fbpx



Άρθρα / Νέα

prp.jpg

Ο σκληροατροφικός λειχήνας είναι μια αυτοάνοση δερματοπάθεια που εκδηλώνεται με λευκές, σκληρές πλάκες στο δέρμα των γεννητικών οργάνων. Ο λειχήνας αποτελεί μια πρόκληση τόσο για τους ασθενείς όσο και για τον δερματολόγο, καθώς η αντιμετώπισή του με τις υπάρχουσες θεραπείες δεν είναι πλήρης και αποτελεσματική. Η θεραπεία με PRP (Platelet Rich Plasma) έχει προταθεί ως μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική λύση στις συμβατικές θεραπευτικές αγωγές.

Μηχανισμός Δράσης PRP στο σκληροατροφικό λειχήνα:

Η θεραπεία με PRP βασίζεται στην ικανότητα των αυξητικών παραγόντων που περιέχονται στα αιμοπετάλια να διεγείρουν την ανάπτυξη νέων κυττάρων και την παραγωγή κολλαγόνου.

Κατά τη διαδικασία, λαμβάνεται αίμα από τον ασθενή, το οποίο στη συνέχεια υφίσταται φυγοκέντριση για την απομόνωση των αιμοπεταλίων. Το συμπυκνωμένο PRP εγχύεται κατόπιν στις προσβεβλημένες περιοχές του δέρματος, απελευθερώνοντας αυξητικούς παράγοντες που στοχεύουν στην αναζωογόνηση του δέρματος, την μείωση της φλεγμονής και άρα του αισθήματος καύσου – πόνου ή κνησμού που αισθάνονται οι ασθενείς.

Πλεονεκτήματα εφαρμογής PRP στο σκληροατροφικό λειχήνα:

  • Αυτολόγο Υλικό: Η θεραπεία με PRP θεωρείται ασφαλής και φέρει χαμηλό κίνδυνο παρενεργειών, καθώς χρησιμοποιείται αίμα από τον ίδιο τον ασθενή.
  • Ελάχιστα Επεμβατική: Η διαδικασία είναι σχετικά απλή και δεν απαιτεί χειρουργική επέμβαση.
  • Φυσικά Αποτελέσματα: Η θεραπεία με PRP μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της εμφάνισης και της υφής του δέρματος, προσφέροντας μια φυσική λύση.
  • Διάρκεια: Τα αποτελέσματα της θεραπείας με PRP δύναται να διαρκέσουν για αρκετά χρόνια.

Κλινικές Μελέτες – Αποτελεσματικότητα της θεραπείας:

Πολλες μελέτες έχουν καταδείξει ότι η θεραπεία με PRP μπορεί να επιφέρει σημαντική βελτίωση στην εμφάνιση των βλαβών του σκληροατροφικού λειχήνα. Σε μια μελέτη, το 70% των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με PRP ανέφεραν βελτίωση κατά 50% ή περισσότερο στην εικόνα και στα συμπτώματα του λειχήνα.

Ενδεικτικά αναφέρονται οι παρακάτω:

Συγκριτική Αξιολόγηση PRP για τον σκληροατροφικό λειχήνα:

Η θεραπεία με PRP αποτελεί μια εναλλακτική προσέγγιση σε σύγκριση με τις παραδοσιακές θεραπείες για τον σκληροατροφικό λειχήνα, όπως τα τοπικά στεροειδή, τα ρετινοειδή και τη θεραπεία με λέιζερ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η θεραπεία με PRP δύναται να προσφέρει βελτιωμένα αποτελέσματα χωρίς παρενέργειες. Μπορεί να δοκιμαστεί τόσο ως μονοθεραπεία τόσο σε συνδυασμό με τις κλασικές θεραπείες. Αυτή είναι όμως μια απόφαση που θα πρέπει να ληφθεί σε συνεργασία με τον θεράποντα δερματολόγο.

Εξατομικευμένη Εκτίμηση:

Εάν σκέφτεστε τη θεραπεία με PRP για τον σκληροατροφικό λειχήνα, η συμβουλή ενός δερματολόγου είναι απαραίτητη. Ο δερματολόγος σας θα αξιολογήσει την πάθησή σας, θα σας ενημερώσει για τα οφέλη της θεραπείας με PRP και θα σας συνδράμει στην λήψη μίας τεκμηριωμένης απόφασης για το κατά πόσο η θεραπεία αυτή ταιριάζει στις δικές σας ανάγκες.

