Εξάνθημα - Δερματολόγος & Ενδοκρινολόγος Θεσσαλονίκη

Soft-Brown-Brown-Minimalist-Elegant-Simple-Fashion-Collection-Promotion-Banner-4-1-scaled-1-1200x600.jpg

Ο Μεταπνευμονοϊός HMPV (Human Metapneumovirus) βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο των υγειονομικών αρχών, καθώς τα τελευταία δεδομένα δείχνουν αύξηση των κρουσμάτων, με αρκετούς ειδικούς να εστιάζουν στη δυναμική του εξανθήματος που τον συνοδεύει. Ενώ ο ιός είναι γνωστός εδώ και δύο δεκαετίες, η πιθανότητα νέας μετάλλαξης που φαίνεται να έχει προέλευση από την Κίνα, ανησυχεί την επιστημονική κοινότητα.

Οι δερματολόγοι αναφέρουν αυξανόμενες περιπτώσεις ασθενών με εξάνθημα που δεν συνδέεται με τους κλασικούς παιδικούς ιούς (ιλαρά, ερυθρά), γεγονός που εγείρει ερωτήματα για τον ρόλο του HMPV στο δέρμα.

Τι Είναι ο HMPV και Πώς Συνδέεται με το Δέρμα;

Ο HMPV – Μεταπνευμονοϊός ανήκει στην οικογένεια των Paramyxoviridae, την ίδια οικογένεια ιών με τον RSV (αναπνευστικός συγκυτιακός ιός). Προκαλεί λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν δερματικές αντιδράσεις.

Γιατί ο Μεταπνευμονοϊός HMPV Είναι Ξανά Στο Επίκεντρο;

Αύξηση Κρουσμάτων: Η Κίνα έχει αναφέρει πρόσφατα αύξηση κρουσμάτων HMPV, προκαλώντας παγκόσμια επαγρύπνηση.
Νέα Παραλλαγή; Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί επισήμως, τα αυξημένα περιστατικά εξανθήματος υποδηλώνουν πιθανή μετάλλαξη ή νέα μορφή του ιού.
Δερματικές Εκδηλώσεις: Αν και ο HMPV προσβάλλει συνήθως το αναπνευστικό, το εξάνθημα εμφανίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό των νέων κρουσμάτων.

Εικόνα του Εξανθήματος από HMPV

Το εξάνθημα από HMPV μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά συνήθως παρατηρούνται τα εξής:

Διάχυτες Ερυθρές Πλάκες (Κοκκινίλες) στο σώμα και το πρόσωπο.
Σπυράκια ή Φουσκάλες σε σποραδικά σημεία, ειδικά σε παιδιά.
Έντονη Φαγούρα που εντείνεται με τη ζέστη ή κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ξεφλούδισμα του Δέρματος μετά την υποχώρηση του εξανθήματος.

Διάρκεια: 3-7 ημέρες, με υποχώρηση όταν μειώνεται ο πυρετός.

Αιτίες του Εξανθήματος

Το εξάνθημα δεν προκαλείται άμεσα από τον ιό, αλλά ως δευτερογενής αντίδραση του οργανισμού:

Υπερδραστηριότητα του Ανοσοποιητικού κατά τη μάχη με τον ιό.
Υψηλός Πυρετός που επιβαρύνει το δέρμα.
Αλλεργική Αντίδραση σε φάρμακα ή αντιβιοτικά που χορηγούνται για τη διαχείριση των συμπτωμάτων.

Μετάδοση του Ιού – Πώς Προστατευόμαστε;

Ο HMPV μεταδίδεται όπως και άλλοι αναπνευστικοί ιοί:

Αερομεταφερόμενα Σταγονίδια (από φτέρνισμα ή βήχα).
Άμεση Επαφή με μολυσμένες επιφάνειες.
Χειραψίες και Φιλίες Επαφές.

Μέτρα Πρόληψης:

Πλύσιμο Χεριών: Τακτικά με σαπούνι και νερό.
Μάσκες Προστασίας: Ιδιαίτερα σε κλειστούς χώρους.
Απολύμανση Επιφανειών: Πόμολα, κινητά τηλέφωνα και κοινόχρηστες επιφάνειες.
Κάλυψη Βήχα/Φτερνίσματος: Με μαντήλι ή τον αγκώνα.

Διάγνωση και Θεραπεία

Η διάγνωση του εξανθήματος γίνεται κλινικά από τον δερματολόγο, ενώ σε περίπτωση αμφιβολίας, μπορεί να χρειαστεί βιοψία ή εξειδικευμένες εξετάσεις αίματος.

Θεραπευτικές Προσεγγίσεις:

Αντισταμινικά: Για τη φαγούρα και την αλλεργική αντίδραση.
Τοπικά Κορτικοστεροειδή: Για σοβαρότερα εξανθήματα.
Ενυδατικά Σκευάσματα: Για την αποκατάσταση του δέρματος.
Αντιπυρετικά: Για τη μείωση του πυρετού.

FAQ – Συχνές Ερωτήσεις για το Εξάνθημα από HMPV

1. Πώς ξεχωρίζω το εξάνθημα από HMPV από αλλεργικό εξάνθημα;
Το εξάνθημα από HMPV συνοδεύεται συνήθως από αναπνευστικά συμπτώματα (βήχα, πυρετό), ενώ το αλλεργικό εμφανίζεται ξαφνικά χωρίς άλλα σημάδια.

2. Πόσο μεταδοτικό είναι το εξάνθημα;
Το εξάνθημα δεν είναι μεταδοτικό, αλλά ο ιός HMPV μεταδίδεται εύκολα.

3. Τι πρέπει να προσέχω σε παιδιά με HMPV;
Αν το εξάνθημα συνοδεύεται από υψηλό πυρετό και δύσπνοια, επικοινωνήστε άμεσα με παιδίατρο ή δερματολόγο.

4. Υπάρχει θεραπεία για το HMPV;
Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία, αλλά η υποστηρικτική αγωγή και η ξεκούραση βοηθούν στην ανάρρωση.

5. Μπορεί το εξάνθημα να επανεμφανιστεί;
Σε σπάνιες περιπτώσεις, το εξάνθημα μπορεί να επανεμφανιστεί αν η λοίμωξη δεν υποχωρήσει πλήρως.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Η σταγονοειδής ψωρίαση είναι μια μορφή ψωρίασης που χαρακτηρίζεται από μικρές, κόκκινες, φολιδωτές βλάβες που μοιάζουν με σταγόνες. Είναι η πιο κοινή μορφή ψωρίασης στα παιδιά και τους εφήβους.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Η ψώρα είναι μια παρασιτική δερματοπάθεια που οφείλεται σε άκαρι. Η ψώρα έχει χαρακτηριστικές δερματικές εκδηλώσεις και έντονο κνησμό πού επιδεινώνεται τη νύχτα.

Παράγοντες που βοηθούν την εξάπλωση:

Σεξουαλικές επαφές με πολλούς συντρόφους
Κοινωνικοί παράγοντες (μετακίνηση πληθυσμών..)
Ταξίδια
Κακή υγιεινή
Έλλειψη διάγνωσης

Η ψώρα οφείλεται σε ζωύφιο, το άκαρι ή σαρκοκόπτη της ψώρας. Το ενήλικο θήλυ άκαρι γεννά 2-3 αυγά την ημέρα στο ανθρώπινο δέρμα και σε 3-4 ημέρες γεννιέται νέο παράσιτο που μεγαλώνει σε 1-2 εβδομάδες.

Η μετάδοση στους ενήλικες γίνεται με παρατεταμένη σωματική επαφή, κυρίως με σεξουαλική επαφή. Στα παιδιά η μετάδοση γίνεται στα σχολεία κατά τη διάρκεια ομαδικών παιχνιδιών ή του ύπνου με άλλα μολυσμένα παιδιά ή γονείς.

Η μετάδοση γίνεται από τον ασθενή τόσο κατά τη διάρκεια της νόσου, αλλά και εβδομάδες πριν εμφανισθεί το εξάνθημα.

Στο δέρμα του ενήλικα τα ακάρεα ζουν συνήθως 10 ημέρες ενώ στο δέρμα των παιδιών περίπου 20 ημέρες. Τα περισσότερα ακάρεα ζουν στους καρπούς και στα δάκτυλα ενώ στα παιδιά τα βρίσκουμε και στις παλάμες και τα πέλματα.

Το άκαρι ζει το πολύ 1-2 μέρες μακριά από το ανθρώπινο δέρμα.

