές ερεθιστικές θεραπείες είτε ως ήπια αντιφλεγμονώδη.

Διάφορα βότανα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της γυροειδούς αλωπεκίας. Μεταξύ αυτών το ginseng, το πράσινο τσάι, ο ιβίσκος και η σερενόα (saw palmetto). Ακόμα σε κάποιες χώρες χρησιμοποιείται το κρεμμύδι ή και το σκόρδο τοπικά στις πάσχουσα θέση με σκοπό την πρόκληση ερεθισμού.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο ψευδάργυρος και η βιοτίνη δρα θετικά.

Γενικά δεν υπάρχουν αξιόπιστες έρευνες που να υποστηρίζουν την αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας με βότανα και έτσι η αποτελεσματικότητά τους αμφισβητείται.

Γυροειδής αλωπεκία και διατροφή

Δεν υπάρχει σαφής εικόνα ως προς το αν η διατροφή παίζει ρόλο στην εμφάνιση ή αντίθετα στην αντιμετώπιση της γυροειδούς αλωπεκίας. Παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετές έρευνες που δείχνουν βελτίωση πολλών αυτοάνοσων νοσημάτων από την λεγόμενη “αντιφλεγμονώδη δίαιτα ή αντιφλεγμονώδη διατροφή” αλλιώς γνωστή ως πρωτόκολλο διατροφής αυτοάνοσων (“autoimmune protocol”). Πρόκειται για μια δίαιτα σχετικά περιοριστική, χαμηλή σε υδατάνθρακες, που δίνει έμφαση κυρίως στην κατανάλωση λαχανικών και κάποιων κρεάτων.

Η αποτελεσματικότητα της κάθε θεραπείας διαφέρει από ασθενή σε ασθενή. Σε κάποιους ασθενείς παρατηρείται αυτόματη επανέκφυση των τριχών μετά από καιρό. Άλλοι δυσκολεύονται περισσότερο ακόμα και με τις πιο επιθετικές θεραπείες.
Πιθανώς να χρειαστεί να δοκιμάσετε περισσότερες από μια θεραπείες με τον δερματολόγο σας πριν δείτε βελτίωση.

Γυροειδής αλωπεκία: αίτια

Ο τριχοφάγος είναι μια αυτοάνοση πάθηση του δέρματος.

Εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς λανθασμένα στοχεύει δικά του κύτταρα και τους επιτίθεται ως ξένα. Στη περίπτωση της γυροειδούς αλωπεκίας το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται εναντίον του τριχικού θύλακα και τον καταστρέφει. Το παραπάνω οδηγεί σε απώλεια των τριχών στις θέσεις αυτές.

Οι ακριβείς αιτίες που συμβαίνει το παραπάνω είναι άγνωστες. Πολλοί από τους ασθενείς που εμφανίζουν γυροειδή αλωπεκία πάσχουν και από άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο διαβήτης τύπου 1 και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Αυτό πιστεύεται ότι οφείλεται σε κοινό γενετικό υπόβαθρο των παθήσεων αυτών.

Γυροειδής αλωπεκία και θυρεοειδής

Η σχέση γυροειδούς αλωπεκίας και θυρεοειδούς είναι υπό εξέταση. Πολλοί από τους ασθενείς με τριχοφάγο εμφανίζουν παράλληλα αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδούς, όπως η νόσος Hashimoto. Πρόκειται για μια αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα.
Δεν γνωρίζουμε με ποιον τρόπο αυτές οι δύο παθήσεις συνδέονται, πιθανώς και πάλι μέσω κοινού γονιδιακού υπόβαθρου.
Η σωστή ρύθμιση του θυρεοειδούς σίγουρα επιδρά θετικά στην ορθή λειτουργία όλου του οργανισμού και άρα στη μείωση της συστηματικής φλεγμονής που πιθανώς τροφοδοτεί τη γυροειδή αλωπεκία.

Όμως δεν πρέπει να υποθέτουμε ότι η γυροειδής αλωπεκία εμφανίστηκε λόγω αρύθμιστου θυρεοειδούς ή λόγω της αυτοάνοσης πάθησης αυτού. Αντίστοιχα το να ρυθμίσουμε τον θυρεοειδή δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αυτόματα θα υποχωρήσει και η γυροειδής αλωπεκία.

Γυροειδής αλωπεκία και άγχος / στρες

Έχει πλέον αποδειχθεί ότι το άγχος και το στρες επηρεάζουν αρνητικά τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος μέσω των ορμονών που εκλύονται. Δυο από τις ορμόνες που παίζουν καθοριστικό ρόλο φαίνεται ότι είναι η κορτιζόλη και η νοραδρεναλίνη.

Εκτός από την επίδραση του άγχους και του στρες στο ανοσοποιητικό μας σύστημα φαίνεται ακόμα ότι προκαλεί αγγειοσύσπαση μειώνοντας την αιμάτωση του τριχωτού που επιδεινώνει την τριχόπτωση.

Συμπτώματα

Το βασικό σύμπτωμα της γυροειδούς αλωπεκίας είναι η απώλεια τριχών. Οι τρίχες πέφτουν συνήθως δημιουργώντας μικρά κενά στην περιοχή που προσβάλλεται. Τα κενά αυτά συνήθως έχουν διάμετρο λίγων εκατοστών και παραμένουν έτσι ή ενώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας μεγαλύτερες πλάκες. Συνήθως ο ασθενής δεν αισθάνεται κάποιο σύμπτωμα, ενώ σπανιότερα υπάρχει κνησμός (φαγούρα) που πιθανώς να υποδηλώνει ενεργή νόσο-επέκταση.

Μπορεί να παρατηρήσετε απώλεια αρκετών τριχών (τούφες) στο μπάνιο ή στο μαξιλάρι. Περιοχές στο πίσω μέρος του κεφαλιού μπορεί να μην γίνουν αρχικά ορατές από τον ασθενή και εντοπίζονται από τον κομμωτή/κομμώτρια ή από το οικογενειακό περιβάλλον.

Γυροειδής αλωπεκία στους άντρες

Η πάθηση μπορεί να προσβάλει και τα δύο φύλα, η απώλεια τριχών όμως φαίνεται ότι είναι εντονότερη στους άντρες. Σε αντίθεση με την κλασική ανδρογενετική αλωπεκία όπου η απώλεια των τριχών είναι διάχυτη με λέπτυνση και χνουδοποίση των τριχών, στη γυροειδή αλωπεκία δημιουργούνται σαφώς αφοριζόμενα κενά, τελείως ελύθερα τριχών.

Γυροειδής αλωπεκία στα γένια

Τα γένια είναι από τις συχνές θέσεις εμφάνισης γυροειδούς αλωπεκίας στους άντρες. Εμφανίζεται ως κενές από γένια περιοχές στο πρόσωπο που ίσως ενωθούν σε μεγαλύτερες πλάκες.

γυροειδής αλωπεκία στα γενια θεραπεια

Η θεραπεία της γυροειδούς αλωπεκίας στα γένια δεν διαφέρει από τις υπόλοιπες περιοχές του σώματος. Επιλέγονται και πάλι τοπικές ή συστηματικές θεραπείες όπως αναλύθηκε παραπάνω.

Αντίστοιχα με τα γένια μπορεί να προσβάλει κάθε περιοχή με τρίχες, όπως οι βλεφαρίδες, τα φρύδια και αλλού. Σπάνια επεκτείνεται σε όλο το σώμα, οπότε και ονομάζεται καθολική γυροειδής αλωπεκία (alopecia totalis: απώλεια τριχών σε όλο το κεφάλι, alopecia universalis: απώλεια τριχών σε όλο το σώμα).

Γυροειδής αλωπεκία στις γυναίκες

Παρατηρείται ότι οι γυναίκες νοσούν από γυροειδή αλωπεκία συχνότερα από ότι οι άντρες, αν και με ελαφρώς ηπιότερα συμπτώματα. Επηρεάζεται το τριχωτό του κεφαλιού, τα βλέφαρα και τα φρύδια. Σε αντίθεση με την αλωπεκία γυναικείου τύπου (female-pattern hair loss) όπου η αραίωση είναι διάχυτη, η γυροειδής αλωπεκία στις γυναίκες εμφανίζεται με μικρές πλάκες τελείως κενές από τρίχες. Η πορεία της πάθησης είναι απρόβλεπτη, μπορεί να υπάρχει σταθερότητα, ραγδαία επιδείνωση ή αυτόματη υποχώρηση.

Γυροειδής αλωπεκία στα παιδιά

Όπως οι ενήλικες έτσι και τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν γυροειδή αλωπεκία. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι ασθενείς που εμφανίζουν την νόσο είναι κάτω των 30 ετών.

Παρά το ότι υπάρχουν ενδείξεις κληρονομικότητας, δεν σημαίνει ότι ο γονιός που πάσχει ή έπασχε από γυροειδή αλωπεκία θα το κληρονομήσει σίγουρα στα παιδιά του. Αντίστοιχα δεν είναι απαραίτητο ένα παιδί που εμφανίζει την πάθηση να έχει γονιό που πάσχει από αυτήν.

Επιπροσθέτως της γυροειδούς αλωπεκίας, τα παιδιά μπορεί να εμφανίζουν προβλήματα στα νύχια.

Έρευνες (National Alopecia Areata Foundation) έδειξαν ότι παιδιά κάτω των 5 ετών δεν επηρεάζονται ψυχολογικά σημαντικά από την πάθηση, μετά τα 5 έτη όμως βιώνουν την νόσο αρκετά τραυματικά καθώς το παιδί αντιλαμβάνεται σταδιακά τη διαφορετικότητά του.

