fbpx



Άρθρα / Νέα

lupus-hair-loss-1200x676.jpg

Η τριχόπτωση μπορεί να είναι από τα πρώτα συμπτώματα του λύκου, μιας αυτοάνοσης ασθένειας που επηρεάζει ποικίλα όργανα και ιστούς. Ο λύκος μπορεί να εμφανιστεί ως συστηματικός λύκος (SLE), που προσβάλλει όργανα όπως οι αρθρώσεις, τα νεφρά και το κεντρικό νευρικό σύστημα, ή ως δερματικός λύκος, ο οποίος επικεντρώνεται στο δέρμα και προκαλεί ουλωτική αλωπεκία. Σε πολλές περιπτώσεις, η τριχόπτωση είναι ουλωτική, κάτι που σημαίνει πως αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, τα τριχοθυλάκια μπορεί να καταστραφούν οριστικά.

Ο συστηματικός λύκος (SLE) και ο δερματικός λύκος είναι δύο βασικές μορφές του λύκου, με διαφορές στην προσβολή των ιστών και την έκταση των συμπτωμάτων.

Συστηματικός Λύκος (SLE)

Ο συστηματικός λύκος είναι μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει διάφορα όργανα και συστήματα του σώματος, όπως:

  • Αρθρώσεις: Προκαλεί φλεγμονή και πόνους στις αρθρώσεις, συχνά συμμετρικά.
  • Νεφρά: Μπορεί να οδηγήσει σε νεφρίτιδα, που προκαλεί σοβαρή βλάβη στα νεφρά.
  • Καρδιά και πνεύμονες: Επηρεάζει το περικάρδιο και τους πνεύμονες, με επιπτώσεις όπως περικαρδίτιδα και πλευρίτιδα.
  • Νευρικό Σύστημα: Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να επηρεάσει το νευρικό σύστημα, προκαλώντας συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, σύγχυση ή ακόμη και ψυχιατρικές διαταραχές.

Ο συστηματικός λύκος προκαλεί συχνά ποικίλα συμπτώματα, όπως έντονη κόπωση, πυρετό, εξανθήματα στο πρόσωπο (κλασικά σε σχήμα πεταλούδας), ευαισθησία στο φως και αλλαγές στο χρώμα των δακτύλων (φαινόμενο Raynaud).

Δερματικός Λύκος

Ο δερματικός λύκος επικεντρώνεται κυρίως στο δέρμα και δεν προσβάλλει τα εσωτερικά όργανα. Υπάρχουν διαφορετικές μορφές δερματικού λύκου, με πιο συχνές τις παρακάτω:

  • Δισκοειδής λύκος: Προκαλεί χαρακτηριστικά, κόκκινα ή φολιδωτά εξανθήματα με ουλώδεις αλλοιώσεις στο δέρμα, συνήθως σε περιοχές εκτεθειμένες στον ήλιο (όπως πρόσωπο, αυτιά και τριχωτό κεφαλής).
  • Υποξύς δερματικός λύκος: Συνδέεται με εξανθήματα που έχουν πιο ήπια ουλώδη χαρακτηριστικά, αλλά συνήθως είναι πιο ευαίσθητα στην ηλιακή ακτινοβολία.
  • Οξεία μορφή δερματικού λύκου: Συνήθως σχετίζεται με εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο, και μπορεί να είναι παροδική.

Στον δερματικό λύκο, η τριχόπτωση είναι συχνά ουλωτική, ιδιαίτερα εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, καθώς η φλεγμονή μπορεί να βλάψει τα τριχοθυλάκια οριστικά.

Διάγνωση Τριχόπτωσης από Λύκο

Για τη διάγνωση της τριχόπτωσης από λύκο, ο δερματολόγος μπορεί να χρησιμοποιήσει τα εξής διαγνωστικά εργαλεία:

  1. Δερματοσκόπηση: Εξετάζει το τριχωτό της κεφαλής και τα θυλάκια για ουλές ή φλεγμονή.
  2. Ψηφιακό Τριχοριζόγραμμα: Αξιολογεί την πυκνότητα των τριχών και τη φάση ανάπτυξής τους.
  3. Εξετάσεις αίματος: Ανιχνεύουν αντισώματα που σχετίζονται με τον λύκο, όπως τα αντιπυρηνικά αντισώματα (ANA) και άλλα.
  4. Βιοψία δέρματος: Επιβεβαιώνει την ουλωτική ή μη ουλωτική φύση της τριχόπτωσης.

Θεραπείες για Τριχόπτωση από Λύκο

Οι θεραπείες ποικίλλουν ανάλογα με το αν ο λύκος είναι δερματικός ή συστηματικός. Για τη διαχείριση της τριχόπτωσης, συχνά εφαρμόζονται:

  • Ενδοβλαβικές ενέσεις τριαμκινολόνης: Μειώνουν τη φλεγμονή στο τριχωτό της κεφαλής.
  • Μεσοθεραπείες: Προάγουν την υγεία των τριχοθυλακίων με στοχευμένα ενέσιμα υλικά.
  • PRP (Platelet-Rich Plasma): Το πλάσμα εμπλουτισμένο με αιμοπετάλια προάγει την αναγέννηση των τριχών.

Η θεραπεία για τον συστηματικό λύκο (SLE) και τον δερματικό λύκο διαφέρει, καθώς οι δύο μορφές προσβάλλουν διαφορετικά σημεία του σώματος και εκδηλώνονται με ποικίλα συμπτώματα. Παρακάτω παρατίθενται οι βασικές προσεγγίσεις για κάθε τύπο.

Θεραπεία για τον Συστηματικό Λύκο (SLE)

Η θεραπεία του συστηματικού λύκου στοχεύει στον έλεγχο της φλεγμονής και στην πρόληψη της προσβολής των οργάνων. Συνηθέστερες θεραπείες περιλαμβάνουν:

  1. Αντιφλεγμονώδη φάρμακα: Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ) για την ανακούφιση από πόνο και φλεγμονή στις αρθρώσεις.
  2. Ανθελονοσιακά: Φάρμακα όπως η υδροξυχλωροκίνη, που βοηθούν στη μείωση της φλεγμονής και των δερματικών εξανθημάτων.
  3. Κορτικοστεροειδή: Χορηγούνται σε μέτριες ή υψηλές δόσεις για την καταστολή της έντονης φλεγμονής, ιδίως σε περιπτώσεις που προσβάλλονται σοβαρά όργανα όπως οι νεφροί.
  4. Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα: Όπως η αζαθειοπρίνη, η μυκοφαινολάτη και η κυκλοφωσφαμίδη, χρησιμοποιούνται για την αναστολή του ανοσοποιητικού συστήματος σε σοβαρές περιπτώσεις SLE, αποτρέποντας τις βλάβες σε σημαντικά όργανα.
  5. Βιολογικές θεραπείες: Φάρμακα όπως το μπλιμουμάμπη, τα οποία στοχεύουν συγκεκριμένα μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος για τον έλεγχο της δραστηριότητας του λύκου.