Κλινική εικόνα της Ψώρας

Κλασική ή τυπική ψώρα

What Causes Scabies in Nursing Homes? - Pintas & Mullins Law Firm Ο κνησμός και το εξάνθημα εμφανίζονται 6 εβδομάδες μετά τη μόλυνση ενώ στα ατοπικά ( αλλεργικά ) άτομα ο χρόνος επώασης είναι μικρότερος, περίπου 10 -15 ημέρες.

Ο κνησμός είναι έντονος έως βασανιστικός κατά την νυκτερινή κατάκλιση, αποτέλεσμα του οποίου είναι η δημιουργία εκδορών. Το ψωριασικό εξάνθημα συνήθως εμφανίζεται στους καρπούς, στις πτυχές των δακτύλων και τις μασχάλες. Στις γυναίκες πέρα από τις τυπικές θέσεις εμφανίζεται και γύρω από τις θηλές των μαστών με κίνδυνο μετάδοσης κατά τον θηλασμό των βρεφών. Στους άνδρες χαρακτηριστική εντόπιση είναι το πέος ή και το όσχεο ενώ στα βρέφη οι παλάμες και τα πέλματα. Γενικά το ακάρι αποφεύγει τις περιοχές με τρίχες. Μια σήραγγα (η διαδρομή του παράσιτου μέσα από το δέρμα) συνήθως είναι ορατή με γυμνό μάτι σαν μια λεπτή επηρμένη γραμμή σχήματος C, S ή Z.

Ειδικές ή άτυπες μορφές ψώρας

Οι μορφές αυτές είναι

Ψώρα βρεφών και νηπίων
Οζώδης ψώρα
Νορβηγική ψώρα
Ψώρα από ζώα
Ψώρα καθαρών ατόμων
Ανεπίσημη ψώρα
Ψώρα υπερηλίκων
Ψώρα ανοσοκατεσταλμένων

Ψώρα βρεφών και νηπίων

Η αρχική εικόνα είναι οξεία γενικευμένη δερματίτιδα εντοπισμένη στο πρόσωπο, λαιμό, παλάμες, πέλματα με ελάχιστες σήραγγες.

Το εξάνθημα μπορεί να μολυνθεί με μικρόβια και να δώσει εικόνα μολυσματικού κηρίου. Η αναζήτηση εξανθημάτων στα πέλματα είναι καθοριστική για τη διάγνωση.

Οζώδης ψώρα

Στο δέρμα υπάρχουν πολλά ογκίδια με έντονο κνησμό. Τα ογκίδια αυτά επιμένουν και μετά τη θεραπεία σαν αποτέλεσμα αντίδρασης στα υπολείμματα του ακάρεως. Η μορφή αυτή δεν είναι μεταδοτική.

Νορβηγική ψώρα

Στη μορφή αυτή τα ακάρεα βρίσκονται σε μεγάλο αριθμό μέσα σε παχιές υπερκερατωσικές βλάβες.

Η νορβηγική ψώρα παρατηρείται σε

Ασθενείς με ελάττωση της αισθητικότητας του δέρματος (σκλήρυνση κατά πλάκας, υπερήλικες…)
Σε άτομα με καχεξία, ημιπληγία, σακχαρώδη διαβήτη, καρκίνο
Σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς

Η εικόνα της Νορβηγικής ψώρας θυμίζει γενικευμένη ψωρίαση και οι σήραγγες δεν είναι ορατές.

Ψώρα προερχόμενη από ψώρα ζώων

Υπάρχουν ακάρεα ζώων που μπορούν να ζήσουν στο δέρμα του ανθρώπου. Συνήθως το άκαρι της ψώρας του σκύλου είναι αυτό που προσβάλει τον άνθρωπο περισσότερο από το άκαρι άλλων ζώων πχ. γάτας ή άλογου. Το άκαρι αυτό δεν προκαλεί σήραγγες, ζει στον άνθρωπο περίπου 100 ώρες και στη συνέχεια πεθαίνει.

Ψώρα καθαρών ατόμων

Στη σημερινή εποχή είναι συνήθης και σταθερά αυξανόμενη συχνότητα. Η μορφή αυτή συναντάται σε άτομα που ασχολούνται υπερβολικά με την καθαριότητά τους. Οι σήραγγες είναι ελάχιστες και διακρίνονται δύσκολα. Συνήθως υπάρχει μόνο κνησμός και λίγες μικροβλατίδες. Η διάγνωση είναι δύσκολη διότι η κλινική εικόνα δεν είναι χαρακτηριστική, με αποτέλεσμα την εύκολη μετάδοσή της.

Ανεπίσημη ψώρα (Scrabies incognita)

Πρόκειται για άτυπη μορφή που αναπτύσσεται μετά από θεραπεία με στεροειδή (κορτιζονούχα), λόγω κακής διάγνωσης της αρχικής τυπικής ψώρας η οποία θεωρήθηκε ως δερματίτιδα. Η νέα εικόνα που προκύπτει είναι τελείως διαφορετική της αρχικής. Ο ασθενής είναι διαρκή πηγή μετάδοσης της ασθένειας.

Ψώρα υπερηλίκων

Εμφανίζεται συνήθως σε τρόφιμους γηροκομείου με εικόνα μικροεπιδημίας. Ο κνησμός είναι συνήθως έντονος με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός δέρματος έντονα ερεθισμένου.Η εικόνα του ερεθισμένου δέρματος οδηγεί στη χρήση τοπικών στεροειδών και τη μετάπτωση σε νορβηγική ψώρα.

Ψώρα σε HIV ασθενείς

Η ανοσοκαταστολή των ατόμων αυτών προδιαθέτει για εύκολη μόλυνση και μετάπτωση σε εικόνα «incognita»ή νορβηγικής.

Ψώρα – Εξέλιξη

Χωρίς θεραπεία ταλαιπωρεί τους ασθενείς πολλά χρόνια. Συχνές είναι οι επιμολύνσεις με μικρόβια. Η διάγνωση βασίζεται στη κλινική εικόνα, το ιστορικό και στην αναζήτηση του ακάρεως στις βλατίδες.

Ο ασθενής κατά τα διάρκεια της θεραπείας, πρέπει να γνωρίζει :

Μαζί με τον ασθενή υποβάλλονται σε θεραπεία όλα τα μέλη της οικογένειας.
Τα εσώρουχα, o ρουχισμός, τα κλινοσκεπάσματα αερίζονται για 3-4 ημέρες.
Το φάρμακο απλώνεται πάνω στο σώμα (πλην του προσώπου και του τριχωτού), στα βρέφη που θηλάζουν απλώνουμε στο πρόσωπο και στο τριχωτό.
Τα γνωστά αντιψωριακά φάρμακα, πλην των πιρεθρινών, δεν είναι ωοκτόνα επομένως η θεραπεία επαναλαμβάνεται μετά από 8-10 ημέρες.
Ο ασθενής δεν μεταδίδει 24 ώρες μετά τη θεραπεία.
Τα φάρμακα συχνά προκαλούν δερματίτιδα.
Η επιμόλυνση με μικρόβια πρέπει να αντιμετωπισθεί κατάλληλα

Συμπέρασμα

Η έγκαιρη επίσκεψή στον Δερματολόγο θα οδηγήσει στην ευκολότερη θεραπεία της νόσου και την αποφυγή μετάδοσης της ψώρας στο περιβάλλον του ασθενούς.

Πηγές:

Braun Falco: Scabies, In Dermatology

Καστάνης, στο Δερματολογία-Αφροδισιολόγος (Χρυσομάλης Φ)

Τεκνετζής Άγγελος

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Η θυλακίτιδα είναι μια συχνή δερματίτιδα κατά την οποία υπάρχει φλεγμονή στον θύλακα της τρίχας. Συνήθως προκαλείται από βακτήρια ή μύκητες.

Δεν είναι σοβαρή πάθηση αλλά μπορεί να έχει ενοχλητικά συμπτώματα όπως κνησμός (φαγούρα), ερυθρότητα ενώ όταν εμφανίζεται στο κεφάλι μπορεί να οδηγήσει σε τριχόπτωση και αλωπεκία.

Θυλακίτιδα, συμπτώματα:

Τα συμπτώματα της θυλακίτιδας περιλαμβάνουν:

άσπρα ή κόκκινα στίγματα που αναπτύσονται γύρω από τις τρίψες
κύστη με πύον (φλύκταινες)
κόκκινο ευαίσθητο πρησμένο δέρμα
κνησμό ή καύσο

Τύποι θυλακίτιδας:

Λοιμώδης / Βακτηριακή θυλακίτιδα

Είναι ο πιο συχνός τύπος και εμφανίζεται με κνησμώδεις λευκούς όζους, συχνά με πύον. Εμφανίζονται συχνά στην περιοχή των γενιών. Συνήθως ευθύνεται λοίμωξη με σταφυλόκοκκο.