Μορφές γυροειδούς αλωπεκίας

Κλασική γυροειδής αλωπεκία: νομισματοειδείς βλάβες κενές από τρίχες στο κεφάλι ή το σώμα.
Ολική γυροειδής αλωπεκία: απώλεια τριχών σε όλο το κεφάλι
Καθολική γυροειδής αλωπεκία: απώλεια τριχών σε όλο το σώμα
Διάχυτη γυροειδής αλωπεκία: σπάνια μορφή που μοιάζει με την ανδρογενετική και την γυναικείου τύπου αλωπεκία. Η διάγνωσή της απαιτεί έμπειρο και εξειδικευμένο δερματολόγο.
Οφίαση: απώλεια τριχών σε στο πίσω και πλαϊνό μέρος του κεφαλιού που σχηματίζει κενή περιοχή που μοιάζει σε εικόνα με φίδι.

Γυροειδής αλωπεκία πρόγνωση

Η πρόγνωση της γυροειδούς αλωπεκίας διαφέρει από ασθενή σε ασθενή καθώς είναι μια εξαιρετικά απρόβλεπτη νόσος. Όπως και κάθε αυτοάνοση νόσος εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις. Μπορεί η συγκεκριμένη έξαρση να πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό και η νόσος να μην ξαναεμφανιστεί ποτέ μπορεί όμως και να ταλαιπωρεί τον ασθενή για αρκετό καιρό.

Το ίδιο ισχύει και για την αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών μεθόδων. Μπορεί ένας ασθενής να ανταποκριθεί άμεσα με εξαιρετικά αποτελέσματα και άλλος να χρειαστεί πιο επιθετικές θεραπείες.

Γυροειδής αλωπεκία – υποτροπή

Ανάλογα με την πρόγνωση της νόσου είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί αν και πότε θα εμφανίζει ο κάθε ασθενής υποτροπή.

Αρνητικοί παράγοντες είναι οι εξής:

νεαρή ηλικία – εμφάνιση σε παιδί
εκτεταμένη και γρήγορη απώλεια τριχών
βλάβες στα νύχια
θετικό οικογενειακό ιστορικό
συνύπαρξη με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα

Γυρεοειδής αλωπεκία διάγνωση

Η διάγνωση της γυροειδούς αλωπεκίας είναι συνήθως κλινική από τον δερματολόγο. Εξετάζεται το δέρμα μακροσκοπικά, ενώ πιο εξειδικευμένες εξετάσεις μπορεί να απαιτηθούν.

εξετάσεις

Τριχοσκόπηση: μικροσκοπική εξέταση των τριχών με ειδική κάμερα
Δερματοσκόπηση: εξέταση του τριχωτού με ψηφιακό ή αναλογικό δερματοσκόπιο
Τριχοριζόγραμμα: ανάλυση στατιστικών στοιχείων των προβληματικών περιοχών ώστε να αξιολογηθεί αντικειμενικά η κατάσταση και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας
Εξέταση DNA / Trichotest: ανάλυση του γονιδιώματος του ασθενούς ώστε να αποκαλυφθεί πιθανή γενετική προδιάθεση
Εξετάσεις αίματος: για αποκλεισμό άλλων νοσημάτων όπως πχ. αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα κ.α.. Οι πιο συνήθεις είναι οι παρακάτω:
- CRP
- ΤΚΕ
- ΑΝΑ
- τεστοστερόνη
- FSH, LH
- TSH, fT3, fT4, Anti-TPO, Anti-TG κ.α.
Βιοψία δέρματος: χρειάζεται σπανιότερα για διαφοροδιάγνωση άλλων αλωπεκιών όπως πχ. θυλακικού λειχήνα ή μυκητιάσεων
Καλλιέργεια τριχών: όταν υπάρχει υποψία μυκητίασης

Διατροφή

Φαίνεται ότι μια διατροφή πλούσια σε ζάχαρη, επεξεργασμένους υδατάνθρακες και αλκοόλ αυξάνει τη λεγόμενη συστηματική φλεγμονή στο σώμα και καλό είναι να αποφεύγεται.

Κάποιοι ιατροί συστήνουν την διατροφή αυτοάνοσων (autoimmune protocol). Υποστηρίζεται ότι μειώνει την ανοσιακή απάντηση του οργανισμού οδηγώντας σε σπανιότερες υποτροπές. Αποτελείται κυρίως από συγκεκριμένα φρούτα και λαχανικά, ξηρούς καρπούς και κάποια ήδη κρέατος.

Οι περισσότεροι ιατροί πάντως συμφωνούν ότι μια ισορροπημένη διατροφή που δεν αποκλείει μεγάλες ομάδες τροφών και στηρίζεται σε φρούτα, λαχανικά, όσπρια και καλής ποιότητας κρέας και ψάρι είναι ωφέλιμη για την καλή λειτουργία όλου του οργανισμού και όχι μόνο για τον περιορισμό της φλεγμονής.

i-lefki-einai-klironomiki-alitheia-i-mythos-1200x675.jpg

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Τι είναι η λεύκη;

Η λεύκη είναι μία χρόνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από τμήματα του δέρματος τα οποία έχουν χάσει τη χρωστική τους ουσία. Τα κύτταρα της χρωστικής του δέρματος πεθαίνουν ή δεν είναι σε θέση να λειτουργήσουν. Η αιτία της λεύκης είναι άγνωστη εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες έχουμε επαφή με ορισμένες χημικές ουσίες. Έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να οφείλεται σε αυτοάνοση, γενετική, νευρογενή, ή ιογενή αιτία καθώς και σε οξειδωτικό στρες.

Συνήθως ταξινομείται σε δύο κύριες κατηγορίες:

Τμηματική και Γενικευμένη Λεύκη

Οι μισοί από τους πάσχοντες παρουσιάζουν τη διαταραχή πριν την ηλικία των 20 ετών, αν και οι περισσότεροι θα εμφανίσουν πρόβλημα πριν από την ηλικία των 40.

Η παγκόσμια συχνότητα εμφάνισης της λεύκης είναι μικρότερη από 1% και σε ορισμένες εθνότητες 2-3%, σπανίως δε, φτάνει έως το 16%. Οι αυτοάνοσες ασθένειες όπως η νόσος του Addison, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 έχουν την τάση να εμφανίζονται πιο συχνά σε ανθρώπους με λεύκη.

Δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία αλλά πολλές θεραπευτικές επιλογές όπως τοπικά στεροειδή, αναστολείς καλσινευρίνης, και φωτοθεραπεία.

Ταξινόμηση

Υπάρχουν διάφορα συστήματα ταξινόμησης, πρόσφατα έχει καθιερωθεί ένα σύστημα ταξινόμησης σε τμηματική (SV) και μη-τμηματική λεύκη (NSV). Ο NSV τύπος είναι ο πιο κοινός τύπος λεύκης.

Μη-τμηματική εντόπιση (NSV)
Στην μη-τμηματική (NSV), υπάρχει συνήθως μια μορφή συμμετρίας των αποχρωματισμένων πλακών. Νέες βλάβες εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου και μπορεί η πάθηση να γενικευθεί σε μεγάλα τμήματα του σώματος ή να παραμείνει εντοπισμένη σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Λεύκη με παραμονή ήπιας χρώσης του δέρματος αναφέρεται ως λεύκη universalis. Η NSV μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, σε αντίθεση με την τμηματική λεύκη, η οποία είναι πολύ πιο διαδεδομένη στην εφηβεία.

Κατηγορίες μη τμηματικής λεύκης:

Γενικευμένη Λεύκη: Είναι το πιο κοινό μοτίβο, μεγάλες και τυχαία κατανεμημένες περιοχές αποχρωματισμού.
Καθολική Λεύκη: Ο αποχρωματισμός καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος.
Εστιακή Λεύκη: Μια ή λίγες διάσπαρτες κηλίδες σε μια περιοχή. Εμφανίζεται πιο συχνά σε παιδιά.
Acrofacial Λεύκη: Εμφανίεται κυρίως στα δάχτυλα και σε περιοχές του προσώπου.
Λεύκη Βλεννογόνου: Αποχρωματισμός μόνο στους βλεννογόνους.

Τμηματική εντόπιση (SV)

Η τμηματική λεύκη (SV) διαφέρει όσο αφορά στην εντόπιση, στην αιτία και στη συσχέτιση με άλλες ασθένειες. Η θεραπεία της είναι διαφορετική από εκείνη της NSV λεύκης. Συνήθως εμφανίζεται σε περιοχές του δέρματος που σχετίζονται με συγκεκριμένο αισθητικό νεύρο (δερμοτόμιο). Εξαπλώνεται πολύ πιο γρήγορα από την NSV και δεν συσχετίζεται με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα. Ανταποκρίνεται πολύ καλά στην τοπική θεραπεία.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Τι είναι η λεύκη;

Η λεύκη είναι μια αυτοάνοση δερματοπάθεια κατά την οποία εμφανίζονται άσπρες κηλίδες στο δέρμα σε διάφορα μέρη του σώματος. Αυτό συμβαίνει επειδή τα κύτταρα που προσδίδουν χρωστική ουσία (χρώμα) στο δέρμα καταστρέφονται. Τα κύτταρα αυτά ονομάζονται μελανοκύτταρα.

Μπορεί επίσης να επηρεάσει τους βλεννογόνους (όπως η ιστός στο στόμα και τη μύτη) και το μάτι.

Τι προκαλεί τη λεύκη;

Η αιτία δεν είναι γνωστή. Η λεύκη μπορεί να είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθεται λανθασμένα σε κάποιο μέρος του σώματος. Στη λεύκη, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να καταστρέψει τα μελανοκύτταρα του δέρματος.

Φαίνεται επίσης ότι ένα ή περισσότερα γονίδια μπορεί να είναι υπεύθυνα για την εμφάνιση της διαταραχής. Πιστεύεται ότι ένα γεγονός, όπως πχ. τα ηλιακά εγκαύματα ή έντονο συναισθηματικό στρες μπορεί να αποτελέσει τον εκλυτικό παράγοντα εμφάνισής της.