Η διαχείριση του SLE απαιτεί συχνά πολυθεραπεία και στενή παρακολούθηση από ρευματολόγο, καθώς πρόκειται για μια χρόνια και σύνθετη ασθένεια που εκδηλώνεται με κύκλους ύφεσης και εξάρσεων.

Θεραπεία για τον Δερματικό Λύκο

Η θεραπεία για τον δερματικό λύκο επικεντρώνεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων στο δέρμα, στην προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία και στην αποφυγή μόνιμων ουλών. Οι κύριες θεραπείες περιλαμβάνουν:

  1. Τοπικά κορτικοστεροειδή: Χρησιμοποιούνται σε κρέμες ή αλοιφές για την καταπολέμηση της φλεγμονής σε μικρές περιοχές του δέρματος.
  2. Ενδοβλαβικές ενέσεις κορτικοστεροειδών: Όπως η τριαμκινολόνη, οι ενέσεις αυτές εφαρμόζονται σε ουλωτικές βλάβες στο τριχωτό της κεφαλής ή άλλες προσβεβλημένες περιοχές για να μειώσουν τη φλεγμονή και να αποτρέψουν τη μόνιμη αραίωση του τριχωτού.
  3. Ανθελονοσιακά φάρμακα: Όπως η υδροξυχλωροκίνη, που μπορούν να βοηθήσουν τόσο στη μείωση των δερματικών εξανθημάτων όσο και στην ανακούφιση από συστηματικά συμπτώματα, αν υπάρχουν.
  4. PRP (Platelet-Rich Plasma): Εφαρμόζεται στο τριχωτό της κεφαλής για την ενίσχυση της αναγέννησης των τριχών, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις τριχόπτωσης από λύκο.
  5. Ανοσοτροποποιητικά: Σε πιο ανθεκτικές περιπτώσεις δερματικού λύκου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανοσοτροποποιητικά φάρμακα όπως η μεθοτρεξάτη ή η κυκλοσπορίνη.
  6. Προστασία από τον ήλιο: Οι ασθενείς με δερματικό λύκο θα πρέπει να χρησιμοποιούν αντηλιακά με υψηλό δείκτη προστασίας και να αποφεύγουν την άμεση έκθεση στον ήλιο, καθώς η ηλιακή ακτινοβολία μπορεί να επιδεινώσει τις δερματικές βλάβες.

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη διαχείριση των συμπτωμάτων και στην αποτροπή της μόνιμης αλωπεκίας ή ουλών. Ειδικά για τη δερματική μορφή του λύκου, είναι σημαντική η παρακολούθηση από δερματολόγο για την αποφυγή της εγκατάστασης των ουλών.

Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία είναι κρίσιμη για να αποτραπεί η μόνιμη αραίωση και να διατηρηθεί η υγεία των τριχοθυλακίων. Εάν παρατηρείτε σημάδια τριχόπτωσης, επισκεφθείτε άμεσα έναν εξειδικευμένο δερματολόγο.


norvigiki-psora-sybtomata-metadosi-kai-therapeia-1200x800.jpg

Η νορβηγική ψώρα, γνωστή και ως “ψώρα των Νορβηγών”, είναι μια σοβαρή δερματική πάθηση που προκαλείται από τον παρασιτικό ακάρεα Sarcoptes scabiei. Σε αντίθεση με την απλή ψώρα, η νορβηγική ψώρα χαρακτηρίζεται από σοβαρή μόλυνση που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία του ατόμου. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τις αιτίες, την κλινική εικόνα, τη μετάδοση, τις διαφορές με την απλή ψώρα, τη διάγνωση και τη θεραπεία.

Αιτίες

Η νορβηγική ψώρα προκαλείται από την παρουσία μεγάλου αριθμού ακάρεων που εγκαθίστανται στο δέρμα. Συνήθως, επηρεάζει άτομα με μειωμένη ανοσία, όπως ηλικιωμένους, άτομα με χρόνιες παθήσεις ή όσους ζουν σε συνθήκες συνωστισμού. Η υπερβολική συσσώρευση ακάρεων προκαλεί την εκδήλωση χαρακτηριστικών συμπτωμάτων της ψώρας.

Κλινική Εικόνα

Η κλινική εικόνα της νορβηγικής ψώρας περιλαμβάνει:

  • Εξανθήματα: Μπορεί να παρατηρηθούν κόκκινες κηλίδες και φλύκταινες στο δέρμα.
  • Κνησμός: Ο κνησμός είναι έντονος και επιδεινώνεται τη νύχτα.
  • Ξηρότητα και ερεθισμός: Το δέρμα μπορεί να γίνει ξηρό και ερεθισμένο, με πιθανές περιοχές απολέπισης.
  • Κρούστες: Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, το δέρμα μπορεί να αναπτύξει κρούστες που περιέχουν πολλά ακάρεα και είναι συχνά επώδυνες.

Πώς Γίνεται η Μετάδοση

Η νορβηγική ψώρα μεταδίδεται μέσω της άμεσης επαφής με μολυσμένο άτομο ή επιφάνειες. Συχνά συναντάται σε ιδρύματα όπως γηροκομεία ή νοσοκομεία, όπου οι συνθήκες είναι πιο ευνοϊκές για τη μετάδοση. Τα ακάρεα μπορούν επίσης να μεταφερθούν μέσω ρούχων και κλινοσκεπασμάτων.

Διαφορές με την Απλή Ψώρα

Η κύρια διαφορά μεταξύ νορβηγικής και απλής ψώρας είναι η σοβαρότητα της λοίμωξης. Στην απλή ψώρα, τα συμπτώματα είναι λιγότερο έντονα και ο αριθμός των ακάρεων είναι συνήθως μικρότερος. Αντίθετα, η νορβηγική ψώρα περιλαμβάνει μεγάλη συγκέντρωση ακάρεων και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, όπως δευτερογενείς λοιμώξεις.

Διάγνωση

Η διάγνωση της νορβηγικής ψώρας γίνεται κυρίως μέσω κλινικής εξέτασης. Ο δερματολόγος μπορεί να ζητήσει δερματική βιοψία ή να εξετάσει το δέρμα για την ανίχνευση των ακάρεων. Συνήθως, η διάγνωση γίνεται με βάση τα χαρακτηριστικά συμπτώματα και την ιστορικό του ασθενούς.

Θεραπεία

Η θεραπεία της νορβηγικής ψώρας περιλαμβάνει:

  • Τοπικές θεραπείες: Χρήση τοπικών σκευασμάτων που περιέχουν περμεθρίνη ή βενζοϊκό βενζύλιο.
  • Συστηματική θεραπεία: Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χορήγηση από του στόματος αντιπαρασιτικών φαρμάκων.
  • Καθαρισμός περιβάλλοντος: Είναι σημαντικό να καθαρίζονται ρούχα, κλινοσκεπάσματα και επιφάνειες για να προληφθεί η επαναμόλυνση.