Θυλακίτιδα από ψευδομονάδα

Συνήθως οφείλεται σε υγρό και θερμό περιβάλλον όπως τα τζακούζι ή πισίνες με ζεστό νερό χωρίς πολύ χλώριο. Σπάνια μπορεί να εμφανιστεί και στη θάλασσα. Εμφανίζεται ως κόκκινο, επώδυνο οζίδιο λίγες μέρες μετά την έκθεση. αργότερα μπορεί να εμφανιστούν και φλύκταινες.

Θυλακίτιδα γενείου

Η μορφή αυτή εμφανίζεται στην περιοχή των γενιών των ανδρών, επιστημονικά ονομάζεται pseudofolliculitis barbae. Συνήθως προκαλείται από τρίχες που “γυρίζουν” σε άνδρες που ξυρίζονται με ξυράφι (και όχι με μηχανή). Στις γυναίκες μια μορφή αυτού του τύπου εμφανίζεται στα πόδια και το μπικίνι. Σε κάποιες περιπτώσεις η θυλακίτιδα αυτή αφήνει ουλές.

Θυλακίτιδα από πιτυρόσπορο

Εμφανίζεται συχνά σε νέους και εφήβους. Το δέρμα είναι χρόνια κόκκινο και κνησμώδες, ενώ μπορεί να εμφανιστούν φλύκταινες στην πλάτη, στο στήθος, τους ώμους, τα χέρια και το πρόσωπο.

Εν τω βάθει θυλακίτιδες

Σύκωση

Εμφανίζεται συχνά στην περιοχή των γενιών σε νέους που ξεκινούν να ξυρίζονται. Είναι η συχνότερη εν τω βάθει (βαθιά) θυλακίτιδα. Ξεκινά με λίγες φλύκταινες που σιγά σιγά συρρέουν σε μεγάλα οζίδια. Μπορεί να αφήσει ουλές.

Gram-αρνητική θυλακίτιδα

Εμφανίζεται όταν λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα αντιβίωση συνήθως για την ακμή. Διαταράσσεται η ισορροπία των μικροοργανισμών και αναπτύσσονται τα συγκεκριμένα βακτήρια. Σε κάποιους ανθρώπους προκαλούν δερματικά προβλήματα γύρω από το στόμα και τη μύτη και χειροτερεύει την εμφάνιση της ακμής. Συνήθως υποχωρεί όταν σταματήσουν τα αντιβιοτικά.

Ηωσινοφιλική θυλακίτιτδα

Είναι ένας τύπος θυλακίτιδας που συνήθως επηρεάζει ανθρώπους με ανοσοκαταστολή πχ. με HIV/AIDS. Το δέρμα φλεγμαίνει και ξύνει, εμφανίζονται φλύκταινες στο κεφάλι, το πρόσωπο, το λαιμό και το στήθος. Αφήνουν συνήθως πιο σκούρες περιοχές όταν υποχωρούν.

Θυλακίτιδα σε βρέφη

Συνήθως πρόκειται για τη λεγόμενη νεογνική ακμή που υποχωρεί αυτόματα, αλλά καλό είναι να επισκεφτείτε παιδοδερματολόγο.

Άλλες θέσεις:

θυλακίτιδα βαλάνου, θυλακίτιδα στο μπικίνι και ευρύτερα στα γεννητικά όργανα, θυλακίτιδα τριχωτού κεφαλής, θυλακίτιδα γλουτών, θυλακίτιδα μασχάλης και μηρών.

Θυλακίτιδα αιτίες

Οι πιο συχνές αιτίες της θυλακίτιδας είναι:

ερεθισμοί από ξύρισμα, αποτρίχωση με laser ή στενά ρούχα
ζέστη και ιδρώτας
ακμή και δερματίτιδα
τραυματισμοί του δέρματος

Θυλακίτιδα, επιπλοκές

Οι πιο συχνές επιπλοκές θυλακίτιδας περιλαμβάνουν:

επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, επίμονη ή υποτροπιαζουσα θυλακίτιδα
μεγάλες πλάκες προσβεβλημένου δέρματος
αποστήματα
ουλές
απώλεια των τριχών

Θυλακίτιδα, θεραπεία / αντιμετώπιση

Η θυλακίτιδα θεραπεύεται ανάλογα με το στάδιό της.

Για ήπιες μορφές δίνεται συνήθως αντιβιοτική κρέμα ή αλοιφή. Ακόμα ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθούν κρέμες, λοσιόν ή σαμπουάν με αντισηπτικές ιδιότητες. Για πιο σοβαρές λοιμώξεις δίνεται αντιβίωση σε χάπια.

Θυλακίτιδα στην εγκυμοσύνη αντιμετωπίζεται χωρίς πρόβλημα με τοπικές θεραπείες.

Αν έχει δημιουργηθεί απόστημα μπορεί να χρειαστεί χειρουργική διάνοιξη.

Ακόμα χρησιμοποιείται φωτοδυναμική θεραπεία, αποτρίχωση για πρόληωη υποτροπών και άλλα.

Γιατροσόφια και βότανα όπως το χαμομήλι ή το πράσινο τσάι μπορεί να βοηθήσουν όταν εφαρμόζονται τοπικά σαν επιθέματα. Αν δείτε όμως ότι τα συμπτώματα επιμένουν επισκεφτείτε δερματολόγο.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Μόλυνση από σταφυλόκοκκο (Staphylococcus aureus)

Χρυσίζων σταφυλόκοκκος, αιμολυτικός σταφυλόκοκκος, επιδερμικός, επώαση, συμπτώματα, εικόνα, θεραπεία, πως κολλάει (αίτια), από τι προκαλείται, από που προέρχεται;

Περιπτώσεις λοίμωξης από σταφυλόκοκκο

Σταφυλόκοκκοι είναι ομάδα βακτηρίων που μπορεί να προκαλέσει ένα πλήθος ασθενειών.
Λοίμωξη από σταφυλόκοκκο μπορεί να προκαλέσει ασθένεια που οφείλεται σε άμεση μόλυνση ή λόγω της παραγωγής τοξινών από τα βακτήρια. Θυλακίτιδα, μολυσματικό κηρίο, τροφική δηλητηρίαση, κυτταρίτιδα, και σύνδρομο τοξικού σοκ είναι παραδείγματα παθήσεων που μπορεί να προκληθούν από σταφυλόκοκκο.
Τα συμπτώματα μιας μόλυνσης από σταφυλόκοκκο συνήθως είναι μια συλλογή πύου, όπως θυλακίτιδα, δοθιήνωση ή απόστημα. Η περιοχή είναι συνήθως κόκκινη ή επώδυνη και μπορεί να είναι πρησμένη.
Ανθεκτικός στη πενικιλίνη Staphylococcus aureus, γνωστός ως MRSA, είναι ένα είδος του Staphylococcus aureus που είναι ανθεκτικός στο αντιβιοτικό πενικιλίνη και άλλα φάρμακα αυτής της κατηγορίας.
Η θεραπεία των μολύνσεων από σταφυλόκοκκο είναι τοπική με κρέμες, από του στόματος ή με ενδοφλέβια αντιβίωση, ανάλογα με τον τύπο της λοίμωξης.

Τι είναι ο σταφυλόκοκκος; Από τι προκαλείται;

Σταφυλόκοκκοι είναι μια ομάδα βακτηρίων που μπορούν να προκαλέσουν μια σειρά από ασθένειες. Μπορεί να κυμαίνεται από ήπια προσβολή η οποία δεν απαιτεί θεραπεία έως σοβαρή και δυνητικά θανατηφόρο νόσο.

Το όνομα σταφυλόκοκκος προέρχεται από την ελληνική λέξη σταφύλι και κόκκος, διότι στο μικροσκόπιο τα βακτήρια μοιάζουν όπως ένα τσαμπί σταφύλι.

Πάνω από 30 διαφορετικά είδη σταφυλόκοκκων μπορούν να μολύνουν ανθρώπους, αλλά οι περισσότερες λοιμώξεις που προκαλούνται από τον Staphylococcus aureus. Σταφυλόκοκκοι μπορούν να βρεθούν κανονικά στη μύτη (στα ρουθούνια – ρινικός σταφυλόκοκκος) και στο δέρμα (και λιγότερο συχνά σε άλλες θέσεις) περίπου 25% -30% των υγιών ενηλίκων και σε 25% των εργαζομένων του νοσοκομείου. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τα βακτήρια δεν προκαλούν ασθένεια. Ωστόσο μια βλάβη στο δέρμα ή τραυματισμός μπορεί να επιτρέψει στα βακτήρια να ξεπεράσουν τους φυσικούς προστατευτικούς μηχανισμούς του δέρματος, οδηγώντας σε μόλυνση.