Ποιοί μπορεί να εμφανίσουν λεύκη;

Πολλοί άνθρωποι αναπτύσσουν την πάθηση στα είκοσι – τριάντα χρόνια τους, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Η διαταραχή επηρεάζει όλες τις φυλές και τα δύο φύλα εξίσου, ωστόσο, είναι πιο εμφανής στους ανθρώπους με σκούρο δέρμα.

Τα άτομα με ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες (όπως ο υπερθυρεοειδισμός / ή η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα Hashimoto) είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν λεύκη από άλλους. Ο ακριβής λόγος που αυτό συμβαίνει δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητός. Γενικά πάντως, οι περισσότεροι άνθρωποι με λεύκη δεν έχουν άλλη αυτοάνοση ασθένεια.

Μπορεί εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα μέσα σε μια οικογένεια. Τα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν την διαταραχή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν λεύκη. Ωστόσο, τα περισσότερα παιδιά δεν θα παρουσιάσουν λεύκη, ακόμη και αν ένας γονέας έχει.

Ποια είναι τα συμπτώματα της λεύκης;

Οι λευκές κηλίδες στο δέρμα είναι το κύριο σύμπτωμα της πάθησης. Αυτές οι κηλίδες είναι πιο συχνές σε περιοχές όπου το δέρμα εκτίθεται στον ήλιο: τα χέρια, τα πόδια, το πρόσωπο και τα χείλη.
Άλλες κοινές περιοχές είναι:

Οι μασχάλες και η βουβωνική χώρα
Η περιοχή γύρω από το στόμα
Τα μάτια
Τα ρουθούνια
Ο ομφαλός
Τα γεννητικά όργανα
Ο πρωκτός

Τα μαλλιά των ατόμων με τη νόσο συχνά γκριζάρουν νωρίς. Άτομα με σκούρο δέρμα μπορεί να παρατηρήσουν λευκές περιοχές στο εσωτερικό τους στόματός τους.

Απλώνουν οι άσπρες κηλίδες;

Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να πει κανείς εάν η πάθηση θα εξαπλωθεί. Για μερικούς ανθρώπους, οι κηλίδες παραμένουν για πάντα σταθερές.

Σε άλλους σταδιακά εξαπλώνονται και σε άλλες περιοχές του σώματος. Τις περισσότερες φορές η λεύκη εξαπλώνεται πολύ αργά με την πάροδο του χρόνου. Σπανιότερα εξαπλώνεται γρήγορα.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Ο δερματολόγος είναι ο υπεύθυνος ιατρός. Θα αξιοποιήσει το οικογενειακό και ιατρικό ιστορικό, τη φυσική εξέταση και εξειδικευμένες εξετάσεις για τη διάγνωση της λεύκης.

Ο ιατρός μπορεί να θέσει ερωτήματα όπως:

Έχουν άλλα μέλη της οικογένειας λεύκη;
Έχετε εσείς ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας κάποιο αυτοάνοσο νόσημα;
Είχατε εξάνθημα, ηλιακό έγκαυμα, ή άλλο πρόβλημα του δέρματος πριν από εμφανιστούν οι κηλίδες της λεύκης;
Έχετε καθημερινά έντονο στρες ή υποφέρετε από κάποια άλλη ασθένεια;
Μήπως τα μαλλιά σας γκρίζαραν πριν την ηλικία των 35;
Είστε ευαίσθητοι στον ήλιο;

Άλλες ειδικές εξετάσεις μπορεί να είναι:

Λήψη μικρού δείγματος (βιοψία) του δέρματος
Εξετάσεις αίματος
Οφθαλμολογική εξέταση

Πώς αντιμετωπίζεται η λεύκη;

Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από:

Τον αριθμό των κηλίδων
Την έκταση των κηλίδων
Την ταχύτητα εξάπλωσης της νόσου
Ποιες θεραπείες έχουν ακολουθηθεί και ποια θεραπεία ταιριάζει περισσότερο στον ασθενή

Μερικές θεραπείες δεν είναι κατάλληλες για όλους. Πολλές θεραπείες μπορεί να έχουν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Οι θεραπείες μπορεί να πάρουν πολύ χρόνο, και μερικές φορές δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Οι τρέχουσες θεραπευτικές επιλογές για τη λεύκη περιλαμβάνουν:

Τοπικά θεραπευτικά (κρέμες)
Φάρμακα που παίρνετε από το στόμα
Φωτοθεραπεία
Αφαίρεση του χρώματος από άλλες περιοχές, έτσι ώστε να υπάρχει ομοιομορφία
Χειρουργικές θεραπείες με μοσχεύματα δέρματος
Τατουάζ
Καλλυντικά
Συμβουλευτική και υποστήριξη

Τι μπορεί κάποιος να κάνει για να αντιμετωπίσει τη λεύκη;

Κάποιοι ασθενείς επηρεάζονται ψυχολογικά πολύ έντονα λόγω της αλλαγής της εμφάνισής τους. Υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε:

Βρείτε έναν εξειδικευμένο δερματολόγο. Ο ιατρός θα πρέπει επίσης να είναι καλός ακροατής και να είναι ενημερωμένος για τις τελευταίες θεραπευτικές μεθόδους
Μιλήστε με άλλους ανθρώπους που έχουν λεύκη. Οικογένεια και φίλοι είναι άλλη πηγή στήριξης.
Ζητήστε βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Έχετε υπομονή. Πρόκειται για ένα αυτοάνοσο νόσημα και η θεραπευτικές επιλογές είναι δυστυχώς τουλάχιστον προς το παρόν περιορισμένες.

Τι έρευνα γίνεται για τη λεύκη;

Οι επιστήμονες έχουν πετύχει σημαντικά καλύτερη κατανόηση της λεύκης τα τελευταία χρόνια, κυρίως μέσω της γονιδιακής έρευνας.

Οι τρέχουσες έρευνες περιλαμβάνουν μελέτες για τη διερεύνηση:

Πόσο το τραύμα ή το στρες μπορεί να προκαλέσει λεύκη ή την επέκτασή της
Νέες θεραπείες
Ανάλυση γονιδίων που πιθανώς συνδέονται με λεύκη

cheirourgiki-therapeia-gia-ti-lefki-poies-epiloges-yparchoun-1200x800.jpg

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη

Η χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη είναι μια επιλογή που αξίζει να διερευνήσει ασθενής που πάσχει από σταθερή νόσο εδώ και μήνες.

Σε κάποιες περιπτώσεις οι φαρμακευτικές θεραπείες και η φωτοθεραπεία μπορεί να βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό τους ασθενείς με λεύκη. Όμως σε κάποιες άλλες διαταραχές που χαρακτηρίζονται από μειωμένα ή ανύπαρκτα μελανινοκύτταρα στην επιδερμίδα και στους θύλακες των τριχών (αλβινισμός, στελεχιαία λεύκη, υπομελάχρωση από έγκαυμα…) αυτές οι προσεγγίσεις αποτυγχάνουν.

Επίσης, κάποιες μορφές γενικευμένης λεύκης δεν ανταποκρίνονται στην θεραπεία με υπεριώδες φως, ειδικά όταν αφορούν σε περιοχές όπως τα χέρια, τα δάχτυλα, τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών (είναι περιοχές με λίγους θύλακες τριχών).

Γι αυτές τις περιοχές χρησιμοποιείται η χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη. Πολλές από αυτές χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στην καθημερινή πράξη.

Η θεραπεία της λεύκης με μεταμόσχευση αυτόλογων μελανινοκυττάρων μπορεί να γίνει σε όλες τις μορφές λεύκης. Οι χειρουργικές θεραπείες είναι ιδανική επιλογή για το εστιακό λευκόδερμα, την εστιακή και τμηματική λεύκη και τη υπομελάγχρωση μετά από έγκαυμα.

Η επιλογή ασθενών με γενικευμένη λεύκη είναι πιο δύσκολη. Οι βλάβες σε αυτούς τους ασθενείς συνήθως εκτείνονται με το χρόνο σε μέγεθος και αριθμό. Αν η πάθηση δεν είναι σταθερή τότε αυτοάνοσοι και άλλοι μηχανισμοί επιδρούν δυσμενώς στην επιβίωση των μελανινοκυττάρων που θα μεταμοσχευθούν.

Οι ασθενείς πρέπει να ενημερωθούν και να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες. 100% κάλυψη των περιοχών δεν είναι δυνατή ακόμα και αν όλα γίνουν σωστά. Μια περιοχή μπορεί να μη καλυφθεί πλήρως, ή μπορεί κάποιες περιοχές να γίνουν ακόμα πιο σκούρες από το φυσιολογικό δέρμα.

Υπάρχουν πολλές τεχνικές που βασίζονται στον εξοπλισμό, διαφορετικούς τρόπους συλλογής των μελανινοκυττάρων, προετοιμασίας της περιοχής δέκτη και σταθεροποίησης του μοσχέυματος.

Κάποιες τεχνικές εξαρτώνται από τη θέση.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Προϋποθέσεις

Η λεύκη πρέπει να είναι σταθερή, οι περιοχές να μη μεγαλώνουν, να μην έχει εμφανιστεί φαινόμενο Köbner για μήνες. Δεν υπάρχει συμφωνία ως προς τη την χρονική περίοδο την οποία χρειαζόμαστε για να ορίσουμε την πάθηση ως σταθερή.

Δεν υπάρχει αξιόπιστο τεστ για να προβλέψουμε την σταθερότητα της πάθησης, την μελλοντική της εξέλιξη και το αποτέλεσμα της μεταμοσχεύσεις σε ασθενείς με γενικευμένη λευκή.

Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν μικρά μοσχεύματα των οποίων η εξέλιξη παρακολουθούνταν πριν από μία εκτεταμένη μεταμόσχευση δέρματος. Όμως η λευκή μπορεί να είναι ενεργή σε μια περιοχή και σε μια άλλη όχι.

Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι επιτυχημένο σε μία περιοχή και αποτυχημένο σε μία άλλη περιοχή στον ίδιο ασθενή. Η ασθένεια μπορεί να είναι ανενεργή και μετά από αρκετό χρονικό διάστημα να ενεργοποιηθεί ακολουθώντας κύκλους των οποίων τη διάρκεια δεν μπορούμε να προβλέψουμε.

Γι’ αυτό είναι δύσκολο να προβλέψουμε το αποτέλεσμα μιας επέμβασης από ένα μικρό μόνο μόσχευμα. Μέχρι να αναπτυχθεί κάποιο ακριβές τεστ που θα ελέγχει συγκεκριμένους παράγοντες ενεργότητας της πάθησης, ο μόνος τρόπος να ελέγξουμε το αποτέλεσμα είναι το ακριβές ιστορικό.

Οι ασθένειες δεν πρέπει να πιστεύουν ότι η επέμβαση θα εξαλείψει το πρόβλημα πλήρως, ότι μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της πάθησης, ή ότι μπορεί να θεραπεύσει τους υποκείμενους παράγοντες.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Ποιες είναι οι επιλογές

Χωρίζονται σε τεχνικές στις οποίες χρησιμοποιείται το δέρμα που λάβαμε όπως είναι και σε τεχνικές στις οποίες το δέρμα που λαμβάνουμε υπόκεινται επεξεργασία. Παρακάτω παραθέτουμε τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες διαδικασίες.

Χειρουργικές θεραπείες για τη λεύκη: Μέθοδοι που χρησιμοποιούν το δέρμα χωρίς κατεργασία

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Φυσαλίδες αναρρόφησης

Με τη βοήθεια ειδικού μηχανήματος προκαλούμε τη δημιουργία φυσαλίδων γεμάτες υγρό.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Λεπτά μοσχεύματα

Χρησιμοποιούμε ειδικό μαχαίρι ή δερμοτόμο για να πάρουμε το μόσχευμα το οποίο τοποθετείται στην πάσχουσα περιοχή. Αν το μόσχευμα είναι πολύ παχύ έχουμε ανομοιόμορφο αποτέλεσμα τόσο σε υφή όσο και σε χρώμα. Το αν θα δημιουργηθεί ουλή εξαρτάται από τον χειρουργό. Είναι μια εύκολη και σχετικά οικονομική μέθοδος

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Μικρά μοσχεύματα

Λαμβάνονται μικρά μοσχεύματα με τη βοήθεια punch βιοψίας 2 mm ή ακόμη μικρότερα. Δημιουργούμε τρύπες στην υπό θεραπεία περιοχή και φυτεύουμε τα μοσχεύματα. Μικρό μέγεθος μοσχευμάτων έχει συνήθως καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα απαιτούνται όμως περισσότερα. Είναι μια εύκολη και οικονομική μέθοδος.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Πολύ λεπτό μόσχευμα

Με τη βοήθεια ηλεκτρικού δερμοτόμου λαμβάνονται πολύ λεπτά μοσχεύματα. Έχει το πλεονέκτημα ότι το βάθος του μοσχεύματος είναι σταθερό. Το αν θα δημιουργηθεί ουλή εξαρτάται από τον χειρουργό. Είναι μια μέτρια– προχωρημένη μέθοδος.

Χειρουργικές θεραπείες για τη λεύκη: Μέθοδοι κατά τις οποίες το δέρμα επεξεργάζεται

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Καλλιέργεια κυττάρων επιθηλίου που περιέχουν μελανινοκύτταρα (Μεταμόσχευση μελανινοκυττάρων)

Είναι μια προχωρημένη μέθοδος και απαιτεί εξειδικευμένη εκπαίδευση και εξοπλισμό.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Εναιώρημα καλλιεργημένων μελανινοκυττάρων (Μεταμόσχευση εναιωρήματος μελανινοκυττάρων)

Χρησιμοποιούνται κύτταρα που έχουν ληφθεί από βιοψία. Πλεονέκτημα είναι ότι λαμβάνονται πολλά κύτταρα από ένα μικρό μόνο σημείο.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί μια μεγάλη έκταση λαμβάνοντας ένα μικρό μόνο κομμάτι δέρματος. Είναι εξειδικευμένη μέθοδος και απαιτεί έμπειρο προσωπικό.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Εναιώρημα βασικών κυττάρων

Χρησιμοποιούνται κύτταρα μελανίνης και κερατινοκύτταρα από βιοψία. Μοιάζει με τις προηγούμενες μεθόδους. Αντί όμως να καλλιεργήσουμε το υλικό το χρησιμοποιούμε απευθείας ως μόσχευμα. Είναι μια προχωρημένη μέθοδος που μπορεί όμως να γίνει και σε μικρότερα κέντρα.

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Μελανινοκύτταρα και κερατινοκύτταρα που καλλιεργούνται και τοποθετούνται σε μεμβράνη

Είναι μια παραλλαγή των παραπάνω μεθόδων σε μια προσπάθεια ώστε να γίνει η τεχνική πιο σταθερή. Γίνεται σε εξειδικευμένο εργαστήριο. Είναι μια πολύ εξειδικευμένη μέθοδος και απαιτούνται βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Μέθοδοι προετοιμασίας της περιοχής που θα λάβει το μόσχευμα

Φυσαλίδες που δημιουργούνται με αναρρόφηση, ή τριβή
Θέρμανση
Φυσαλίδες που δημιουργούνται με χημικά
Φυσαλίδες που δημιουργούνται με PUVA
Φυσαλίδες που δημιουργούνται με υγρό άζωτο
Υπέρηχος
δερμοτομος
fliptop
Λέιζερ
Dermabration

Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής μετά τη θεραπεία;

Οι περιοχές που θεραπεύτηκαν πρέπει να παραμείνουν ακίνητες για τέσσερις περίπου ώρες αν είναι δυνατόν ακόμη και περισσότερο. Οι πρώτες 48 ώρες είναι οι σημαντικότερες για το αποτέλεσμα και κατά τις ώρες αυτές πρέπει να αποφύγει κάθε φυσική δραστηριότητα και να αποφεύγονται στενά ρούχα για περίπου δύο εβδομάδες.

Ο επίδεσμος αφαιρείται μετά από οκτώ μέχρι εννιά ημέρες.

Επανέλεγχος

Περίπου πέντε με οχτώ μήνες μετά τη μεταμόσχευση συστήνεται έλεγχος.

Τις πρώτες εβδομάδες μετά τη μεταμόσχευση η περιοχή είναι κόκκινη. Τον πρώτο χρόνο μετά την επέμβαση μπορεί να εμφανιστεί υπέρ- ή υπομελαγχρωση. Το χρώμα όμως του δέρματος μετά από ένα περίπου χρόνο γίνεται παρόμοιο με αυτό της γύρω περιοχής.

Σπάνια επιμένει μία λευκή περιοχή ενός με δύο περίπου χιλιοστών γύρω από την περιοχή της μεταμόσχευσης. Αυτό παρατηρείται συνήθως σε ασθενείς με γενικευμένη λευκή. Η άλως αυτή υποχωρεί συνήθως μετά από την έκθεση στον ήλιο.

Το αποτέλεσμα μπορεί να εμφανιστεί σχετικά νωρίς αλλά το τελικό αποτέλεσμα αξιολογείται περίπου ενάμιση χρόνο μετά την επέμβαση.

Συμπέρασμα

Για να αντιμετωπιστεί η μέτρια απόδοση μερικών ασθενών στη φαρμακευτική θεραπεία ή στη φωτοθεραπεία γίνεται ένα πλήθος επεμβάσεων.
Στην τμηματική λευκή συχνά η μεταμόσχευση είναι η μόνη αποδοτική μέθοδος θεραπείας.
Η πάθηση πρέπει να είναι σταθερή.
Η χειρουργική μέθοδος είναι η πιο γρήγορη μέθοδος αποκατάστασης του χρώματος μιας προβληματικής περιοχής.
Οι τεχνικές χωρίζονται σε αυτές με καλλιέργεια και χωρίς καλλιέργεια.
Ο ασθενής πρέπει να καταλάβει ότι επέμβαση δεν αντιμετωπίζει την αιτία της πάθησης.
Τα ποσοστά επιτυχίας κυμαίνονται από 60% μέχρι και 90%.
Μια επιτυχημένη επέμβαση μπορεί να αλλάξει τη ζωή του ασθενή και της οικογένειας του.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Λεύκη σε παιδιά: μια σύντομη ανασκόπηση. Ως λεύκη ορίζεται η δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από λευκές δερματικές κηλίδες διαφόρων μεγεθών και σχημάτων που τείνει να αυξάνει περιφερειακά κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Η συχνότητα της ασθένειας κυμαίνεται μεταξύ 0,1-4% του πληθυσμού. Η λεύκη συνήθως εμφανίζεται από την παιδική ηλικία ή σε νέους ενήλικες.

Στο 25% αυτών εμφανίζεται σε ηλικία 20 ετών ενώ περίπου στο 25% πριν από τα 8 χρόνια, με μέση ηλικία έναρξης τα 4 και 5 χρόνια.

Πολλές αιτιολογικές υποθέσεις έχουν προταθεί για να εξηγήσουν τη λεύκη, μεταξύ των οποίων η πιο πιθανή είναι ένας συνδυασμός γενετικών και ανοσολογικών παραγόντων, με αποτέλεσμα την αυτοάνοση καταστροφή των μελανοκυττάρων.

Η λεύκη σε παιδιά ηλικίας κάτω των 18, διαφέρει από των ενηλίκων, δείχνοντας μεγαλύτερη συχνότητα στα κορίτσια. Η λεύκη σε παιδιά συνδέεται συχνά με σημαντική και μακράς διαρκείας επίδραση στην αυτοεκτίμηση των παιδιών και των γονέων τους, γι αυτό και η κατάλληλη θεραπεία είναι πολύ σημαντική.