Σημαντικότητα Επίσκεψης σε Δερματολόγο

Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της νορβηγικής ψώρας είναι ζωτικής σημασίας για την αποφυγή επιπλοκών. Η επίσκεψη σε δερματολόγο είναι απαραίτητη για την κατάλληλη εκτίμηση της κατάστασης και την εφαρμογή της σωστής θεραπείας. Ειδικά σε περιπτώσεις που ο ασθενής παρουσιάζει σοβαρά συμπτώματα ή έχει υποκείμενα προβλήματα υγείας, η συνδρομή ενός ειδικού μπορεί να είναι σωτήρια.


download-1.jpg

Η κνίδωση είναι μια συχνή πάθηση που θα εμφανίσει το 20% του πληθυσμού κάποια στιγμή στη ζωή τους. Η κνίδωση εμφανίζεται συνήθως με ερυθρές, επηρμένες πλάκες στην επιφάνεια του δέρματος που ονομάζονται πομφοί. Μπορεί να έχουν σχήμα στρογγυλό ή σαν δαχτυλίδι, να είναι μονήρεις ή να συρρέουν.

Οι πομφοί της κνίδωσης εμφανίζονται και εξαφανίζονται μέσα σε λίγες ώρες. Κάποιες φορές εμφανίζονται στα σημεία που ο ασθενής ξύνεται ή τραυματίζεται. Αν και οι πομφοί της κνίδωσης εξαφανίζονται μέσα σε 24 ώρες, η ίδια η πάθηση δεν έχει ιαθεί.

Ο όρος αγγειοοίδημα περιγράφει μια όμοια με την κνίδωση κατάσταση, κατά την οποία το οίδημα (πρήξιμο) επηρεάζει συνήθως τα μαλακά σημεία του σώματος, όπως τα βλέφαρα των ματιών, τα χείλη και το εσωτερικό του στόματος. Ο ασθενής μπορεί να νιώθει πόνο ή κνησμό (φαγούρα). Ο ίδιος ασθενής μπορεί να εμφανίζει και τις δύο παθήσεις, και κνίδωση και αγγειοοίδημα, ταυτόχρονα.

Αν ο ασθενής εμφανίζει μόνο αγγειοοίδημα, χωρίς κνιδωτικές βλάβες (πομφούς), θα πρέπει να αποκλειστεί μια κληρονομική πάθηση, το κληρονομικό αγγειοοίδημα, που έχει διαφορετική αιτιολογία και τρόπους αντιμετώπισης.

Η συχνότερη μορφή κνίδωσης είναι η αυτόματη κνίδωση. Αυτή διαχωρίζεται σε οξεία και χρόνια κνίδωση. Η οξεία κνίδωση διαρκεί λιγότερο από 6 εβδομάδες και η χρόνια 6 εβδομάδες ή περισσότερο.

Κνίδωση / αγγειοοίδημα – Αιτίες

Η κνίδωση προκαλείται από την απελευθέρωση ισταμίνης και άλλων ουσιών από κύτταρα του δέρματος που ονομάζονται μαστοκύτταρα.

Τα τρόφιμα αποτελούν μια από τις συχνότερες αιτίες οξείας κνίδωσης. Στα βρέφη η συχνότερη αιτία κνίδωσης είναι το αγελαδινό γάλα. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, μπορεί να αντιδρούν αλλεργικά και σε άλλα τρόφιμα όπως οι ξηροί καρποί, κάποια φρούτα, θαλασσινά και αυγά. Τα τσιμπήματα μέλισσας ή σφήκας αποτελούν επίσης συχνές αιτίες κνίδωσης.

Κάποιες φορές ο εντοπισμός της αιτίας είναι δύσκολος ή και αδύνατος. Η χρόνια αυτόματη κνίδωση μπορεί να έχει αυτοάνοση αιτιολογία, όταν ο τα ίδια τα αυτοαντισώματα του ασθενούς οδηγούν σε έκκριση ισταμίνης από τα μαστοκύτταρα. Από τις συχνότερες αιτίες είναι η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα (Hashimoto, Graves) και άλλες παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα και του στομάχου. Σε καταστάσεις χρόνιας κνίδωσης ο δερματολόγος θα συνταγογραφήσει εξειδικευμένες εξετάσεις για να αποκλείσει κάποια αυτοάνοσα νοσήματα.

Άλλες φορές η κνίδωση μπορεί να οφείλεται σε φυσικά αίτια, όπως η τριβή του δέρματος, η πίεση, η έκθεση στο κρύο ή στο νερό, στον ήλιο κ.α.. Άλλες φορές πάλι δεν ανευρίσκεται κάποια αιτία και η κνίδωση χαρακτηρίζεται ως ιδιοπαθής.

Άλλη συχνή αιτία κνίδωσης αποτελούν τα φάρμακα. Σχεδόν κάθε φάρμακα μπορεί να προκαλέσει κνίδωση, τα συχνότερα όμως είναι τα παυσίπονα/αντιφλεγμονώδη, τα αντιβιοτικά και κάποια εμβόλια. Το αγγειοοίδημα συχνά οφείλεται σε μια ομάδα αντιυπερτασικών φαρμάκων (ΑΜΕΑ).

Ποια είναι τα συμπτώματα της κνίδωσης και του αγγειοοιδήματος;

Το βασικό σύμπτωμα της κνίδωσης είναι ο κνησμός ενώ του αγγειοοιδήματος ο πόνος. Αν και είναι συχνά ενοχλητικά δεν αποτελούν άμεσο κίνδυνο για την υγεία του ασθενούς εκτός αν το οίδημα (πρήξιμο) επεκτείνεται στο εσωτερικό του στόματος οπότε και υπάρχει κίνδυνος απόφραξης του αεραγωγού. Αυτή η κατάσταση είναι συχνότερη στο αγγειοοίδημα παρά στην κνίδωση. Παρόλα αυτά συχνά η κνίδωση και το αγγειοοίδημα προκαλούν ψυχολογικό στρες στον ασθενή καθώς μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες στην επαγγελματική ή προσωπική του ζωή.

Είναι η κνίδωση κληρονομική;

Οι περισσότερες μορφές κνίδωσης δεν είναι κληρονομικές, εξάιρεση αποτελεί το κληρονομικό αγγειοοίδημα.

Πώς γίνεται η διάγνωση της κνίδωσης και του αγγειοοιδήματος;

Συνήθως ο δερματολόγος είναι σε θέση να διαγνώσει την πάθηση μέσω της κλινικής εικόνας ή φωτογραφιών αν ο ασθενής δεν εμφανίζει εκείνη την ώρα συμπτώματα. Ο διαχωρισμός χρόνιας και οξείας κνίδωσης γίνεται με βάση τη χρονική διάρκεια των συμπτωμάτων.

Η διάγνωση της αιτίας της κνίδωσης όμως είναι αρκετά πιο περίπλοκή και περιλαμβάνει αιματολογικές και πιθανώς απεικονιστικές εξετάσεις για να αποκλειστούν πιθανές αιτίες.

Πληροφορίες όπως τρόφιμα, φάρμακα ή άλλες καταστάσεις που επιδεινώνουν την εμφάνιση των συμπτωμάτων μπορεί να βοηθήσουν τον ιατρό να βρει την πιθανή αιτία.