Σε πολλούς σταφυλόκοκκος βρίσκεται στο δέρμα, στα νύχια, στο λαιμό, στη μύτη, στα χείλη, στο λάρυγγα, φάρυγγα, στα γεννητικά όργανα χωρίς να προκαλεί συμπτώματα.

Ποιος κινδυνεύει από σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις; (Σταφυλόκοκκος: μετάδοση / πώς κολλάει;)

Ο καθένας μπορεί να αναπτύξει μια μόλυνση από σταφυλόκοκκο, αν και ορισμένες ομάδες του πληθυσμού διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο, συμπεριλαμβανομένων των νεογέννητων βρεφών, θηλάζουσες γυναίκες (ο θηλασμός δημιουργεί μικρές αμυχές στην περιοχή), και τα άτομα με χρόνιες παθήσεις, όπως ο διαβήτης (ζάχαρο), ο καρκίνος, αγγειακή νόσο, και πνευμονική νόσο. Οι χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών, τα άτομα με δερματικές βλάβες ή διαταραχές, ενδοφλέβιους καθετήρες, μετά από εγχείρηση, καθώς και τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης λοιμώξεων. Συχνά εμφανίζεται μετά το ξύρισμα καθώς μολυσμένο ξυράφι μπορεί να μεταφέρει τη λοίμωξη κάτω από την επιδερμίδα.

Συχνά μεταδίδεται από κατοικίδια ζώα (σκύλο, γάτα) λόγω κακής υγιεινής.

Ο σταφυλόκοκκος είναι μεταδοτικός (κολλητικός) έως ότου η λοίμωξη θεραπευτεί. Άμεση επαφή με μια μολυσμένη πληγή ή τραύμα, ή με είδη προσωπικής φροντίδας, όπως ξυραφάκια, επιδέσμους, κλπ. είναι κοινές οδοί μετάδοσης. Προσωπική επαφή όπως το φιλί ή αγκαλιά δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τη μετάδοση, αν δεν υπάρχει άμεση επαφή με τη μολυσμένη περιοχή.

Σταφυλόκοκκος: συμπτώματα

Σταφυλοκοκκική μόλυνση του δέρματος συνήθως οδηγεί σε εντοπισμένη συλλογή πύου και έχει εικόνα αποστήματος, θυλακίτιδας, ή δοθιήνα, ανάλογα με τον ακριβή τύπο της βλάβης που είναι παρούσα. Σταφυλόκοκκος στο πρόσωπο και ιδίως στο μάτι (στο βλέφαρο) απαιτεί άμεση αντιμετώπιση. Ο σταφυλόκοκκος γεννητικών οργάνων είναι συνήθως ασυμπτωματικός καθώς στα γεννητικά όργανα (κυρίως στον κόλπο, τον τράχηλο και τα κολπικά υγρά) ο σταφυλόκοκκος είναι μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας της περιοχής και συνήθως δεν προκαλεί προβλήματα ούτε υπογονιμότητα.

Η εικόνα της περιοχής είναι:

κόκκινη
πρησμένη
επώδυνη

Η εμφάνιση πύου είναι συνήθης. Όταν ο σταφυλόκοκκος είναι στο αίμα (βακτηριαιμία ή σηψαιμία), μπορεί να προκαλέσει υψηλό πυρετό, ρίγη, και χαμηλή πίεση του αίματος. Μπορεί να εμφανιστεί διόγκωση στους λεμφαδένες της περιοχής.

Ποια είδη ασθενειών προκαλούνται από σταφυλόκοκκο;

Σταφυλοκοκκικές μολύνσεις του δέρματος μπορεί να εξελιχθούν σε μολυσματικό κηρίο ή την κυτταρίτιδα (φλεγμονή στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος και του συνδετικού ιστού, που οδηγεί σε οίδημα, ερυθρότητα και φαγούρα της περιοχής). Σε γυναίκες που θηλάζουν, μόλυνση από σταφυλόκοκκο μπορεί να οδηγήσει σε μαστίτιδα (φλεγμονή του μαστού) ή απόστημα του μαστού. Σε περίπτωση σταφυλοκοκκικού αποστήματος του μαστού μπορεί να απελευθερωθούν τα βακτήρια στο γάλα της μητέρας.

Όταν τα βακτήρια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και εξαπλωθούν σε άλλα όργανα, μπορεί να συμβούν σοβαρές λοιμώξεις. Εξάπλωση βακτηριδίων στην κυκλοφορία του αίματος είναι γνωστή ως βακτηριαιμία ή σηψαιμία. Η σταφυλοκοκκική πνευμονία παρουσιάζεται κυρίως σε άτομα με υποκείμενη νόσο των πνευμόνων και μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό αποστήματος εντός των πνευμόνων. Μόλυνση των καρδιακών βαλβίδων (ενδοκαρδίτιδα) μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια. Εξάπλωση του σταφυλόκοκκου στα οστά μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή φλεγμονή των οστών, γνωστή ως οστεομυελίτιδα. Η Σταφυλοκοκκική σηψαιμία είναι η κύρια αιτία του σοκ και κυκλοφορικής κατάρρευσης, οδηγώντας στο θάνατο, σε άτομα με σοβαρά εγκαύματα σε μεγάλες περιοχές του σώματος. Χωρίς θεραπεία, σηψαιμία από σταφυλόκοκκο έχει θνησιμότητα σε ποσοστό πάνω από 80%. Αν και δεν είναι κοινό, ο σταφυλόκοκκος έχει αναφερθεί ως αιτία χοριοαμνιονίτιδος και νεογνικής σήψης στην εγκυμοσύνη (σταφυλόκοκκος στην εγκυμοσύνη χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση), αλλά οι στρεπτόκοκκοι της ομάδας Β είναι η πιο κοινή βακτηριακή αιτία αυτής της απειλητικής για τη ζωή κατάσταση για το έμβρυο.

Σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις είναι μεταδοτικές και μπορούν να μεταδοθούν από άτομο σε άτομο. Το πύον από μολυσμένες πληγές μπορεί να περιέχει βακτήρια. Η σωστή υγιεινή και το πλύσιμο των χεριών είναι απαραίτητη κατά τη φροντίδα για μολυσμένες πληγές.

Η σταφυλοκοκκική τροφική δηλητηρίαση είναι μια ασθένεια των εντέρων που προκαλεί ναυτία, έμετος, διάρροια, και αφυδάτωση. Προκαλείται από την κατανάλωση τροφίμων μολυσμένων με τοξίνες που παράγονται από σταφυλόκοκκο. Τα συμπτώματα συνήθως παρουσιάζονται μέσα σε μία έως έξι ώρες από την κατανάλωση μολυσμένων τροφίμων. Η ασθένεια συνήθως διαρκεί για μία έως τρεις ημέρες και υποχωρεί από μόνη της και δεν μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο.

Το σύνδρομο τοξικού σοκ είναι μια κατάσταση που προκαλείται από τοξίνες που εκκρίνονται από σταφυλοκοκκικά βακτήρια που αναπτύσσονται κάτω από συνθήκες στις οποίες υπάρχει λίγο ή καθόλου οξυγόνο. Το σύνδρομο τοξικού σοκ χαρακτηρίζεται από την αιφνίδια εμφάνιση υψηλού πυρετού, έμετο, διάρροια και μυϊκούς πόνους, που ακολουθείται από χαμηλή αρτηριακή πίεση (υπόταση), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοκ και θάνατο. Μπορεί να υπάρχει ένα εξάνθημα που μοιάζει με ηλιακό έγκαυμα, με απολέπιση του δέρματος. Σύνδρομο τοξικού σοκ περιγράφηκε αρχικά και εξακολουθεί να συμβαίνει ιδιαίτερα σε γυναίκες με έμμηνο ρύση με τη χρήση ταμπόν.