Η θεραπεία της λεύκης είναι πράγματι μια δύσκολη πρόκληση για τους δερματολόγους. Αν και υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές μέθοδοι, δεν μπορούν όλες να χρησιμοποιηθούν σε παιδιά.

Η θεραπεία για τη λεύκη σε παιδιά

Ο στόχος της θεραπείας είναι να αποκατασταθεί η φυσιολογική εμφάνιση, η μορφολογία και η λειτουργία του δέρματος.

Αρκετές μέθοδοι θεραπείας είναι διαθέσιμες σήμερα, η καθεμία έχει συγκεκριμένες ενδείξεις και περιορισμούς.

Η θεραπεία για τη λεύκη σε παιδιά μπορεί να διακριθεί σε δύο φάσεις: Η αρχική φάση για να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου, και η επόμενη φάση να οδηγήσει σε επαναχρωματισμό των βλαβών. Στα παιδιά, η συντηρητική (μη χειρουργική) θεραπεία συχνά προτιμάται.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την παιδική λεύκη είναι οι παρακάτω:

Λεύκη σε παιδιά: Τα κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη)

Τα τοπικά στεροειδή είναι συχνά η θεραπεία πρώτης γραμμής, επειδή είναι εύκολος και βολικός τρόπος θεραπείας και χρησιμοποιείται εδώ και πολλές δεκαετίες.

Τα αποτέλεσμα της θεραπείας έχουν μέτρια επιτυχία, ιδιαίτερα σε ασθενείς με εντοπισμένη λεύκη. Η αποτελεσματικότητα των στεροειδών μπορεί να οφείλεται στις ανοσοτροποποιητικές επιδράσεις τους.

Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους για τον επαναχρωματισμό του δέρματος με λεύκη δεν είναι ικανοποιητική. Οι μελέτες αναφέρουν ένα ποσοστό ανταπόκρισης μεταξύ 45-60% στην λεύκη στα παιδιά.

Βέβαια η μακροχρόνια χρήση ισχυρής κορτιζόνης σε παιδιά συνδέεται με επιδερμική ατροφία, ραβδώσεις, τελεαγγειεκτασίες, συστηματική απορρόφηση, γλαύκωμα, ταχυφυλαξία, και προβλήματα στον άξονα της υπόφυσης. Το σύνδρομο Cushing είναι οι πιο ανησυχητική παρενέργεια σε παιδιά και βρέφη.

Λεύκη σε παιδιά: Καλσιποτριόλη

Η καλσιποτριόλη, ένα συνθετικό ανάλογο της βιταμίνης D3, έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό στην ψωρίαση. Ωστόσο, προκάλεσε υπέρχρωση σαν παρενέργεια. Έτσι οι ερευνητές προσπάθησαν να εκτιμήσουν την αποτελεσματικότητά της στην επαναμελάγχρωση της λεύκης.

Ο ακριβής τρόπος δράσης της καλσιποτριόλης στη λεύκη είναι άγνωστος. Ωστόσο, είναι πιθανό να δρα τροποποιώντας την ομοιοστασία του ασβεστίου στα μελανοκύτταρα ή μέσω επιδράσεων στα Τ-λεμφοκύτταρα, αποτρέποντας την καταστροφή των μελανοκυττάρων.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες της καλσιποτριόλης είναι παροδικές: ήπιο κάψιμο και ερεθισμός του δέρματος.

Η καλσιποτριόλη έχει χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τοπικά στεροειδή στην θεραπεία της λεύκης.

Τα τοπικά κορτικοστεροειδή εφαρμόζονται συνήθως το πρωί και η καλσιποτριόλη το βράδυ.

Λεύκη σε παιδιά: Οι αναστολείς της καλσινευρίνης

Οι αναστολείς της καλσινευρίνης (TCI) έχουν αναδειχθεί ως μια σημαντική θεραπευτική δυνατότητα για τη θεραπεία της λεύκης σε παιδιά καθώς έχουν λιγότερες παρενέργειες σε σύγκριση με μακροχρόνια χρήση τοπικών στεροειδών.

Τα δύο TCI που χρησιμοποιούνται είναι το τακρόλιμους – tacrolimus (protopic) και το πιμεκρόλιμους – pimecrolimus (elidel). Μελέτες έδειξαν ότι το tacrolimus έχει σχεδόν ίδια αποτελεσματικότητα με την προπιονική κλομπεταζόλη (κορτιζόνη). Παλαιότερα υπήρχε ο φόβος ότι οι TCI πιθανώς να οδηγούν σε καρκίνο του δέρματος αλλά μάλλον δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος.

Παιδική λεύκη: θεραπεία συστηματικά

Συχνά, η τοπική θεραπεία δεν επαρκεί, απαιτώντας έτσι συστηματική θεραπεία με από του στόματος κορτικοστεροειδή. Τα συστημικά κορτικοστεροειδή μπορούν να σταματήσουν την εξέλιξη της λεύκης και να οδηγήσουν σε επαναχρωματισμό σε ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών, αλλά μπορεί επίσης να έχουν σοβαρές παρενέργειες.

Παιδική λεύκη: φωτοθεραπεία

Η φωτοθεραπεία έχει σταθερή θέση στη θεραπεία της νόσου. Τα τελευταία χρόνια, πολλές μορφές φωτοθεραπείας είναι διαθέσιμες: Η υπεριώδης UVΑ συν ψωραλένιο (PUVA), UVA συν UVB και nb UVB. Ο ρόλος τους στα παιδιά είναι περιορισμένος από το φόβο της μακροπρόθεσμης τοξικότητας.

Στενού φάσματος UVB

Η nb UVB (311) έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική σε πολλές παθήσεις του δέρματος συμπεριλαμβανομένης της λεύκης. Στα παιδιά η nbUVB έχει αποδειχθεί μια μάλλον ασφαλής επιλογή. Πολλές μελέτες έχουν δείξει καλά αποτελέσματα της nbUVB σε παιδιά λεύκη.
Η nbUVB έχει συνδυαστεί με άλλες θεραπείες:

nbUVB με πιμεκρόλιμους και
nbUVB με ψευδοκαταλάση

PUVA

Η συστηματική PUVA αντενδείκνυται σε παιδιά <12 ετών. Ωστόσο, η PUVA τοπικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια σε παιδιά ηλικίας 2 ετών και άνω που έχουν λεύκη σε επιφάνεια έως και 20% του σώματός τους. Η ασφάλεια είναι το κύριο μέλημα στην παιδιατρική φωτοθεραπεία.

Στοχευμένη φωτοθεραπεία με excimer laser

Το λέιζερ excimer εκπέμπει ένα μήκος κύματος 308 nm, παρόμοια με το nbUVB 311nm.

Το κύριο πλεονέκτημα του excimer λέιζερ, είναι ότι η θεραπεία στοχεύει μόνο στην βλάβη, προστατεύοντας έτσι το υπόλοιπο δέρμα από ανεπιθύμητες παρενέργειες όπως η φωτογήρανση κλπ., ενώ φαίνεται ότι έχει εξίσου καλά αποτελέσματα για τη λεύκη σε παιδική ηλικία.

Παιδική λεύκη: χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία δεν είναι θεραπεία πρώτης γραμμής για την παιδική λεύκη. Οι χειρουργικές θεραπείες δεν συνιστώνται σε πολύ μικρά παιδιά, διότι ακόμη και οι σταθερές βλάβες λεύκης αυξάνουν σε μέγεθος αναλογικά με την αύξηση του μεγέθους του παιδιού, με την ανάπτυξη του σώματος. Έχουν όμως καλά αποτελέσματα.

Καλλυντικά – καμουφλάζ

Καμουφλάζ σημαίνει κάλυψη της περιοχής. Καθώς η λεύκη στην παιδική ηλικία συσχετίζεται με κοινωνικό στίγμα, το καμουφλάζ μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της κατάστασης σε ένα καλό βαθμό.

Έρευνες έδειξαν ότι η σωστή χρήση μακιγιάζ βελτίωσε την ποιότητα ζωής σε παιδιά και εφήβους (ηλικίας 7-16 ετών) με λεύκη.

Ψυχολογική υποστήριξη

Η λεύκη σε παιδιά έχει ψυχολογικές επιπτώσεις τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς. Οι ψυχολογικές θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν τους πάσχοντες.

Η ποιότητα ζωής και οι μηχανισμοί προσαρμογής μπορεί να βελτιωθούν κατά την πάροδο του χρόνου σε ασθενείς με λεύκη.

Αποχρωματισμός

Τα παράγωγα της υδροκινόνης προορίζονται για τους ασθενείς με σταθερή, εκτεταμένη, δύσκολη στη θεραπεία λεύκη. Ο αποχρωματισμός, είναι μόνιμος και άρα πρέπει να εξετάζεται μόνο σε εκείνους τους ασθενείς που κατανοούν τις συνέπειές του.

Τι νέο υπάρχει για τη θεραπεία της παιδικής λεύκης

Σήμερα, η χειρουργική θεραπεία είναι η πιο καινοτόμος μέθοδος και δείχνει ελπιδοφόρα αποτελέσματα σε παιδιά, ιδίως η μεταμόσχευση των μοσχευμάτων με κυψέλη αναρρόφησης. Συνήθως συνδυάζεται με φωτοθεραπεία.

Η θεραπεία της λεύκης σε παιδιά εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλη πρόκληση ακόμα και για τους πιο έμπειρους δερματολόγους.

Η έρευνα συνεχίζεται για την κατανόηση και την ασφαλή θεραπεία της πάθησης αυτής που στιγματίζει βαθιά τα παιδιά.