Κνίδωση / αγγειοοίδημα αντιμετώπιση – θεραπεία

Ο βασικός στόχος της αντιμετώπισης της πάθησης είναι να βρεθεί η πιθανή αιτία και να αντιμετωπιστεί. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν, ακολουθείται μια συμπτωματική αντιμετώπιση ώστε να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα και να έχει ο ασθενής μια φυσιολογική καθημερινότητα.

Χρησιμοποιούνται αντιισταμινικά φάρμακα, μόνα τους ή συνδυαστικά, ενώ σπάνια μπορεί να χρειαστεί κορτικοστεροειδές για σύντομο χρονικό διάστημα. Νέα βιολογικά φάρμακα όπως το Omalizumab (Xolair) είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά για τις πιο επίμονες περιπτώσεις χρόνιας κνίδωσης.

Ανοσοκατασταλτικές θεραπείες πχ. με κυκλοσπορίνη δεν χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως.

Άλλες μορφές κνίδωσης

Προκλητή (φυσική) κνίδωση: η κνίδωση προκαλείται από έκθεση σε ζέστη ή σε κρύο, από τριβή ή πίεση στο δέρμα ακόμα και από απλή επαφή με το νερό. Τα συμπτώματα εμφανίζονται μέσα σε λίγα λεπτά και διαρκούν περίπου μια ώρα.

Δερμογραφισμός: Σε αυτή τη μορφή τα συμπτώματα προκαλούνται από την τριβή ή ήπιο ξύσιμο του δέρματος και οι βλάβες εμφανίζονται σαν γραμμές στα σημεία τριβής.

Κνίδωση εκ ψύχους: Εμφανίζεται μετά από την έκθεση σε κρύο (αέρας, βροχή, κολύμπι σε θάλασσα ή πισίνα) και μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνη.

Κνίδωση από έκθεση σε ηλιακή ακτινοβολία: είναι σπάνια και χαρακτηρίζεται από εμφάνιση ερυθήματος και κνησμού μετά από έκθεση στον ήλιο.

Κνίδωση από επαφή με νερό: είναι σπάνια. Εμφανίζονται μικρές κνιδωτικές πλάκες μετά από επαφή με νερό, συνήθως στο πάνω μισό του σώματος.

Κνίδωση μετά από πίεση: συνήθως τα συμπτώματα εμφανίζονται αρκετές ώρες μετά την εφαρμογή πίεσης στο δέρμα. Μπορεί να εμφανίζεται μετά από εφαρμογή πίεσης σε εργαλεία ή ακόμα και από πολύ στενά ρούχα. Μπορεί να είναι επώδυνη και να διαρκεί πάνω από μια μέρα.

Χολινεργική κνίδωση: Εμφανίζεται σε καταστάσεις που προκαλούν εφίδρωση όπως άσκηση, ζέστη, στρες, άγχος και καυτερά φαγητά. Εμφανίζεται στην περιοχή του στέρνου και διαρκεί συνήθως λιγότερο από μια ώρα.

Κνίδωση εξ’ επαφής: πολλά χημικά, τρόφιμα, φυτά, ζώα κ.α. μπορεί να προκαλέσουν κνιδωτικές βλάβες μέσα σε λίγα λεπτά από την επαφή με το δέρμα κάποων ασθενών. Συχνές αιτίες είναι τα αυγά, ξηροί καρποί, εσπεριδοειδή φρούτα, το λάτεξ και το σάλιο της γάτας και του σκύλου.

Αγγειοοίδημα χωρίς κνίδωση: εμφανίζεται συνήθως μόνο στο πρόσωπο και μπορεί να οφείλεται σε φάρμακα (ασπιρίνη, αντιυπερτασικά κ.α.). Πρέπει να αποκλειστεί το κληρονομικό αγγειοοίδημα. Αυτό οφείλεται σε μια γονιδιακή μετάλλαξη και οι ασθενέις εμφανίζουν οίδημα (πρήξιμο) στο πρόσωπο, το στόμα, το λαιμό και κάποιες φορές στο βλεννογόνο του εντέρου προκαλώντας κολικούς. Οφείλεται στην έλλειψη μιας πρωτεΐνης (C1 inhibitor). Αντιμετωπίζεται με ειδικά σκευάσματα.

Κνιδωτική αγγειίτιδα: λίγοι από τους πάσχοντες με κνίδωση εμφανίζουν βλάβες που διαρκούν πάνω από 24 ώρες. Οι περιοχές μπορεί να είναι επώδυνες και να ομοιάζουν με μελανιές. Μπορεί να συνυπάρχουν στομαχικά ενοχλήματα ή πόνος στις αρθρώσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις πιθανολογείται φλεγμονή των αγγείων (αγγειίτιδα). Η διάγνωση γίνεται με βιοψία δέρματος και ιστοπαθολογική εξέταση της βλάβης. Χρειάζεται άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση.


images-2.jpeg

Το δερματικό απόστημα είναι ένα οζίδιο στο δέρμα γεμάτο πύον που έχει δημιουργηθεί λόγω μόλυνσης, κυρίως από το βακτήριο σταφυλόκοκκο που έχει διεισδύσει στο δέρμα. Είναι ιδιαίτερα επώδυνο και εμφανίζεται σαν περιοχή επηρμένη, ευαίσθητη στην αφή και ιδιαίτερα ζεστή. Το δέρμα στην γύρω περιοχή είναι ροζ ή ερυθρό. Τα αποστήματα μπορούν να εμφανιστούν σε πολλά σημεία του σώματός μας, αλλά συνήθως επηρεάζουν το δέρμα.


download-6.jpeg

Κερασόχροα αιμαγγειώματα (κόκκινες ελιές, cherry αιμαγγειώματα)

 

Τα κερασόχροα αιμαγγειώματα είναι συνήθεις αλλοιώσεις του δέρματος, θολωτές ή επίπεδες που αποτελούνται από αγγειακές δομές. Είναι πολύ σπάνιες στα παιδιά και τείνουν να αυξάνονται με την πάροδο της ηλικίας. Ονομάζονται επίσης και στίγματα του Morgan από τον όνομα του Άγγλου χειρουργού που τα περιέγραψε πρώτος.

 

Ποια είναι η εμφάνιση των κερασοειδών αιμαγγειωμάτων;

Τα κερασοειδή αιμαγγειώματα παίνρουν το όνομα τους απο το έντονο κόκκινο χρώμα τους που οφείλεται σε διεσταλμένα τριχοειδή αγγεία. Ωστόσο το χρώμα τους μπορεί να κυμαίνεται και μπορεί να είναι ακόμα και σκούρο μωβ. Αν ασκήσουμε πίεση πάνω τους θα δούμε ότι γίνονται αυτομάτως λευκά. Διαφέρουν μεταξύ τους επίσης και ως προς τις διαστάσεις, ξεκινούν από πολύ μικρά και μπορεί να αναπτυχθούν έως 1-2 cm. Μεγαλώνοντας αποκτούν στρογγυλεμένο σχήμα θόλου με λεία επίπεδη επιφάνεια. Μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος αλλά τα πιο συνήθη σημεία εμφάνισής τους είναι το στήθος, το στομάχι και η πλάτη. Ο αριθμός τους κυμαίνεται απο 1-2 στίγματα έως και εκατοντάδες σε μερικές περιπτώσεις. Τα κερασόχροα αιμαγγειώματα θα μπορούσαμε να  τα εκλάβουμε ως αραχνοειδή αιμαγγειώματα. Η χαρακτηριστική διαφορά τους είναι οτι τα αραχνοειδή αιμαγγειώματα έχουν προεκβολές (ποδαράκια) που εκτείνονται έξω απο το κόκκινο κέντρο, σαν ιστός αράχνης.