Πώς γίνεται η διάγνωση των σταφυλοκοκκικών λοιμώξεων;

Σε περιπτώσεις μικρών λοιμώξεων του δέρματος, οι σταφυλοκοκκικές μολύνσεις συνήθως διαγιγνώσκονται από την εμφάνισή τους, χωρίς την ανάγκη για εργαστηριακές δοκιμές. Πιο σοβαρές σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις όπως μόλυνση της κυκλοφορίας του αίματος, πνευμονία, ενδοκαρδίτιδα απαιτούν καλλιέργεια των δειγμάτων του αίματος ή μολυσμένων σωματικών υγρών. Το εργαστήριο τεκμηριώνει τη διάγνωση και εκτελεί ειδικές εξετάσεις για να καθοριστεί ποια αντιβιοτικά είναι αποτελεσματικά έναντι των βακτηρίων.

Σταφυλόκοκκος: θεραπεία / αντιμετώπιση

Ελαφριές λοιμώξεις του δέρματος συνήθως αντιμετωπίζονται με αντιβιοτική αλοιφή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, από του στόματος αντιβίωση μπορεί να δοθούν για λοιμώξεις του δέρματος. Επιπλέον, εάν υπάρχουν αποστήματα, χρειάζεται χειρουργική διάνοιξη. Πιο σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις αντιμετωπίζονται με ενδοφλέβια αντιβιοτικά. Η επιλογή του αντιβιοτικού εξαρτάται από την ευαισθησία του συγκεκριμένου σταφυλοκοκκικού στελέχους όπως προσδιορίζεται από τα αποτελέσματα της καλλιέργειας στο εργαστήριο. Ορισμένα στελέχη σταφυλοκόκκου όπως ο MRSA, είναι ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά.

Βότανα και ομοιοπαθητική για την αντιμετώπιση του σταφυλόκοκκου δεν είναι αποτελεσματικά.

Τι σημαίνει σταφυλόκοκκοι ανθεκτικοί στα αντιβιοτικά;

Ανθεκτικός στην μεθικιλίνη σταφυλόκοκκος, γνωστός ως MRSA, είναι ένα είδος σταφυλόκοκκου που είναι ανθεκτικός στο αντιβιοτικό μεθικιλίνη και άλλα φάρμακα της ίδιας κατηγορίας, συμπεριλαμβανομένης της πενικιλίνης, αμοξικιλίνη και οξακιλίνη. Το MRSA είναι ένα παράδειγμα στελέχους βακτηρίων που έχει καταστεί ανθεκτικό στα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία του σταφυλόκοκκου. Το MRSA εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ασθενείς σε νοσοκομεία (νοσοκομειακός σταφυλόκοκκος) και άλλες μονάδες υγείας, ιδίως μεταξύ των ηλικιωμένων, βαριά ασθενών και σε εκείνους που παρουσιάζουν ανοικτές πληγές όπως μια κατάκλιση, ή σε ασθενείς που έχουν καθετήρα.

O MRSA έχει αποδειχτεί ότι εμφανίζεται επίσης και σε ομάδες πληθυσμού έξω από νοσοκομεία. Ο πληθυσμός αυτός είναι γνωστός ως ομάδα υψηλού κινδύνου σε MRSA (CA–MRSA). Στην ομάδα αυτή ανήκουν άτομα που έκαναν πρόσφατα χρήση αντιβιοτικών, που μοιράζονται μολυσμένα αντικείμενα, που έχουν ενεργές δερματικές παθήσεις ή τραυματισμούς, κακές συνθήκες υγιεινής, ζουν και κινούνται σε πολυσύχναστους χώρους.

Οι λοιμώξεις MRSA είναι συνήθως ήπιες επιφανειακές λοιμώξεις του δέρματος που μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με την κατάλληλη φροντίδα του δέρματος και αντιβιοτικά. Ωστόσο, για την θεραπεία των MRSA λοιμώξεων διαθέτουμε αντιβιοτικά λιγότερο αποτελεσματικά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει την μόλυνση σε απειλή για το αίμα ή τα οστά των ασθενών.

Η μετάδοση του MRSA γίνεται σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους με ενεργές MRSA λοιμώξεις του δέρματος. Σχεδόν πάντα μεταδίδεται με την άμεση φυσική επαφή και όχι μέσω του αέρα. Μετάδοση μπορεί επίσης να προκύψει από την έμμεση επαφή αγγίζοντας αντικείμενα, όπως πετσέτες, σεντόνια, επιδέσμους, ρούχα, ζώνες προπόνησης, αθλητικό εξοπλισμό, τα οποία έχουν μολυνθεί από μολυσμένο με MRSA δέρμα. Στη μύτη ο σταφυλόκοκκος μπορεί να μεταφερθεί χωρίς να προκληθεί οποιαδήποτε ασθένεια. Αν και ο αποικισμός από σταφυλόκοκκο στη μύτη, σε ενήλικες, είναι υψηλός της τάξης του 25% με 30%, μόνο το 2% των ανθρώπων πάσχουν από MRSA στη μύτη.

Φάρμακο γνωστό ως μουπιροκίνη (Bactroban) έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματικό σε ορισμένες περιπτώσεις για την αντιμετώπιση και την εξάλειψη του MRSA στη μύτη.

Πρόσφατα έχουν ταυτοποιηθεί στελέχη του σταφυλόκοκκου τα οποία είναι ανθεκτικά στο αντιβιοτικό βανκομυκίνη (Vancocin). Αυτά τα βακτήρια αναφέρονται ως σταφυλόκοκκος ενδιάμεσης αντοχής στη βανκομυκίνη (VISA) ή σταφυλόκοκκος ανθεκτικός στη βανκομυκίνη (VRSA).

Ποιες είναι οι επιπλοκές των σταφυλοκοκκικών λοιμώξεων;

Τοξική επιδερμιδική νεκρόλυση του δέρματος είναι μια δυνητικά σοβαρή παρενέργεια της λοίμωξης με σταφυλοκοκκικά βακτήρια που παράγουν μια ειδική πρωτεΐνη η οποία επιτρέπει την δημιουργία φυσαλίδων και την αποκόλληση και λύση του δέρματος. Αν η επιπλοκή συμβεί σε μεγάλες περιοχές του σώματος, μπορεί να είναι θανατηφόρα. Είναι απαραίτητη η θεραπεία με ενδοφλέβια αντιβιοτικά και η προστασία του δέρματος από την αφυδάτωση. Σταφυλόκκοκος σε παιδιά και βρέφη (βρεφικός σταφυλόκοκκος) εμφανίζεται συχνότερα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε ενήλικες. Επισήμως είναι γνωστή ως σταφυλοκοκκική τοξική επιδερμιδική νεκρόλυση.

Μπορούν να προληφθούν οι σταφυλοκοκκικές μολύνσεις;

Δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο κατά του σταφυλόκοκκου. Δεδομένου ότι τα βακτήρια είναι τόσο διαδεδομένα και προκαλούν τόσες πολλές διαφορετικές ασθένειες, η πρόληψη των λοιμώξεων απαιτεί προσοχή στους παράγοντες κινδύνου που μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα για ένα συγκεκριμένο είδος λοίμωξης. Για παράδειγμα, είναι δυνατό στις γυναίκες κατά την έμμηνο ρύση να μειωθεί ο κίνδυνος του συνδρόμου τοξικού σοκ με συχνές αλλαγές του ταμπόν, τουλάχιστον κάθε τέσσερις έως το πολύ οκτώ ώρες, και την εναλλαγή χρήσης σερβιέτας με ταμπόν.

Η ιδιαίτερη προσοχή στο χειρισμό τροφίμων και πρακτικών παρασκευής τροφίμων, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της σταφυλοκοκκικής τροφική δηλητηρίαση.

Στην πρόληψη των σταφυλοκοκκικών λοιμώξεων μπορεί να βοηθηθεί και η κατάλληλη υγιεινή κατά τη φροντίδα των πληγών του δέρματος. Προσεκτικό πλύσιμο των χεριών, αποφυγή στενής επαφής με δέρμα που είναι πιθανόν μολυσμένο, καθώς και κατάλληλη υγιεινή φροντίδα του δέρματος με γρατζουνιές, κοψίματα, πληγές βοηθά στην μείωση των πιθανοτήτων λοίμωξης του δέρματος από σταφυλόκοκκο.

Ποια είναι η πρόγνωση για σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις;

Η πρόγνωση ή το αποτέλεσμα των λοιμώξεων εξαρτάται από τον τύπο της λοίμωξης, καθώς και από άλλους παράγοντες, όπως ο βαθμός εξάπλωσης της λοίμωξης καθώς και της υποκείμενης ιατρικής κατάστασης του ασθενούς. Λοιμώξεις του δέρματος και επιφανειακές λοιμώξεις, γενικά, θεραπεύεται εύκολα με αντιβιοτικά. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι λοιμώξεις μπορεί να εξαπλωθούν και να προκαλέσουν επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της σηψαιμίας, εξάπλωση της μόλυνσης στην κυκλοφορία του αίματος. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ακόμα και μετά τη λήψη αντιβιοτικών για μια σταφυλοκοκκική μόλυνση μπορείτε να αναπτύξετε μια νέα μόλυνση.