Πηγή: Childhood Vitiligo: Treatment Paradigma, Amrinder Jit Kanwar and M Sendhil Kumaran

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Είναι η λεύκη κληρονομική;

Η λεύκη είναι μια δερματική διαταραχή που συνήθως δεν έχει επιπτώσεις στην σωματική υγεία του ασθενούς.

Οδηγεί όμως συχνά σε σημαντική αλλαγή του χρώματος του δέρματος που μπορεί να επηρεάσει τον ψυχισμό και την αυτοπεποίθηση του ατόμου.

Εύλογα αναρωτιούνται οι γονείς που πάσχουν αλλά και συγγενείς ασθενών αν η λεύκη είναι κληρονομική.

Η υπομελάγχρωση στο δέρμα έχει πολλές διαφορετικές αιτίες.

Μπορεί να προκληθεί είτε από κάποια χημική αντίδραση ή ορμονική αλλαγή, ή λόγω κάποιας λοίμωξης του δέρματος. Συχνά αναφέρεται σε άρθρα αλλά και σε ιατρικά συγγράματα ότι η λεύκη είναι κληρονομική.

Οι μελέτες που συνδέουν όμως τη λεύκη με γενετική προδιάθεση εξακολουθούν να είναι ανεπαρκείς, καθώς μόνο το 0,75% του πληθυσμού επηρεάζεται από αυτή τη διαταραχή. Επιπλέον, οι περισσότεροι ασθενείς με λεύκη δεν έχουν άλλα μέλη στην οικογένεια που να έχουν την ασθένεια.

Ωστόσο, το 10% των πασχόντων έχουν οικογενειακό ιστορικό λεύκης, επισημαίνοντας την κληρονομική συνιστώσα της. Αρκετά δίδυμα πάσχουν ταυτόχρονα από τη νόσο.

Στατιστικά τα παιδιά των ασθενών με λεύκη είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν τη νόσο, σε σχέση με παιδιά γονιών που δεν εμφανίζουν λεύκη. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά, ότι οι γονείς με λεύκη θα κληρονομήσουν σίγουρα την πάθηση στα παιδιά τους.

Από τα λίγα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν, διαπιστώθηκε ότι περίπου το 30% των ασθενών με λεύκη έχουν ένα μέλος της οικογένειας που έχει επίσης τη νόσο. Ωστόσο, μόνο το 5-7% των παιδιών με ένα ή δύο γονείς με λεύκη θα κληρονομήσουν την πάθηση.

Η λεύκη του δέρματος εμφανίζεται συνήθως σε άτομα άνω των 20-30 ετών, και αυτό καθιστά δύσκολο για τους ερευνητές να δημιουργήσουν ένα γενετικό σύνδεσμο. Οι συνήθειες του ατόμου και οι εξωτερικές περιβαλλοντικές συνθήκες, μπορεί επίσης να αποτελέσουν αιτία έξαρσης της λεύκης. Έτσι το αν η λεύκη είναι κληρονομική είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν γεννηθεί χωρίς λεύκη, ακόμη και αν ένας από τους γονείς τους έχει την πάθηση.

Η λεύκη μπορεί να είναι σταθερή αλλά μπορεί ακόμα να προχωρήσει γρήγορα. Οι πιθανότητες και για τις δύο αυτές εξελίξεις είναι ίσες.

Η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί έγκαιρα με τη βοήθεια ορισμένων τύπων θεραπείας πχ. με λέιζερ ή άλλες μεθόδους. Μερικές από αυτές τις θεραπείες είναι ακόμα ασφαλές για τις έγκυες γυναίκες που εμφανίζουν την πάθηση.

Τελικά η λεύκη είναι κληρονομική;

Φαίνεται να υπάρχει μια μορφή κληρονομικότητας αλλά ακόμα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά.

lefki-sybtomata-pos-emfanizetai-kai-exelisetai-i-lefki.png

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Λεύκη – συμπτώματα: ένας σύντομος οδηγός

Το κύριο σύμπτωμα της λεύκης είναι λευκές κηλίδες στο δέρμα. Αρχικά, η λεύκη μπορεί να ξεκινήσει ως μια περιοχή που είναι ελαφρώς πιο ανοιχτόχρωμη από το υπόλοιπο δέρμα, αλλά σταδιακά γίνεται τελείως λευκή. Το περίγραμμα της κηλίδας αυτής μπορεί να είναι ομοιόμορφο ή να έχει προσεκβολές ενώ μπορεί να περιβάλλεται από ένα κόκκινο περίγραμμα.

Συνήθως, λεύκη οδηγεί σε συμμετρικές αποχρωματισμένες περιοχές του δέρματος που κατά τα άλλα φαίνεται απολύτως φυσιολογικές, η μορφή αυτή ονομάζεται γενικευμένη λεύκη. Ένας λιγότερο κοινός τύπος είναι τμηματική λεύκη στην οποία αναπτύσσεται ασύμμετρος, εστιακός ή μονόπλευρος αποχρωματισμός. Εκτός από τις λευκές περιοχές στο δέρμα, τα άτομα με λεύκη μπορεί να έχουν πρόωρο γκριζάρισμα του τριχωτού της κεφαλής, στις βλεφαρίδες, τα φρύδια, ή και τα γένεια. Οι άνθρωποι με σκούρο δέρμα μπορεί επίσης σπανιότερα να παρατηρήσουν απώλεια του χρώματος της ίριδας του ματιού.

Λεύκη – συμπτώματα: εξέλιξη

Η αρχική εμφάνιση των λευκών κηλίδων μπορεί να ακολουθείται από μια σταθερή περίοδο, χωρίς καμία επέκταση. Αργότερα, μπορεί να παρατηρηθούν κύκλοι εξέλιξης της νόσου και σταθερότητας. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να προβλέψουμε αν η γενικευμένη λεύκη θα εξαπλωθεί περαιτέρω, ενώ η τμηματική λεύκη συνήθως έχει καλύτερη πρόγνωση και παραμένει εντοπισμένη σε ένα μέρος του σώματος και δεν εξαπλώνεται.

Λεύκη – συμπτώματα εκτός από τον αποχρωματισμό

Η λεύκη δεν προκαλεί σωματικά ενοχλήματα από το δέρμα, όπως πχ. ξηρότητα, αλλά οι κηλίδες μπορεί κάποιες φορές να έχουν φαγούρα. Η λεύκη συνήθως επηρεάζει περιοχές του δέρματος που εκτίθενται στον ήλιο, τις πτυχώσεις (όπως οι μασχάλες), θέσεις τραυματισμού του δέρματος (όπως οι αγκώνες και τα γόνατα), και περιοχές γύρω από τα ανοίγματα του σώματος (γεννητικά όργανα, στόμα, μάτια). Η λεύκη δεν είναι μεταδοτική.

Λεύκη – συμπτώματα και διάγνωση

Η διάγνωση της λεύκης γίνεται με βάση τη φυσική εξέταση, το ιατρικό ιστορικό, και, περιστασιακά, εργαστηριακές εξετάσεις. Σημαντικοί παράγοντες στη διάγνωση περιλαμβάνουν ένα οικογενειακό ιστορικό, ιστορικό τραυμάτων του δέρματος που συνέβησαν στην περιοχή της λεύκης δύο με τρεις μήνες πριν από την έναρξη αποχρωματισμού, πιθανό άγχος ή σοβαρή σωματική ασθένεια, και το γκριζάρισμα των μαλλιών πριν από την ηλικία των 35.

Τα πρώτα συμπτώματα / κηλίδες της λεύκης εντοπίζονται με ειδικό υπεριώδες (UV) φως, πολύ πριν γίνουν ορατά με το γυμνό μάτι. Εξειδικευμένοι δερματολόγοι χρησιμοποιούν τη λυχνία Wood σε σκοτεινό δωμάτιο, για να ελέγξουν για πιθανές αόρατες βλάβες.

Δεν είναι όλες οι λευκές κηλίδες στο δέρμα λεύκη. Μυκητιασικές λοίμωξεις, το έκζεμα, κάποιες αλλεργίες και η σταγονοειδής υπομελάγχρωση είναι κοινές παθήσεις που μιμούνται τη λεύκη πρώιμου σταδίου. Σε δύσκολες περιπτώσεις, ο δερματολόγος μπορεί να πάρει ένα μικρό δείγμα (βιοψία) του προσβεβλημένου δέρματος ώστε να το εξετάσει κάτω από μικροσκόπιο.

Λεύκη – συμπτώματα εκτός των λευκών κηλίδων

Πρόωρη λεύκανση ή γκριζάρισμα των μαλλιών στο τριχωτό της κεφαλής, τις βλεφαρίδες, τα φρύδια ή τα γένια
Απώλεια του χρώματος στους ιστούς που βρίσκονται στο εσωτερικό του στόματος
Απώλεια ή αλλαγή στο χρώμα του εσωτερικού του ματιού (αμφιβληστροειδής)

Οι περισσότεροι άνθρωποι με λεύκη είναι κατά τα άλλα υγιείς και έχουν φυσιολογική υφή του δέρματος. Ωστόσο, η κατάσταση συχνά συνδέεται με ορισμένες αυτοάνοσες παθήσεις (ασθένειες στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά κατά των ίδιων των οργάνων ή ιστών του σώματός), όπως η νόσος του Addison, η κακοήθης αναιμία, διαταραχές του θυρεοειδούς (Hashimoto) κ.α..

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Πώς συνδέονται λεύκη και διατροφή; Μπορούμε να βοηθήσουμε ώστε να μειωθούν οι εξάρσεις της νόσου; Υπάρχουν τρόφιμα που βοηθούν και άλλα που επιδεινώνουν την πάθηση;

Σίγουρα έχετε διαβάσει για το ότι ότι η διατροφή σας μπορεί να βοηθήσει ή αντίθετα να επιδεινώσει τη λεύκη.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη δίαιτα, αλλά τρόφιμα που καλό είναι να καταναλώνονται και άλλα που καλό είναι να αποφεύγονται.