 

Αίτια εμφάνισης

Η αιτία εμφάνισής των κόκκινων ελιών είναι άγνωστη, αλλά θεωρείται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο μοριακοί και γενετικοί μηχανισμοί. Υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι η έκθεση μας σε βρωμίδια αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισής τους. Τα βρωμίδια είναι χημικές ουσίες που βρίσκονται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης όπως πλαστικά, κάποια φάρμακα… Μερικές φορές σχετίζονται με ορμονικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης καθώς και με κακή διατροφή.

  • Στη σπάνια περίπτωση που εμφανιστούν πάρα πολλά μαζί σε μικρό χρονικό διάστημα θα πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα γιατί υπάρχει συσχέτιση με νεοπλασία του οργανισμού.

 

Θεραπεία

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο λόγος της αφαίρεσης τους είναι κυρίως αισθητικός. Ωστόσο  επειδή τα αιμοφόρα αγγεία που περιέχουν είναι πολύ κοντά στην επιφάνεια του δέρματος μπορεί με την τριβή να αιμοραγήσουν, οπότε αν τα κερασοειδή αιμαγγειώματα είναι σε θέσεις τριβής καλό θα ήταν να αφαιρεθούν.

Τρόποι αφαίρεσης:

  • Ηλεκτροκαυτηρίαση.

Με την μέθοδος αυτή καυτηριάζουμε ουσιαστικά τον ιστό. Η μέθοδος εφαρμόζεται με τοπική αναισθησία.

  • Κρυοπηξία

Με αυτή τη μέθοδο ψύχουμε τον ιστό και το αιμαγγείωμα «πέφτει».

  • Laser

Πριν την αφαίρεση τους τα αιμαγγειώματα πάντα ελέγχονται απο το δερματολόγο με δερματοσκόπιο για αποκλεισμό σοβαρών βλαβών των οποίων η αντιμετώπιση είναι τελείως διαφορετική.


download-7.jpeg

Πλέον είναι γνωστό ότι πολλές παθήσεις του δέρματος όπως η ψωρίαση και το έκζεμα επηρεάζονται από το άγχος. Όταν όμως η θεωρία αυτή διατυπώθηκε για πρώτη φορά, αντιμετωπίστηκε από πολλούς δερματολόγους με καχυποψία.

Καταρχήν το άγχος είναι δύσκολο να μετρηθεί. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει έστω και λίγο άγχος στην καθημερινότητά του. Μελετήθηκε λοιπόν η κατάσταση του δέρματος ασθενών που είχαν υποστεί σοβαρό στρες. Μια μελέτη στην Ιαπωνία ερεύνησε την κατάσταση του δέρματος ατόμων που είχαν επιβιώσει από σεισμό. Διαπιστώθηκαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά εκζέματος.

Μια νέα μελέτη του Dr. Granstein, αποκάλυψε σημαντικούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που συνδέουν το στρες με διάφορες παθήσεις του δέρματος. Το άγχος – στρες επηρεάζει το περιφερειακό νευρικό μας σύστημα που τελικά έχει επιπτώσεις στην ανοσία του δέρματος. Φαίνεται λοιπόν ότι το συνεχές καθημερινό άγχος μπορεί να επηρεάζει αρνητικά πολλές δερματοπάθειες όπως το έκζεμα, την ψωρίαση, την λεύκη, τη ροδόχρου νόσο, τον ερυθηματώδη λύκο και άλλες αυτοάνοσες παθήσεις του δέρματος. Οι παθήσεις αυτές από μόνες τους συχνά προκαλούν επιπλέον άγχος στους ασθενείς, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο.

Πιστεύεται ότι σπάζοντας αυτόν τον κύκλο είτε με μια ταχεία αποτελεσματική θεραπεία που βελτιώνει άμεσα την εμφάνιση του δέρματος είτε με τεχνικές διαχείρισης του άγχους δημιουργούνται συνθήκες ώστε ο ασθενής να επωφεληθεί διπλά.

Ο δερματολόγος λοιπόν, καταλήγει ο Dr. Granstein, δεν πρέπει να αγνοεί την ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς και να υποτιμά τα υποκειμενικά ενοχλήματα που επηρεάζουν όχι μόνο την καθημερινότητα του πάσχοντα αλλά και την ίδια την πορεία της πάθησής του.


download-6.jpeg

Καλά νέα φέρνει για τα βρέφη με αιμαγγείωμα αναδρομική μελέτη από τη Νέα Υόρκη.

Το αιμαγείωμμα είναι μια καλοήθης υπερπλασία των αγγείων στο δέρμα των βρεφών. Συχνά υποχωρεί αυτόματα χωρίς θεραπεία. Κάποιες φορές όμως αντί να υποχωρήσουν αυξάνουν σε μέγεθος, οπότε χρειάζονται αντιμετώπιση. Μέχρι στιγμής οι βασικές θεραπευτικές μέθοδοι ήταν τα laser, που είναι όμως επώδυνα, και οι β-αναστολείς, φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα, με γνωστές όμως πιθανές παρενέργειες για το βρέφος.

Οι ερευνητές υποστήριξαν ότι σε κάποια βρέφη, με μικρά σχετικά αιμαγγειώματα, η τοπική εφαρμογή β-αναστολέα σε μορφή gel / κρέμας αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία.

Στη μελέτη περίπου 41% των παιδιών ήταν ηλικίας μικρότερης των 3 μηνών, 13% ήταν ηλικίας άνω των 12 μηνών. 86% των παιδιών δεν είχε καμία προηγούμενη θεραπεία. Τα περισσότερα αιμαγγειώματα (80%) εντοπίστηκαν στην περιοχή της κεφαλής και του τραχήλου.

Μετά από έναν έως τρεις μήνες θεραπείας, 69,6% των ασθενών είχαν 10% ή μεγαλύτερη βελτίωση.

Μετά από έξι έως εννέα μήνες θεραπείας, 92,3% των ασθενών είχαν αισθητή βελτίωση, ενώ μόλις 6,0% δεν είχε καμία αλλαγή.

Τα αιμαγγειώματα με πάχος μικρότερο από 1 mm  ανταποκρίθηκαν καλύτερα στην τοπική θεραπεία.

Δεν υπήρχαν καρδιαγγειακές παρενέργειες και κανένας ασθενής δεν διέκοψε τη θεραπεία λόγω παρενεργειών.