Πρόγνωση της σηψαιμίας, ποσοστά ίασης

Η θνησιμότητα κυμαίνεται από 20% έως 40% σε περιπτώσεις σηψαιμίας. Πριν από τη χρήση των αντιβιοτικών, περίπου το 80% των ατόμων με σηψαιμία πέθαναν από επιπλοκές της λοίμωξης. Οι άνθρωποι με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όσοι έλαβαν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα ή άτομα με ανοσοανεπάρκειες βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη πιο σοβαρών λοιμώξεων.

Η σταφυλοκοκκική τροφική δηλητηρίαση υποχωρεί συνήθως από μόνη της χωρίς μακροπρόθεσμες επιπλοκές.

Πηγή: Webmd, Mayoclinic

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Τι είναι ο λειχήνας δέρματος, ποια είναι τα αίτια, πώς μοιάζει ο λειχήνας στόματος και ο λειχήνας γεννητικών οργάνων, ποια είναι η θεραπεία;

Σαν λειχήνα περιγράφουμε συνήθως δύο δερματικές παθήσεις: τον ομαλό λειχήνα και τον ατροφικό ή σκληροατροφικό λειχήνα πληροφορίες για τον οποίο θα βρείτε εδώ. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τον ομαλό λειχήνα (απλός λειχήνας).

Τι είναι ομαλός λειχήνας (lichen planus);

Ο δερματικός λειχήνας είναι ένα χρόνιο υποτροπιάζον εξάνθημα που οφείλεται σε φλεγμονή. Το εξάνθημα χαρακτηρίζεται από μικρές, επίπεδες, πολυγωνικές βλάβες που μπορούν να αναπτύσσονται συγκεντρωμένες στο δέρμα. Ο ομαλός λειχήνας σε παιδιά είναι εξαιρετικά σπάνιος (0,03%). Μπορεί επίσης να υπάρχει ένα εξάνθημα στους βλεννογόνους (λειχήνας στόματος και λειχήνας γεννητικών οργάνων: λειχήνας πέους και κόλπου).

Πιθανώς το όνομά του να προήρθε από τις λειχήνες, μια πρωτόγονη κατηγορία οργανισμών, λόγω της εξωτερικής τους μορφής και συμπεριφοράς. Ακόμα αναφέρεται από πολλούς ο δερματικός λειχήνας λανθασμένα ως λειχήνες (πχ. λειχήνες δέρματος, λειχήνες νυχιών, λειχήνες προσώπου, λειχήνες γλώσσας κλπ.)

Λειχήνας: αίτια

Η ακριβής αιτία του ομαλού λειχήνα είναι άγνωστη. Σε ορισμένες περιοχές, οι ασθενείς με εκτεταμένο ομαλό λειχήνα είναι πιο πιθανό να έχουν λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C.

Μια άλλη θεωρεία υποστηρίζει ότι ο λειχήνας είναι αυτοάνοσο νόσημα, δηλαδή ότι το σώμα μας αντιδρά απέναντι σε δικά του κύτταρα.

Ορισμένα φάρμακα, όπως αυτά που περιέχουν αρσενικό, βισμούθιο, ή χρυσό, μπορεί να προκαλέσουν εξάνθημα πανομοιότυπο με του ομαλού λειχήνα. Έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για την εκτύπωση φωτογραφιών μπορεί επίσης να οδηγήσει σε παρόμοιο εξάνθημα. Η μακροχρόνια χρήση κινιδίνης που χρησιμοποιείται για την ελονοσία, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υπερτροφικό ομαλό λειχήνας των κάτω άκρων. Λειχηνοειδές εξάνθημα μπορεί να παρατηρηθεί σε μεταμοσχευμένους ασθενείς που εμφανίζουν αντίδραση μοσχεύματος έναντι ξενιστή.

Συχνά χρειάζεται βιοψία δέρματος για να γίνει διάκριση μεταξύ εξανθήματος που μοιάζει με το λειχήνα και πραγματικού ομαλού λειχήνα.

Ομαλός λειχήνας: συμπτώματα

Ο ομαλός λειχήνας συνήθως προκαλεί κνησμό στις περιοχές που προσβάλλονται.

Η έναρξη του λειχήνα μπορεί να είναι ξαφνική ή αργή. Η πρώτη εμφάνιση μπορεί να διαρκέσει για εβδομάδες ή μήνες. Οι βλάβες είναι συνήθως 2 mm έως 4 mm σε διάμετρο, πολυγωνικές και με ιώδες χρώμα. Σπάνια ο λειχήνας τριχωτού (λειχήνας στο κεφάλι ή λειχήνας στα μαλλιά) οδηγεί σε ουλωτική αλωπεκία, μη αναστρέψιμη δηλαδή τριχόπτωση.

Τα συμπτώματα του λειχήνα εξαρτώνται από τη θέση εμφάνισής του:

Ομαλός λειχήνας δέρματος: ο λειχήνας στο δέρμα εμφανίζεται συνήθως με μοβ κηλίδες με διάμετρο λίγων χιλιοστών στο δέρμα. Συχνά βρίσκονται στο εσωτερικό των καρπών, στα χέρια, τους βραχίονες, στα κάτω άκρα πάνω από τους αστραγάλους και το κάτω μέρος της πλάτης. Ο ομαλός λειχήνας στο πρόσωπο και ο λειχήνας πρωκτού είναι σπανιότεροι.
Υπερτροφικός ομαλός λειχήνας: εμφανίζονται παχιές, κοκκινοκαφέ βλάβες, συνήθως στις κνήμες, αλλά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα. Οι βλάβες αυτές φαγουρίζουν ιδιαίτερα.
Λειχήνας βλεννογόνων: ο λειχήνας στο στόμα είναι συχνός. Συχνά συναντάμε ένα λευκό, δαντελωτό εξάνθημα στο εσωτερικό των παρειών. Σε περίπου μισούς από τους ανθρώπους με ομαλό λειχήνα εμφανίζεται και ο ομαλός λειχήνας του στόματος. Ο λειχήνας στα χείλη και ο ομαλός λειχήνας γλώσσας είναι πιο σπάνιος, εμφανίζεται όμως και πάλι με άσπρες γραμμές. Πιο ενοχλητικός, αν και σπάνιος, είναι ο διαβρωτικός λειχήνας. Εμφανίζονται ρηχά χρόνια υποτροπιάζοντα έλκη στο στόμα.
Ομαλός λειχήνας γεννητικών οργάνων (ομαλός λειχήνας πέους και κόλπου) μπορεί να συγχέεται με τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ), αλλά ο ομαλός λειχήνας ούτε είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενος ούτε μεταδοτικός.
Ομαλός λειχήνας ονύχων: ο ομαλός λειχήνας νυχιών εμφανίζεται συνήθως ως οπές και αυλακώσεις στα νύχια ςνώ τα κάνει συχνά εύθρυπτα.
Θυλακικός λειχήνας: εμφανίζεται στο τριχωτό της κεφαλής και μπορεί να οδηγήσει σε αλωπεκία
άλλες μορφές: δακτυλοειδής ομαλός λειχήνας, οξύς γενικευμένος λειχήνας, ατροφικός ομαλός λειχήνας (με περιοχές ατροφίας), γραμμοειδής λειχήνας (ακολουθεί μια γραμμοειδή πορεία συνήθως στα κάτω άκρα), ακτινικός λειχήνας (σε περιοχές που εκτίθενται στον ήλιο), χρόνια υπερκεράτωση από λειχήνα (χρόνιος απλός λειχήνας) και πομφολυγοειδής λειχήνας (εμφάνιση φυσαλίδων).

Λειχήνας: διάγνωση

Συνήθως η διάγνωση του ομαλού λειχήνα είναι εύκολα, καθώς αρκεί η κλινική εξέταση. Εάν είναι απαραίτητο, λαμβάνεται βιοψία δέρματος μπορεί για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.

Ομαλός Λειχήνας: θεραπεία

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ομαλός λειχήνας είναι σχετικά ήπιος. Άτομα με λειχήνα, ο οποίος όμως δεν τους επηρεάζει δεν χρειάζονται θεραπεία.