Οι προτάσεις για διατροφή για λεύκη δίνονται σε αυτό το άρθρο και σε πολλά άλλα κείμενα που μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο με βάση εμπειρίες ασθενών και δημοσιευμένες έρευνες που παρέχουν ενδείξεις ότι συγκεκριμένες τροφές πιθανώς να έχουν επίδραση στην πάθηση.

Λεύκη και Διατροφή – Είδη τροφίμων για να αποφύγετε

Αυτά είναι τα είδη τροφίμων, τα οποία γενικά προτείνεται από πολλούς να αποφέυγονται.

Φρούτα

πορτοκάλι
φραγκοστάφυλλο
δαμάσκηνα
φυστικια κασιους
καρπούζι
πεπόνι

Λαχανικά

μαϊντανός
παπάγια
λεμόνι
ντομάτα
σκόρδο

Προϊόντα γάλακτος

Γάλα
κρέμα γάλακτος

Κόκκινο κρέας

Ψάρια

Άλλα είδη τροφίμων

πρόχειρο φαγητό
σοκολάτες
καφές
υδατάνθρακες γρήγορης αποδέσμευσης
αεριούχα ποτά
πολύ λιπαρά και πικάντικα τρόφιμα

Λεύκη και Διατροφή – Είδη τροφίμων που φαίνεται να βοηθούν

Ακολουθεί συνοπτική λίστα των ειδών διατροφής που καλό θα είναι να προσθέσετε στη διατροφή σας.

Λαχανικά

ραπανάκι
καρότο
φασόλια
σπανάκι
κρεμμύδι

Φρούτα

μάνγκο
σταφύλια
καρυδιά
βερύκοκκο
παπάγια

Άλλα είδη τροφίμων

φιστίκι
καρύδι
αμύγδαλο
γλυκοπατάτες

Βιταμίνες και ιχνοστοιχεία:

βιταμίνη B-12, φολικό οξύ
βιταμίνη C
βιταμίνη D
βήτα καροτένιο
ginkgo biloba
χαλκός
σίδηρος
ψευδάργυρος

Φυσικά το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο από τη συγγραφή μιας λίστας με προτεινόμενα τρόφιμα. Εκτός από τα παραπάνω τρόφιμα, υπάρχουν δύο ακόμα πράγματα που πρέπει να λαμβάνουμε υπ ‘όψιν: οι τροφικές αλλεργίες και αντιοξειδωτικά.

Λεύκη και Διατροφή – Τροφικές αλλεργίες

Πολλοί πάσχουν από τροφικές αλλεργίες. Κατανάλωση τροφών στις οποίες ο ασθενής είναι αλλεργικός ή έχει δυσανεξία απένταντί τους φαίνεται ότι μπορεί να επιβαρύνουν την λεύκη.

Τροφικές αλλεργίες σε προϊόντα όπως η γλουτένη, το κακάο κλπ μπορούν να χειροτερέψουν τη λεύκη. Ένα απλό διαγνωστικό τεστ μπορεί να σας βοηθήσει στον εντοπισμό των αλλεργιών.

Λεύκη και Διατροφή – αντιοξειδωτικά

Ένα άλλο ζήτημα είναι η ποσότητα των αντιοξειδωτικών που λαμβάνετε καθημερινά.

Τα αντιοξειδωτικά βοηθούν το σώμα σας να αδρανοποιήσει τις ελεύθερες ρίζες που είναι πλέον γνωστό ότι παίζουν ρόλο στην παθογένεια της λεύκης.

Τρώτε φρέσκα φρούτα και λαχανικά σε καθημερινή βάση, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει να λάβετε την απαραίτητη ποσότητα αντιοξειδωτικών.

Αποφεύγετε να τρώτε επεξεργασμένα τρόφιμα. Είναι συνήθως γεμάτα με συντηρητικά που μειώνουν τα επίπεδα των αντιοξειδωτικών.

Ακόμα και ακολουθώντας μια ιδανική διατροφή για λεύκη, δεν υπάρχει προφανώς καμία εγγύηση ότι η πάθηση θα θεραπευτεί. Αλλά τουλάχιστον θα είστε σίγουροι ότι προσφέρετε στο σώμα σας τα απαραίτητα εφόδια ώστε σε συνεργασία με το δερματολόγο σας να βοηθηθείτε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Η ψωρίαση και η λεύκη είναι δύο από τις πιο κοινές δερματικές αυτοάνοσες παθήσεις, που επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Παρόλο που αυτές οι δύο νόσοι είναι διαφορετικές σε πολλές πτυχές τους, έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον και έρευνα λόγω των ομοιοτήτων και της πιθανής συσχέτισης τους. Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε τι είναι η ψωρίαση και η λεύκη, θα εξετάσουμε τις αιτίες και τους παράγοντες κινδύνου τους, καθώς και την πιθανή σχέση μεταξύ τους.

Τι είναι η Ψωρίαση;

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια αυτοάνοση πάθηση που προκαλεί την υπερπαραγωγή των κυττάρων του δέρματος. Αυτό οδηγεί στη δημιουργία παχιών πλακών στο δέρμα που συνήθως είναι κόκκινες ή λευκές και προκαλούν κνησμό. Αυτές οι πλάκες μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, αλλά είναι πιο συνηθισμένες στους αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής και την πλάτη.

Συμπτώματα της Ψωρίασης

Κόκκινες πλάκες δέρματος καλυμμένες με παχιά, λευκωπά λέπια
Ξηρό, σκασμένο δέρμα που μπορεί να αιμορραγεί
Κνησμός, κάψιμο ή πόνος στις περιοχές με ψωρίαση
Πάχυνση και αλλοίωση των νυχιών
Φλεγμονή και πρήξιμο των αρθρώσεων (ψωριασική αρθρίτιδα)

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου της Ψωρίασης

Η ακριβής αιτία της ψωρίασης παραμένει άγνωστη, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Το ανοσοποιητικό σύστημα παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς επιτίθεται λανθασμένα στα υγιή κύτταρα του δέρματος, προκαλώντας την υπερπαραγωγή τους.

Κάποιοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Οικογενειακό ιστορικό ψωρίασης
Ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις
Στρες και ψυχολογική πίεση
Παχυσαρκία
Κάπνισμα και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ

Τι είναι η Λεύκη;

Η λεύκη είναι μια χρόνια πάθηση που προκαλεί την απώλεια της χρωστικής του δέρματος (μελανίνης), οδηγώντας στη δημιουργία λευκών κηλίδων στο δέρμα. Η ακριβής αιτία της λεύκης είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι σχετίζεται με αυτοάνοση αντίδραση, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα μελανοκύτταρα.

Συμπτώματα της Λεύκης

Απώλεια χρωστικής σαν μπαλώματα δέρματος
Πρόωρα λευκά ή γκρίζα μαλλιά
Απώλεια χρωστικής στους βλεννογόνους
Απώλεια χρωστικής στον αμφιβληστροειδή

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου της Λεύκης

Παρότι η ακριβής αιτία της λεύκης παραμένει ασαφής, θεωρείται ότι υπάρχουν γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισή της. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Οικογενειακό ιστορικό λεύκης
Αυτοάνοσα νοσήματα όπως θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η έκθεση σε χημικές ουσίες
Ψυχολογικό και σωματικό στρες

Πιθανή Συσχέτιση μεταξύ Ψωρίασης και Λεύκης

Παρά τις διαφορές τους, η ψωρίαση και η λεύκη μοιράζονται κάποιες κοινές πτυχές που έχουν οδηγήσει τους ερευνητές να εξετάσουν την πιθανή τους συσχέτιση. Οι κύριες κοινές πτυχές περιλαμβάνουν:

Αυτοάνοσος Χαρακτήρας

Και η ψωρίαση και η λεύκη είναι αυτοάνοσες παθήσεις, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα σε υγιή κύτταρα του σώματος. Στην ψωρίαση, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα του δέρματος, ενώ στη λεύκη επιτίθεται στα μελανοκύτταρα που παράγουν τη μελανίνη.

Γενετικοί Παράγοντες

Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης και των δύο παθήσεων αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό. Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει συγκεκριμένα γονίδια που σχετίζονται με την ψωρίαση και τη λεύκη, υποδεικνύοντας ότι η κληρονομικότητα παίζει ρόλο στην ανάπτυξη και των δύο αυτών παθήσεων.

Στρες και Ψυχολογική Πίεση

Το στρες είναι γνωστός παράγοντας που μπορεί να επιδεινώσει τόσο την ψωρίαση όσο και τη λεύκη. Τα άτομα που πάσχουν από αυτές τις παθήσεις συχνά αναφέρουν αυξημένα επίπεδα ψυχολογικής πίεσης, που μπορεί να οδηγήσουν σε επιδείνωση των συμπτωμάτων.

Έρευνες για τη Συσχέτιση Ψωρίασης και Λεύκης

Οι έρευνες για τη συσχέτιση μεταξύ ψωρίασης και λεύκης είναι περιορισμένες, αλλά υπάρχουν μελέτες που υποδεικνύουν μια πιθανή σχέση. Για παράδειγμα, κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με ψωρίαση έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν και λεύκη και το αντίστροφο. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κοινές γενετικές προδιαθέσεις ή κοινούς περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Μελέτη για τον Κοινό Παράγοντα HLA

Μία σημαντική μελέτη έχει επικεντρωθεί στο ανθρώπινο λευκοκυτταρικό αντιγόνο (HLA), που είναι πρωτεΐνες του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι ερευνητές βρήκαν ότι ορισμένα HLA αλληλόμορφα είναι κοινά σε ασθενείς με ψωρίαση και λεύκη, υποδεικνύοντας μια συσχέτιση.