Φαίνεται ότι η νέα αυτή θεραπεία δίνει νέες προοπτικές στην αντιμετώπιση του βρεφικού αιμαγγειώματος, ενώ αποτελεί ασφαλή και ανώδυνη εναλλακτική των laser


Infusion-Therapy-Treatment-for-Scleroderma-750x360-1.jpg

Τι είναι το σκληρόδερμα; ποια συμπτώματα έχει; είναι αυτοάνοσο; τι είναι ο μορφέας; έχει το σκληρόδερμα αντισώματα; έχει κληρονομικότητα;

Τι είναι το σκληρόδερμα;

Το σκληρόδερμα είναι μια ομάδα παθήσεων που προκαλούν σκλήρυνση του δέρματος και του συνδετικού ιστού. Σε κάποιους παραμένει για πάντα περιορισμένο στο δέρμα στον κορμό, τα χέρια και τα πόδια, ενώ σε άλλους μπορεί να προχωρήσει βαθύτερα στα αγγεία, τα εσωτερικά όργανα και αλλού.

Η ασθένεια χωρίζεται σε περιορισμένο δερματικό, τοπικό ή εντοπισμένο σκληρόδερμα – μορφέας (που επηρεάζει μόνο το δέρμα), γραμμικό σκληρόδερμα (μορφή του εντοπισμένου), δίκην σπάθης (εντοπισμένο σκληρόδερμα στο πρόσωπο) και διάχυτο ή συστηματικό σκληρόδερμα με προσβολή των οργάνων.

Σκληρόδερμα: ποιος κινδυνευει;

Οι γυναίκες εμφανίζουν συχνότερα σκληρόδερμα από ότι οι άνδρες, ενώ η συνηθέστερη ηλικία είναι 30 με 50 χρονών.

Σπάνια το νεανικό σκληρόδερμα εμφανίζεται σε παιδιά.

Σκληρόδερμα: σημεία και συμπτώματα

Στο σκληρόδερμα τα συμπτώματα ποικίλουν:

  • Δέρμα: το δέρμα γίνεται πιο σκληρό σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι σκληρές πλάκες δέρματος συνήθως δεν είναι ορατές με γυμνό μάτι αλλά γίνονται αντιληπτές με την αφή. Λόγω της σκληρότητας σε προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να επηρεάζεται και η κινητικότητα.
  • Δάχτυλα: ένα από τα συχνότερα συμπτώματα του σκληροδέρματος είναι το μούδιασμα των δαχτύλων των χεριών και των ποδιών όταν αλλάζει η θερμοκρασία ή σε καταστάσεις στρες. Προχωρημένη μορφή αυτού του συμπτώματος είναι το φαινόμενο
  • Γαστρεντερικό: το σκληρόδερμα μπορεί να προκαλέσει όξινες αναγωγές που τελικά προκαλεί προβλήματα στο επιθήλιο του οισοφάγου ενώ άλλοι έχουν διαταραχές κινητικότητας του εντέρου. Το θέμα σκληρόδερμα και οισοφάγος έχει μελετηθεί εκτενώς.
  • Καρδιά, πνεύμονες και νεφρά: σπάνια το σκληρόδερμα επηρεάζει εσωτερικά όργανα όπως η καρδιά, οι πνεύμονες και τα νεφρά. Η κατάσταση αυτή μπορεί να είναι σοβαρή.

Το σκληρόδερμα οφείλεται σε υπερπαραγωγή μη φυσιολογικού κολλαγόνου στους ιστούς του σώματος.Αν και η ακριβής αιτία που αυτό συμβαίνει δεν είναι γνωστή, πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.

Σκληρόδερμα: επιπλοκές

Οι επιπλοκές του σκληροδέρματος μπορεί να είναι από ήπιες μέχρι πολύ σοβαρές.

  • Δάχτυλα: Το φαινόμενο Raynaud μπορεί να είναι τόσο σοβαρό που να επηρεάσει την αιμάτωση των ακροδαχτύλων και να οδηγήσει μέχρι και σε νέκρωση της περιοχής.
  • Πνεύμονες: Χρόνια προσβολή των πνευμόνων μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική ίνωση και μείωση της λειτουργίας των πνευμόνων. Τελικά μπορεί να εξελιχθεί σε πνευμονική υπέρταση.
  • Νεφρά: Προσβολή των νεφρών μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της πίεσης και πρωτεϊνουρία. Σοβαρές επιπλοκές περιλαμβάνουν τη νεφρική ανεπάρκεια μια πολύ σοβαρή κατάσταση.
  • Καρδιά: Χρόνια φλεγμονή της καρδιάς μπορεί να οδηγήσει σε αρρυθμίες και καρδιακή ανεπάρκεια λόγω περικαρδίτιδας.
  • Δόντια: Σκλήρυνση του δέρματος γύρω από το πρόσωπο μπορεί να οδηγήσει σε μικροστομία και μείωση της παραγωγής του σάλιου. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον καθαρισμό των δοντιών που οδηγεί με τη σειρά του σε τερηδόνα και άλλα.
  • Γαστρεντερικό: Μπορεί να προκληθεί δυσκολία στην κατάποση και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, δυσκοιλιότητα και διάρροια.
  • Σεξουαλική δυσλειτουργία: συχνή επιπλοκή είναι η στυτική δυσλευτουργία στου άνδρες και δυσπαρεύνια στις γυναίκες λόγω μειωμένων υγρών στον κόλπο.
  • Σκληρόδερμα και εγκυμοσύνη: πιστεύεται ότι το σκληρόδερμα χειροτερεύει κατά την εγκυμοσύνη πιθανώς με προβλήματα στα νεφρά και επιδείνωση της πάχυνσης του δέρματος. Πιστεύεται ότι το σκληρόδερμα ίσως σχετίζεται με αυτομάτες αποβολές και προβλήματα γονιμότητας. Οι γυναίκες πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον 3 χρόνια από τη διάγνωση της νόσου πριν μείνουν έγκυες. Γυναίκες με σκληρόδερμα μπορούν να έχουν έναν φυσιολογικό τοκετό, πρέπει όμως να παρατηρούνται στενά. Καλό είναι να πραγματοποιηθεί καισαρική τομή σχετικά νωρίς.

Σκληρόδερμα: διάγνωση / Εξετάσεις για σκληρόδερμα

Η διάγνωση είναι κλινική και υποστηρίζεται από αιματολογικές εξετάσεις στις οποίες ψάχνουμε συγκεκριμένα αντισώματα, βιοψία δέρματος, έλεγχο της λειτουργίας των πνευμόνων, αξονική τομογραφία και υπέρηχο καρδιάς.