Λειχήνας δέρματος: θεραπεία

Αν η φαγούρα ή εμφάνιση του εξανθήματος είναι δυσάρεστες, τοπικά κορτικοστεροειδή σε κρέμες μπορούν να βοηθήσουν. Για δύσκολες περιπτώσεις μπορούν να δοθούν ενέσεις κορτικοστεροειδών. Τα αντισταμινικά από το στόμα μπορεί να αμβλύνουν την φαγούρα.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορούν να δοθούν από του στόματος κορτικοστεροειδή, όπως η πρεδνιζόνη ή άλλα σκευάσματα όπως η μετρονιδαζόλη (Flagyl). Μπορεί να χρησιμοποιηθούν και άλλα ανοσοκατασταλτικά μέσα. Η φωτοθεραπεία (PUVA), μπορεί ακόμα να βοηθήσει.

Λειχήνας γεννητικών οργάνων: θεραπεία

Η θεραπεία που ακολουθείται είναι παρόμοια με παραπάνω, απαιτείται όμως περισσότερη προσοχή καθώς το δέρμα στα γεννητικά όργανα είναι λεπτότερο. Έτσι πχ. για τη θεραπεία λειχήνα πέους προτείνονται αρχικά πολύ ήπια κορτικοστεροειδή, με δυνατότητα πιο επιθετικών θεραπειών αργότερα.

Λειχήνας στόματος: θεραπεία

Για επώδυνες αλλοιώσεις μέσα στο στόμα, δίνονται στοματικά διαλύματα που περιέχουν παυσίπονο, όπως λιδοκαϊνη πριν από τα γεύματα.

Ακόμα θα πρέπει να διακόπτεται οποιοδήποτε φάρμακο ή χημική ουσία όταν υπάρχουν υπόνοιες ότι είναι η αιτία του λειχήνα.

Λειχήνας: πρόγνωση

Ο ομαλός λειχήνας είναι συνήθως χρόνια πάθηση με μέση διάρκεια τα τέσσερα έτη. Η ασθένεια σε τείνει να είναι αυτοπεριοριζόμενη αλλά μπορεί να επανεμφανιστεί μετά από χρόνια.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Τι είναι δερματομυοσίτιδα;

Δερματομυοσίτιδα είναι μια ασθένεια των μυών που περιλαμβάνει φλεγμονή και εξάνθημα του δέρματος.

Δερματομυοσίτιδα: Αιτίες

Η αιτία της δερματομυοσίτιδας είναι άγνωστη. Πιστεύεται ότι μπορεί να οφείλεται σε ιογενή λοίμωξη, ή πρόβλημα με το ανοσοποιητικό σύστημα.
Μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε ασθενείς με κακοήθεια στην κοιλιά, τους πνεύμονες ή άλλα μέρη του σώματος.

Δερματομυοσίτιδα σε παιδιά ηλικίας 5-15 ετών εμφανίζεται συχνά όπως και σε ενήλικες 40 – 60. Οι γυναίκες την εμφανίζουν πιο συχνά από τους άνδρες.

Δερματομυοσίτιδα – Πολυμυοσίτιδα

Η πολυμυοσίτιδα είναι μια παρόμοια πάθηση, αλλά τα συμπτώματα δεν περιλαμβάνουν δερματικό εξάνθημα.

Δερματομυοσίτιδα: Συμπτώματα

Προβλήματα στην κατάποση
Μυϊκή αδυναμία, δυσκαμψία, πόνος
Η μυϊκή αδυναμία μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ή αργά σε διάστημα εβδομάδων ή μηνών. Ο ασθενής δυσκολεύεται να σηκώσει τα χέρια πάνω από το κεφάλι, να σηκωθεί από καρέκλα, και να ανεβεί σκάλες.
Μωβ χρώμα στα άνω βλέφαρα
Μωβ-κόκκινο εξάνθημα του δέρματος
Το εξάνθημα μπορεί να εμφανιστεί στο πρόσωπο, τις αρθρώσεις, το λαιμό, τους ώμους, το στήθος και την πλάτη.
Δύσπνοια

Δερματομυοσίτιδα: διάγνωση

Εκτός από τη φυσική εξέταση, οι εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν:

Εξετάσεις αίματος (κρεατινοφωσφοκινάση και αλδολάσης)
Εξετάσεις αίματος για τα αυτοάνοσα νοσήματα
Ηλεκτροκαρδιογράφημα
Ηλεκτρομυογράφημα
Μαγνητική τομογραφία (MRI)
Βιοψία μυός
Βιοψία δέρματος

Δερματομυοσίτιδα: Θεραπεία

Η νόσος αντιμετωπίζεται με αντιφλεγμονώδη (κορτικοστεροειδή) και άλλα φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Οι περισσότεροι ασθενείς λαμβάνουν θεραπεία για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Αν η δερματομυοσίτιδα οφείλεται σε κακοήθεια, η μυϊκή αδυναμία και το εξάνθημα να βελτιωθούν μετά την αφαίρεση του όγκου.

Δερματομυοσίτιδα: πρόγνωση

Τα συμπτώματα είναι χρόνια, ειδικά στη δερματομυοσίτιδα σε παιδιά.

Η κατάσταση μπορεί να είναι πιο σοβαρή σε ενήλικες με σοβαρή μυική αδυναμία, λόγω άλλων καταστάσεων όπως η πνευμονική ανεπάρκεια.

Δερματομυοσίτιδα: επιπλοκές

Πιθανές επιπλοκές είναι:

Οξεία νεφρική ανεπάρκεια
Καρδιοπάθεια
Αρθροπάθεια
Πνευμονία

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Τι είναι η ιδρώα; Τι μπορούμε να κάνουμε για να την προλάβουμε; Πώς αντιμετωπίζεται;

Η ιδρώα (αλλιώς θερινή ιδρώα ή ερυθρά ιδρώα) είναι ένα εξάνθημα το οποίο προκαλείται ή χειροτερεύει μετά από έκθεση σε υψηλή θερμοκρασία.

Συνήθως εμφανίζεται στο πρόσωπο και στο λαιμό αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε όλο το σώμα. Εμφανίζεται σαν μικρά οζίδια, κόκκινα ή στο χρώμα του δέρματος, συνήθως στα βρέφη, στα μωρά και τα παιδιά.

Προκαλείται όταν μικρά σταγονίδια ιδρώτα παγιδεύονται κάτω από το δέρμα λόγω φραγμένων πόρων. Η απόφραξη αυτή και η παγίδευση του ιδρώτα προκαλεί φλεγμονή και κνησμό γύρω από τον ιδρωτοποιό αδένα.
Ιδρώα σε μωρά και στα βρέφη εμφανίζεται συχνότερα.

Υπάρχουν τρεις τύποι ιδρώας:

Κρυσταλλική ιδρώα (ιδρώα νεογνού): είναι η πιο ήπια μορφή, δεν ξύνει ούτε πονάει
Ερυθρά ιδρώα: εντοπίζεται βαθύτερα στο δέρμα, τα κόκκινα οζίδια ξύνουν και πονάνε, μπορεί να εμφανιστεί σε μωρά, νεογνά και ενήλικες
Λευκή ιδρώα (ιδρώα ενηλίκων): είναι μια σπάνια μορφή, εμφανίζεται συνήθως σε ενήλικες, τα οζίδια είναι άσπρα ή στο χρώμα του δέρματος.

Ιδρώα, αντιμετώπιση

Η πρόληψη είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της ιδρώας. Αποφύγετε τα πολύ ζεστά κλίματα.
Κλιματιστικά, ανεμιστήρες και περιορισμός της πολύ έντονης σωματικής δραστηριότητας σε πολύ υψηλές θερμοκρασίας μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη της ιδρώας.

Καθαρίστε την περιοχή με ένα ήπιο σαπούνι και στεγνώστε ήπια αποφεύγοντας τα τριψίματα.

Φορέστε ρούχα που επιτρέπουν στο δέρμα να αναπνέει.

Σε δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν κορτιζονούχες κρέμες, αντιισταμινικά χάπια ή σταγόνες.

Η ιδρώα στα βρέφη αντιμετωπίζεται από πολλούς με επιθέματα χαμομηλιού ή μαύρου τσαγιού που έχει αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

Αν η ιδρώα επιμένει ή χειροτερεύει επισκεφτείτε τον δερματολόγο σας!