Ανοσολογικές Αλληλεπιδράσεις

Άλλες έρευνες έχουν εξετάσει τις ανοσολογικές αλληλεπιδράσεις και την υπερδραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος σε αυτές τις παθήσεις. Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει κοινά μονοπάτια φλεγμονής και αυτοάνοσης αντίδρασης που μπορεί να εξηγούν τη συνύπαρξη ψωρίασης και λεύκης σε ορισμένα άτομα.

Διαφορές και Κοινά Σημεία

Παρά τις ομοιότητες, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ της ψωρίασης και της λεύκης που τις διακρίνουν:

Συμπτώματα

Η ψωρίαση προκαλεί ερυθρές ή λευκές πλάκες στο δέρμα, ενώ η λεύκη προκαλεί απώλεια χρωστικής και λευκές κηλίδες. Επίσης, η ψωρίαση μπορεί να επηρεάσει τις αρθρώσεις, προκαλώντας ψωριασική αρθρίτιδα, κάτι που δεν συμβαίνει στη λεύκη.

Θεραπεία

Οι θεραπείες για την ψωρίαση επικεντρώνονται στη μείωση της φλεγμονής και της υπερπαραγωγής των κυττάρων του δέρματος, ενώ οι θεραπείες για τη λεύκη εστιάζουν στην αποκατάσταση της χρωστικής του δέρματος, με εξαίρεση νέα φάρμακα των οποίων η αποτελεσματικότητα εξετάζεται, τους JAK αναστολείς.

Διαχείριση και Θεραπεία

Ψωρίαση

Η διάγνωση της ψωρίασης συνήθως βασίζεται σε μια κλινική εξέταση από έναν δερματολόγο. Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν:

Τοπικές Θεραπείες: Κρέμες και αλοιφές με κορτικοστεροειδή, ανάλογα της βιταμίνης D και ρετινοειδή.
Φωτοθεραπεία: Έκθεση του δέρματος σε φυσικό ή τεχνητό φως UV.
Συστηματικές Θεραπείες: Φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα ή με ένεση, όπως βιολογικούς παράγοντες και ανοσοκατασταλτικά.

Λεύκη

Η διάγνωση της λεύκης συνήθως βασίζεται στην κλινική εξέταση του δέρματος. Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν:

Τοπικές Θεραπείες: Κρέμες με κορτικοστεροειδή ή ανάλογα της βιταμίνης D
Φωτοθεραπεία: Χρήση UVB λάμπας ή στενού φάσματος UVA.
Χειρουργικές Θεραπείες: Μεταμόσχευση δέρματος ή μελανοκυττάρων.
Αποχρωματισμός: Για ασθενείς με εκτεταμένη λεύκη, η αποχρωματισμός του εναπομείναντος κανονικού δέρματος μπορεί να είναι μια επιλογή.
JAK αναστολείς: σχετικά νέα πολλά υποσχόμενη θεραπεία

Συμβουλές για την Καθημερινή Διαχείριση

Για την Ψωρίαση

Διατήρηση Ενυδάτωσης: Χρήση ενυδατικών κρεμών και αλοιφών για την πρόληψη της ξηρότητας του δέρματος.
Αποφυγή Εκδορής: Προσοχή να μην ξύνετε τις περιοχές με ψωρίαση, καθώς αυτό μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.
Διατροφή: Υιοθέτηση μιας ισορροπημένης διατροφής πλούσιας σε αντιφλεγμονώδη τρόφιμα, όπως φρούτα, λαχανικά και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.

Για τη Λεύκη

Προστασία από τον Ήλιο: Χρήση αντηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας για την πρόληψη των εγκαυμάτων και την ελαχιστοποίηση της διαφοράς χρώματος μεταξύ των φυσικών και των αποχρωματισμένων περιοχών του δέρματος.
Χρήση Καλυπτικών Προϊόντων: Χρήση καλλυντικών προϊόντων που καλύπτουν τις λευκές κηλίδες για να μειώσουν την αισθητική διαφορά και να αυξήσουν την αυτοπεποίθηση του ασθενούς.
Υποστήριξη και Εκπαίδευση: Αναζήτηση υποστήριξης από ειδικούς και συμμετοχή σε ομάδες υποστήριξης για να αντιμετωπιστούν τα ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν.

Συμπέρασμα

Η ψωρίαση και η λεύκη είναι δύο δερματικές παθήσεις που παρόλο που είναι διαφορετικές σε πολλούς τομείς, παρουσιάζουν και κοινά χαρακτηριστικά, κυρίως λόγω της αυτοάνοσης φύσης τους. Η κατανόηση των διαφορών και των κοινών σημείων τους είναι σημαντική για τη σωστή διάγνωση και θεραπεία. Παρόλο που η συσχέτιση μεταξύ τους δεν είναι πλήρως κατανοητή, οι έρευνες συνεχίζονται για να ρίξουν περισσότερο φως στην κοινή τους βάση και να βελτιώσουν τις θεραπείες για τους ασθενείς που πάσχουν από αυτές τις καταστάσεις.

Η σωστή ενημέρωση και η αναζήτηση εξειδικευμένης βοήθειας από εξειδικευμένο δερματολόγο είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση της ψωρίασης και της λεύκης, καθώς και για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Αν υποψιάζεστε ότι πάσχετε από κάποια από αυτές τις παθήσεις, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με έναν δερματολόγο για να λάβετε την κατάλληλη φροντίδα.

Newer Posts

Νέες έρευνες συνδέουν λεύκη και ψωρίαση

Λεύκη και ψωρίαση: αιτίες

Λεύκη και ψωρίαση: Θεραπεία

Συμπέρασμα

Γυροειδής αλωπεκία: τι είναι ο τριχοφάγος;

Γυροειδής αλωπεκία: αντιμετώπιση

Γυρεοειδής αλωπεκία: φάρμακα

Τοπικά σκευάσματα

Γυροειδής αλωπεκία – ενέσεις (κορτιζόνη, prp – βλαστοκυτταρα)

Συστηματικές θεραπείες με χάπια

JAK αναστολείς (olumiant): μια νέα θεραπεία με εξαιρετικά αποτελέσματα που ήρθε να δώσει λύση και στις δυσκολότερες μορφές της πάθησης!

Φωτοθεραπεία

Γυροειδής αλωπεκία – φυσική θεραπεία

Γυροειδής αλωπεκία και διατροφή

Γυροειδής αλωπεκία: αίτια

Γυροειδής αλωπεκία και θυρεοειδής

Γυροειδής αλωπεκία και άγχος / στρες

Συμπτώματα

Γυροειδής αλωπεκία στους άντρες

Γυροειδής αλωπεκία στα γένια

γυροειδής αλωπεκία στα γενια θεραπεια

Γυροειδής αλωπεκία στις γυναίκες

Γυροειδής αλωπεκία στα παιδιά

Μορφές γυροειδούς αλωπεκίας

Γυροειδής αλωπεκία πρόγνωση

Γυροειδής αλωπεκία – υποτροπή

Γυρεοειδής αλωπεκία διάγνωση

εξετάσεις

Διατροφή

Τι είναι η λεύκη;

Κατηγορίες μη τμηματικής λεύκης:

Τι είναι η λεύκη;

Τι προκαλεί τη λεύκη;

Ποιοί μπορεί να εμφανίσουν λεύκη;

Ποια είναι τα συμπτώματα της λεύκης;

Απλώνουν οι άσπρες κηλίδες;

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Πώς αντιμετωπίζεται η λεύκη;

Τι μπορεί κάποιος να κάνει για να αντιμετωπίσει τη λεύκη;

Τι έρευνα γίνεται για τη λεύκη;

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Προϋποθέσεις

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Ποιες είναι οι επιλογές

Χειρουργικές θεραπείες για τη λεύκη: Μέθοδοι που χρησιμοποιούν το δέρμα χωρίς κατεργασία

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Φυσαλίδες αναρρόφησης

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Λεπτά μοσχεύματα

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Μικρά μοσχεύματα

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Πολύ λεπτό μόσχευμα

Χειρουργικές θεραπείες για τη λεύκη: Μέθοδοι κατά τις οποίες το δέρμα επεξεργάζεται

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Καλλιέργεια κυττάρων επιθηλίου που περιέχουν μελανινοκύτταρα (Μεταμόσχευση μελανινοκυττάρων)

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Εναιώρημα καλλιεργημένων μελανινοκυττάρων (Μεταμόσχευση εναιωρήματος μελανινοκυττάρων)

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Εναιώρημα βασικών κυττάρων

Χειρουργική θεραπεία για τη λεύκη: Μελανινοκύτταρα και κερατινοκύτταρα που καλλιεργούνται και τοποθετούνται σε μεμβράνη

Μέθοδοι προετοιμασίας της περιοχής που θα λάβει το μόσχευμα

Τι πρέπει να κάνει ο ασθενής μετά τη θεραπεία;

Επανέλεγχος

Συμπέρασμα

Η θεραπεία για τη λεύκη σε παιδιά

Λεύκη σε παιδιά: Τα κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη)

Λεύκη σε παιδιά: Καλσιποτριόλη

Λεύκη σε παιδιά: Οι αναστολείς της καλσινευρίνης

Παιδική λεύκη: θεραπεία συστηματικά

Παιδική λεύκη: φωτοθεραπεία

Στενού φάσματος UVB

PUVA

Στοχευμένη φωτοθεραπεία με excimer laser

Παιδική λεύκη: χειρουργική θεραπεία

Καλλυντικά – καμουφλάζ

Ψυχολογική υποστήριξη

Αποχρωματισμός

Τι νέο υπάρχει για τη θεραπεία της παιδικής λεύκης

Είναι η λεύκη κληρονομική;

Τελικά η λεύκη είναι κληρονομική;

Λεύκη – συμπτώματα: ένας σύντομος οδηγός

Τι είναι η Ψωρίαση;

Συμπτώματα της Ψωρίασης

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου της Ψωρίασης

Τι είναι η Λεύκη;

Συμπτώματα της Λεύκης

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου της Λεύκης