Σκληρόδερμα: αντιμετώπιση

Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαλυφθεί φάρμακο που θεραπεύει οριστικά το σκληρόδερμα. Χρησιμοποιούνται διαφορετικά φάρμακα όμως για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η ασθένεια:

  • Αγγειοδιασταλτικά: είναι φάρμακα που βελτιώνουν την αιμάτωση του δέρματος, των πνευμόνων και των νεφρών, ενώ βελτιώνουν το σύνδρομο Raynaud.
  • Ανοσοκατασταλτικά: μειώνουν τη δράση των αυτοαντισωμάτων περιορίζοντας την εξέλιξη της νόσου.
  • Γαστροπροστατευτικά: μειώνουν την οξύτητα του στομάχου και βελτιώνουν τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.
  • Παυσίπονα: σε περίπτωση που ο ασθενής υποφέρει από την σκλήρυνση του δέρματος.
  • Φυσιοθεραπεία: έχει ως στόχο τη διατήρηση της κινητικότητας του ασθενούς.
  • Χειρουργείο: σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις καθαρίζονται νεκρωμένες περιοχές δέρματος ή γίνεται ακόμα και μεταμόσχευση πνεύμονα σε τελικά στάδια της νόσου.
  • Βότανα, ομοιοπαθητική και εναλλακτικές θεραπείες: απόφυγέ τα.

Έχω σκληρόδερμα, τι να κάνω;

  • Να ασκείσαι: Με την άσκηση διατηρείς την κινητικότητά σου και βελτιώνεις την αιμάτωση των ιστών.
  • Μην καπνίζεις: η νικοτίνη προκαλεί αγγειοσύσπαση και χειροτερεύει την αιμάτωση του σώματος.
  • Απέφυγε τα φαγητά που προκαλούν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση όπως τα καυτερά. Μη τρως βαριά το βράδυ και κράτα το κεφάλι πιο ψηλά από το στομάχι όταν κοιμάσαι.
  • Προστατέψου από το κρύο: φόρα γάντια και απέφυγε την άμεση έκθεση στην παγωνιά.
  • Φρόντισε γενικότερα την υγεία σου: κοιμήσου αρκετά, να έχεις ισορροπημένη διατροφή (συγκεκριμένη διατροφή για σκληρόδερμα δεν υπάρχει), απέφυγε το άγχος.

Σκληρόδερμα: πρόγνωση

Η πρόγνωση του σκληροδέρματος έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία 30 χρόνια. ι σύγχρονες μέθοδοι θεραπείας προλαμβάνουν και θεραπεύουν τις επιπλοκές του σκληροδέρματος ώστε η θνησιμότητα του των περισσοτέρων ασθενών να είναι σχεδόν ίδια με αυτή των υγειών ανθρώπων, ενώ συνεχής είναι η έρευνα για την ανακάλυψη νέων μεθόδων αντιμετώπισης των αυτοάνοσων νοσημάτων.

 


Lich_sclero_wrists_fee391183f15cb4d62773032fe0be92d.jpg

Οι συχνότερες ερωτήσεις για το σκληροατροφικό / ατροφικό λειχήνα.

Περίληψη:

Ο Σκληροατροφικός Λειχήνας είναι ένα χρόνιο νόσημα του δέρματος που προσβάλλει κυρίως τα γεννητικά όργανα και τις γύρω από τον πρωκτό περιοχές.

Συχνά εμφανίζεται σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση και είναι ασυνήθιστο σε άνδρες και παιδιά.

Εμφανίζεται με μικρές γυαλιστερές λευκές κηλίδες που ενώνονται σε μεγαλύτερες πλάκες. Το δέρμα σχίζεται εύκολα, και εμφανίζει εκχυμώσεις και ατροφίες. Μπορεί επίσης να υπάρχει κνησμός, αιμορραγία, και φουσκάλες.

Η αιτία του σκληροατροφικού Λειχήνα είναι άγνωστη, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας υπερδιέγερσης του ανοσοποιητικού συστήματος και ορμονικών προβλημάτων.

Ο Σκληροατροφικός Λειχήνας δεν είναι μεταδοτικός.

Οι βλάβες του Σκληροατροφικού Λειχήνα στα χέρια ή στο πάνω μέρος του σώματος συνήθως υποχωρούν χωρίς θεραπεία. Αν εμφανιστούν βλάβες στα γεννητικά όργανα, η θεραπεία περιλαμβάνει τοπική αγωγή με κρέμες ισχυρών στεροειδών.

Το δέρμα με Σκληροατροφικό Λειχήνα έχει περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξει καρκίνο του δέρματος.

Τι είναι Σκληροατροφικός Λειχήνας;

Σκληροατροφικός Λειχήνας είναι ένα χρόνιο πρόβλημα του δέρματος. Εμφανίζεται κυρίως στα γεννητικά όργανα και τις γύρω από τον πρωκτό περιοχές. Μερικές φορές ο Σκληροατροφικός Λειχήνας εμφανίζεται στο πάνω μέρος του σώματος, το στήθος και τα μπράτσα.

Σε ποιους εμφανίζεται ο Σκληροατροφικός Λειχήνας;

Πιο συχνά εμφανίζεται σε:

  • Γυναίκες (συχνά μετά την εμμηνόπαυση)
  • Άνδρες σπανιότερα
  • Παιδιά (σπάνια), στην προεφηβεία.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Αρχικά εμφανίζονται μικρές λευκές κηλίδες στο δέρμα. Οι κηλίδες είναι συνήθως λαμπερές και λείες. Αργότερα, οι κηλίδες μεγαλώνουν σε μεγαλύτερες πλάκες. Το δέρμα στις πλάκες γίνεται λεπτό και ατροφικό και στη συνέχεια, μπορεί να σκιστεί εύκολα. Μπορεί να εμφανιστεί αιμορραγία, εκχυμώσεις, ραγάδες, εικόνα που στα παιδιά μπορεί να σχετιστεί με σεξουαλική κακοποίηση (η οποία πρέπει να διερευνηθεί). Συχνά το δέρμα γίνεται ουλώδης ιστός. Εάν η ασθένεια είναι ήπιας μορφής, μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα.

Συνήθη συμπτώματα είναι:

  • Φαγούρα (πολύ συχνά)
  • Δυσφορία ή πόνος
  • Αιμορραγία
  • Δυσκολία στο σεξ
  • Δυσκολία στην ούρηση

Τι προκαλεί τον Σκληροατροφικό Λειχήνα;

Δε γνωρίζουμε την ακριβή αιτία του Σκληροατροφικού Λειχήνα. Ενοχοποιούνται διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος και προβλήματα ορμονών. Θεωρείται επίσης ότι οι άνθρωποι κληρονομούν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Μερικές φορές εμφανίζεται σε δέρμα που έχει υποστεί βλάβη ή τραυματισμό (φαινόμενο Kombner).

Ενοχοποιούνται επίσης λοιμώξεις του δέρματος όπως HPV, έρπης, προσβολή από Borelia SP (Lyme).

Πώς γίνεται η διάγνωση;

O Δερματολόγος βάζει την διάγνωση βάσει της κλινικής εικόνας και της εντόπισης. Όμως η βιοψία δέρματος βάζει την σφραγίδα και αποκλείει άλλη δερματοπάθεια (πχ. λεύκη….).