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Τι είναι η παραψωρίαση, ποιοι τύποι υπάρχουν, ποια είναι τα συμπτώματα και πως θεραπεύεται;

Τι είναι η παραψωρίαση

Ο όρος παραψωρίαση περιγράφει μια ομάδα δερματικών παθήσεων που χαρακτηρίζονται με βλάβες που μοιάζουν οπτικά με την ψωρίαση. Παρόλα αυτά περιλαμβάνει μια ομάδα δερματικών παθήσεων που είναι μεταξύ τους άσχετες, με διαφορετική αιτιολογία και τρόπο αντιμετώπισης.

Τύποι παραψωρίασης

Υπάρχουν τρεις τύποι παραψωρίασης:

Λειχηνοειδής πιτυρίαση
Παραψωρίαση κατά μικρές πλάκες
Παραψωρίαση κατά μεγάλες πλάκες

Παραψωρίαση, συμπτώματα

Λειχηνοειδής πιτυρίαση

Χωρίζεται σε οξεία και χρόνια λειχηνοειδή πιτυρίαση

Παραψωρίαση κατά πλάκας

Η παραψωρίαση κατά πλάκας χωρίζεται σε παραψωρίαση κατά μικρές πλάκες και σε παραψωρίαση κατά μεγάλες πλάκες.

Η αρχή της νόσου είναι ύπουλη με λίγες μόνο βλάβες. Συχνά με την πάροδο του χρόνου μπορεί να εμφανίζονται περισσότερες.

Η παραψωρίαση κατά μικρές πλάκες εμφανίζεται με βλάβες στο χρώμα του δέρματος παράλληλα με τις γραμμές του δέρματος στον κορμό και τα άκρα που μπορεί να μοιάζουν με “δαχτυλιές”.

Η παραψωρίαση κατά μεγάλες πλάκες εμφανίζεται με μεγαλύτερες πλάκες στον κορμό χωρίς συγκεκριμένη διάταξη. Οι βλάβες έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 6 εκατοστά και έχουν χαρακτηριστική υφή τσιγαρόχαρτου.

Παραψωρίαση, διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται κλινικά αλλά σχεδόν πάντα χρειάζεται επιβεβαίωση με βιοψία δέρματος.

Παραψωρίαση, θεραπεία

Η παραψωρίαση κατά μικρές πλάκες είναι συνήθως ασυμπτωματική. Συνήθως δεν χρειάζεται θεραπεία παρά μόνο αν ενοχλεί τον ασθενή.

Χρησιμοποιούνται ενυδατικές κρέμες, κρέμες κορτιζόνης και φωτοθεραπεία με UVB ή PUVA.

Πολύ σπάνια υπάρχει πιθανότητα εξαλλαγής σε σπογγοειδή μυκητίαση (λέμφωμα του δέρματος).

Η παραψωρίαση κατά μεγάλες πλάκες είναι πιο επιθετική και χρειάζεται συχνότερη παρακολούθηση καθώς συχνότερα εξαλλάσσεται σε σπογγοειδή μυκητίαση.

Η θεραπεία είναι παρόμοια, χρειάζεται όμως παρακολούθηση από δερματολόγο και πιθανώς επανειλημμένες βιοψίες δέρματος.

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Μαστοκυττάρωση: τι είναι;

Είναι μια σπάνια ασθένεια που προκαλείται από την ύπαρξη υπερβολικού αριθμού μαστοκυττάρων στο σώμα.

Τα μαστοκύτταρα παράγονται στον μυελό των οστών. Ζούνε περισσότερο από τα υπόλοιπα κύτταρα και παίζουν σημαντικό ρόλο στον μηχανισμό ανοσίας του οργανισμού. Βρίσκονται σε κυρίως στα μέρη του οργανισμού τα οποία είναι πιο επιρρεπή σε μολύνσεις όπως το δέρμα, το στομάχι και οι πνεύμονες.

Όταν τα μαστοκύτταρα εντοπίσουν ένα ξένο σώμα, παράγουν διάφορες ουσίες μεταξύ των οποίων και η ισταμίνη και τα απελευθερώνουν στο αίμα. Η ισταμίνη κάνει τα αγγεία πιο διατεταμένα και κάνει την περιοχή γύρω από αυτά να φαίνεται πρησμένη και ένα ξύνεται. Κάποιες φορές τα μαστοκύτταρα αντιλαμβάνονται λανθασμένα κάποιες ουσίες όπως για παράδειγμα τη γύρη, ως επιβλαβείς και ξεκινούν μια διαδικασία άμυνας.

Τύποι μαστοκυττάρωσης

Μαστοκυττάρωση δερματική

Στην δερματική μαστοκυττάρωση, τα κύτταρα συγκεντρώνονται κυρίως στο δέρμα. Η δερματική μαστοκυττάρωση εμφανίζεται συχνά στα παιδιά, συνήθως μεταξύ ενός και τεσσάρων ετών. Είναι γνωστή και ως παιδική μαστοκυττάρωση.

Η μαστοκυττάρωση στα παιδιά εμφανίζεται συνήθως με την μορφή καφέ ή λευκών κηλίδων και όζων στο δέρμα, ενώ μερικές φορές μπορεί να εμφανίζονται φυσαλίδες.

Μαστοκυττάρωση συστηματική

Σε αυτή τη μορφή τα μαστοκύτταρα εμφανίζονται σε όλους τους ιστούς του οργανισμού. Εμφανίζεται κυρίως ενήλικες.

Μαστοκυττάρωση: συμπτώματα

Τα συμπτώματα της συστηματικής μαστοκυττάρωσης ποικίλουν. Συνήθως διαρκούν 15 με 30 λεπτά και μπορεί να εμφανίζονται ως φλεγμονή στο δέρμα, συμπτώματα από το γαστρεντερικό όπως διάρροια και εμετός, μυοσκελετικοί πόνοι, πονοκέφαλος και αλλαγές στη διάθεση.

Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί σοβαρή αναφυλακτική αντίδραση, επικίνδυνη για τη ζωή. Καλό είναι αν εσείς ή το παιδί σας πάσχετε από μαστοκυττάρωση να έχετε πάντα μαζί σας ένεση αδρεναλίνης που θα σας τη δώσει ο γιατρός.

Τι προκαλεί την μαστοκυττάρωση

Τα παραπάνω επεισόδια μπορεί να προκληθούν από φυσική άσκηση, συγκεκριμένα φάρμακα όπως η ασπιρίνη και αντιβιοτικά, stress, άγχος αλλά και αλλεργικές αντιδράσεις απέναντι σε τροφές είσαι τσιμπήματα εντόμων.

Έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει γενετικό υπόβαθρο και η τάση να αναπτυχθεί μαστοκυττάρωση μπορεί να κληρονομείται. Ο ακριβής μηχανισμός ανάπτυξής της όμως ακόμη δεν είναι γνωστός.

Μαστοκυττάρωση: διάγνωση

Η διάγνωση της μαστοκυττάρωσης γίνεται με εξετάσεις αίματος, με υπέρηχο κοιλιάς, εξέταση πυκνότητας των οστών, ενώ τέλος μπορεί να χρειαστεί βιοψία μυελού των οστών.

Μαστοκυττάρωση: θεραπεία

Η θεραπεία της εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Ελαφριές μορφές και η δερματική μας μαστοκυττάρωση θεραπεύονται με κρέμες κορτιζόνης ή με φωτοθεραπεία.

Σε πιο σοβαρές μορφές δίνονται από του στόματος αντισταμινικά, χρωμογλυκικό οξύ και κετοτιφαίνη.

Η μαστοκυττάρωση στα παιδιά συνήθως εμφανίζει σταδιακή βελτίωση με το πέρασμα του χρόνου και σταθεροποιείται στην εφηβεία.

Μαστοκυττάρωση: διατροφή

Αυτές είναι οι τροφές που πρέπει να αποφεύγεις: αλκοόλ, καυτερά και πικάντικα, ξύδι, σως σόγιας, πικάντικα τυριά, επεξεργασμένα κρέατα, μανιτάρια, ψάρια σε κονσέρβα, λαχανικά σε κονσέρβα, αποξηραμένα φρούτα και ξηροί καρποί, σοκολάτα, κακάο, κόκα-κόλα.

Άλλες τροφές οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν απελευθέρωση ισταμίνης είναι η μπανάνα, ντομάτα, φράουλα, ξηροί καρποί, οστρακοειδή, ασπράδια αυγού, σπανάκι, μελιτζάνες, αβοκάντο, ακτινίδιο, ανανάς, μάνγκο, γκρέιπφρουτ και διάφορα μπαχαρικά.

Σε κάθε περίπτωση όμως η διατροφή ποικίλει και πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα με τον ασθενή.

Older Posts