Πώς αντιμετωπίζεται;

Βλάβες στον κορμό ή τα χέρια συνήθως δεν χρειάζονται θεραπεία. Η νόσος έχει μεγάλη χρονική διάρκεια.

Ο Σκληροατροφικός Λειχήνας του δέρματος των γεννητικών οργάνων πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ακόμη και αν οι βλάβες δεν είναι επώδυνες ή με φαγούρα, οι πληγείσες περιοχές μπορούν να οδηγηθούν σε ουλή. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην ούρηση ή στο σεξ. Υπάρχει επίσης μια πολύ μικρή πιθανότητα για ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος.

Στους άντρες γίνεται συνήθως περιτομή οδηγεί σε άμεση ανακούφιση αλλά και σε ίαση. Η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως μια καλή επιλογή για τα παιδιά με φίμωση. Η χειρουργική επέμβαση δεν είναι καλή επιλογή για τις γυναίκες λόγω του ακρωτηριασμού των γενετικών οργάνων αλλά και των συχνών υποτροπών μετά την επέμβαση. Σε παιδιά με φίμωση στα οποία έγινε περιτομή συχνά η βιοψία έδειξε Σκληροατροφικό Λειχήνα.

Θεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση κρέμας πολύ ισχυρού στεροειδούς ή αλοιφής στο δέρμα. Βάζετε αυτές τις κρέμες στις βλάβες κάθε μέρα για αρκετούς μήνες. Αυτό σταματά τη φαγούρα. Στη συνέχεια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την κρέμα δύο φορές την εβδομάδα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να αποφύγουμε την υποτροπή. Η θεραπεία δεν διορθώνει τις ουλές που μπορεί να έχουν ήδη συμβεί.

Χρειάζεται τακτική παρακολούθηση από γιατρό, διότι η χρήση αυτών των κρεμών για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει:

  • Λέπτυνση και ερυθρότητα του δέρματος.
  • Ραγάδες.
  • Λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων.

Όταν οι κρέμες και αλοιφές δεν βοηθούν, ο γιατρός σας μπορεί να προτείνει:

  • Ενδοβλαβικές ενέσεις κορτιζόνης.
  • Φωτοδυναμική θεραπεία.
  • Θεραπεία με υπεριώδες φως.
  • Κρέμες tacrolimus και pimecrolimus.
  • Κρέμες οιστρογόνων ή τεστοστερόνης.
  • ρετονιεοδή.
  • PRP

Σε συνεργασία με το γιατρό θα εκτιμηθεί:

  • Πώς λειτουργεί το φάρμακο;
  • Ποιες είναι οι παρενέργειες;
  • Ποιά είναι η καλύτερη θεραπεία για τον συγκεκριμένο ασθενή;
  • Η ηλικία του ασθενή
  • Σεξουαλική δραστηριότητα
  • Προβλήματα ούρησης

Μπορούν τα άτομα με Σκληροατροφικό Λειχήνα να κάνουν σεξ;

Κατά αρχή δεν είναι μεταδοτική νόσος. Οι γυναίκες με σοβαρό Σκληροατροφικό Λειχήνα στα γεννητικά όργανα μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν σεξ άνετα λόγω του πόνου που προκαλείται κατά την διάρκεια του σεξ. Η νόσος μπορεί να προκαλέσει ουλές που στενεύουν τον κόλπο. Επίσης, το σεξ μπορεί να προκαλέσει διαβρώσεις και ελκώσεις στα γενετικά όργανα του άντρα και της γυναίκας. Ωστόσο, η θεραπεία με κρέμες μπορεί να βοηθήσει. Οι γυναίκες με σοβαρές ουλές στον κόλπο μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση, αλλά μόνο μετά από αποτυχία της φαρμακευτικής αγωγής.

Πάντα έχουμε υπό όψη την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών λόγω της ίδιας κλινικής εικόνας.

Ο Σκληροατροφικός Λειχήνας σχετίζεται με τον καρκίνο;

Ο Σκληροατροφικός Λειχήνας δεν προκαλεί καρκίνο του δέρματος. Ωστόσο, το δέρμα που είναι προσβεβλημένο έχει περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξει καρκίνο του δέρματος. Εάν έχετε την ασθένεια, επισκεφτείτε το γιατρό κάθε 6 έως 12 μήνες. Ο γιατρός μπορεί να εκτιμήσει και να αντιμετωπίσει τυχόν αλλαγές στο δέρμα. Αν εμφανιστεί καρκίνος, συνήθως είναι ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα που αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

Ποια ιατρική ειδικότητα είναι κατάλληλη για την αντιμετώπιση του Σκληροατροφικού Λειχήνα;

υπεύθυνος είναι ο:

  • Δερματολόγος, είναι ο κυρίως υπεύθυνος γιατρός.
  • Γυναικολόγος, για την χειρουργική αντιμετώπιση στένωσης ή καρκίνου.
  • Ουρολόγος, για την περιτομή ή στενώσεις ουρήθρας.
  • Παιδίατρος, για την αρχική διάγνωση στα παιδιά και την έλεγχο πιθανής σεξουαλικής κακοποίησης.
  • Κοινωνικές υπηρεσίες (ψυχολόγος,…)


GetPaidStock.com-6521bc338ff4c.jpg

Στον υποθυρεοειδισμό ο μεταβολισμός δουλεύει με πιο αργό ρυθμό, γεγονός που οφείλεται στην ανεπαρκή λειτουργία του αδένα. Αυτό μπορεί να οφείλεται πολλές φορές σε μια αυτοάνοση νόσο, όπου για κάποιο λόγο άγνωστο μέχρι στιγμής το ίδιο το σώμα καταστρέφει το θυρεοειδικό ιστό, όπως στη θυρεοειδίτιδα του Hashimoto.

Η επιβραδυμένη μεταβολική λειτουργία έχει σαν αποτέλεσμα το δέρμα να εμφανίζεται ψυχρό, ξηρό και ωχρό. Αν λοιπόν έχεις παρατηρήσει τα παρακάτω στο δέρμα σου, αξίζει να τσεκάρεις το θυρεοειδή σου:

  • Ωχρό, κρύο, φολιδωτό, ζαρωμένο δέρμα
  • Χοντρό, ξηρό δέρμα στα άκρα και το κεφάλι
  • Απουσία εφίδρωσης
  • Τριχόπτωση – στο τριχωτό της κεφαλής , στα φρύδια, κ.ά.
  • Κιτρινωπή χροιά του δέρματος λόγω αλλαγής του μεταβολισμού της βιταμίνης Α
  • Οίδημα (χέρια, πρόσωπο, βλέφαρα)
  • Εύθραυστα νύχια
  • Προδιάθεση για μώλωπες
  • Κακή και αργή επούλωση των πληγών

Οι διαταραχές του θυρεοειδούς μερικές φορές σχετίζονται με άλλες ασθένειες και αλλοιώσεις του δέρματος. Για παράδειγμα η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto συνυπάρχει αρκετά συχνά με λεύκη και νοσήματα του κολλαγόνου όπως ο ερυθηματώδης λύκος και το σύνδρομο Sjögren.