Συμπέρασμα:

Η θεραπεία με PRP φέρει ελπίδα ως θεραπευτική επιλογή για τον σκληροατροφικό λειχήνα, προσφέροντας μια ασφαλή και αποτελεσματική λύση στην αντιμετώπιση αυτής της δερματοπάθειες που ταλαιπωρεί άνδρες και γυναίκες ασθενείς.


ALV-LP-genitalbereich-header-comp-20211020-1200x493.png

Ψωρίαση Βαλάνου: Συμπτώματα, Αιτίες και Αντιμετώπιση

Η ψωρίαση βαλάνου είναι μια συχνή υποκατηγορία της ψωρίασης, που επηρεάζει τους όρχεις και το πέος. Παρά τη συχνότητά της, η ψωρίαση βαλάνου συχνά παραμελείται λόγω της ντροπής ή της αμηχανίας που προκαλεί στους ασθενείς. Ωστόσο, η κατάλληλη αντιμετώπιση είναι ζωτικής σημασίας για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την πρόληψη ενδεχόμενων επιπλοκών.

Η διάγνωση γίνεται συνήθως κλινικά καθώς τα συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά, κάποιες φορές όμως, απαιτείται βιοψία ώστε να γίνει διαφοροδιάγνωση από άλλες δερματοπάθειες με παρόμοια εικόνα, όπως η ερεθιστική ή μικροβιακής αιτίας βαλανοποσθίτιδα, ο λειχήνας και άλλα.

Ψωρίαση Βαλάνου: Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ψωρίασης βαλάνου μπορεί να ποικίλουν από ελαφριά έως σοβαρά και περιλαμβάνουν:

  1. Κνησμός: Ο έντονος κνησμός είναι ένα από τα πιο συχνά συμπτώματα που παρατηρούνται στη ψωρίαση βαλάνου. Μπορεί να είναι έντονος και ενοχλητικός.
  2. Ερυθρότητα και αίσθημα καύσου: Οι βλάβες που προκαλούνται μπορεί να εμφανίζονται ερυθηματώδεις και να προκαλούν κνησμό ή καύσο.
  3. Πληγές και έλκη: Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, η ψωρίαση βαλάνου μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση πληγών και επιφανειακών ελκών στο δέρμα του πέους και τους όρχεις.
  4. Άλλα συμπτώματα: Ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης, μπορεί να παρατηρηθούν επίσης ερεθισμένοι λεμφαδένες, καύσος ή δυσκολία κατά την ούρηση ή ακόμη και εμφάνιση αίματος στην ούρηση.

Αιτίες

Η ακριβής αιτία της ψωρίασης βαλάνου παραμένει άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες, παρομοίως με την κοινή ψωρίαση, συμπεριλαμβανομένης της γενετικής προδιάθεσης, της αυτοάνοσης φύσης της πάθησης και περιβαλλοντικών παραγόντων. Ορισμένοι από τους κύριους παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση της ψωρίασης βαλάνου περιλαμβάνουν:

  1. Κληρονομικότητα: Άτομα με οικογενειακό ιστορικό ψωρίασης είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ψωρίαση βαλάνου.
  2. Αυτοάνοσες διαταραχές: Η πάθηση συνδέεται συχνά με άλλες αυτοάνοσες διαταραχές όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η ψωριασική αρθρίτιδα.
  3. Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Η έκθεση σε ερεθιστικούς παράγοντες όπως το άγχος, κάποια φάρμακα, χρόνιες φλεγμονές, το κάπνισμα, η διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, οι τραυματισμοί και οι λοιμώξεις μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ψωρίασης.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της ψωρίασης βαλάνου είναι πολύ σημαντική για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την πρόληψη ενδεχόμενων επιπλοκών. Οι διαθέσιμες επιλογές θεραπείας περιλαμβάνουν:

  1. Κορτικοστεροειδή κρέμες ή λοσιόν: Οι κορτικοστεροειδή κρέμες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της φλεγμονής και του κνησμού.
  2. Ανοσοτροποποιητικές κρέμες: Οι αναστολείς καλσινευρίνης (Elidel, Protopic) ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό τοπικά, βελτιώνοντας τα συμπτώματα της ψωρίασης.
  3. Τοπικά αντιψωριακά: Ορισμένα αντιψωριακά προϊόντα μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.
  4. Φωτοθεραπεία: Η φωτοθεραπεία μπορεί να είναι μια επιλογή για πιο σοβαρές περιπτώσεις ή όπου θέλουμε να αποφύγουμε την χρόνια χρήση κορτιζόνης.
  5. Συστημική θεραπεία: Σε περιπτώσεις που η ψωρίαση βαλάνου είναι σοβαρή ή δεν ανταποκρίνεται στις τοπικές θεραπείες, ο ειδικός στην ψωρίαση δερματολόγος μπορεί να συνταγογραφήσει συστημική θεραπεία, συμπεριλαμβανομένων φαρμάκων (χαπιών ή βιολογικών παραγόντων – ενέσεων) που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να συμβουλεύεστε έναν ειδικό στην ψωρίαση δερματολόγο για την κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία για την πάθησή σας.

Συνοψίζοντας, η ψωρίαση βαλάνου μπορεί να είναι ενοχλητική και να επηρεάζει τις σεξουαλικές επαφές του ατόμου, αλλά με τη σωστή διάγνωση και θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να επιτύχουν ανακούφιση από τα συμπτώματα τους. Μην διστάσετε να συμβουλευτείτε τον δερματολόγο σας για οποιεσδήποτε ανησυχίες σχετικά με την ψωρίαση βαλάνου και να ακολουθήσετε το σχέδιο θεραπείας που σας συστήνει.


images-3.jpeg

Τα κονδυλώματα εμφανίζονται σαν μικρά επάρματα του δέρματος με διάφορους χρωματισμούς (ρόδινα, λευκά, σκούρα). Εντοπίζονται κυρίως στα γεννετικά όργανα ανδρών και γυναικών, αλλά και στη περιγεννετική περιοχή (εφήβαιο, πρωκτός, πτυχές). Δεν είναι σπάνια η εντόπιση τους και σε άλλες θέσεις, όπως μασχάλες, στόμα, χείλη κλπ.

Η εμφάνιση των κονδυλωμάτων στην περιπρωκτική περιοχή στα μικρά παιδιά εγείρει την υποψία σεξουαλικής κακοποίησης. Στις περισσότερες περιπτώσεις βέβαια η μετάδοση γίνεται από μυρμηγκιές του ίδιου του ασθενή ή από μόλυνση από άτομα που ασχολούνται με την φροντίδα των παιδιών και έχουν ήδη μολυνθεί.

Tα νεογνά, από μητέρες με κονδυλώματα στα γεννητικά τους όργανα, έχουν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης και μάλιστα στο αναπνευστκό κατά την διάρκεια ενός φυσιολογικού τοκετού.

Η μόλυνση με κονδυλώματα υπάγεται στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, δηλαδή στα νοσήματα που μεταδίδονται με την σεξουαλική επαφή αλλά και με άλλους τρόπους.

Η μόλυνση οφείλεται σε ιούς HPV, oι οποίοι μπορεί να παραμείνουν για πολύ καιρό σε “λήθαργο”, δηλαδή σε λανθάνουσα κατάσταση στις θέσεις όπου γίνεται η αρχική μόλυνση. Η κατάσταση αυτή δεν δίνει ορατές βλάβες. Όταν πέσει το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή, τότε ο ιός μεταπίπτει σε υποκλινική μορφή , δηλαδή χωρίς ορατές με το μάτι βλάβες αλλά ορατές με ειδικές εξετάσεις. Στη συνέχεια εμφανίζει την κλινική εικόνα των γνωστών κονδυλωμάτων.

Σε περιοχές όπου υπάρχει υγρασία οι βλάβες έχουν λευκωπή εμφάνιση (βάλανος, ουρήθρα του άνδρα, μικρά χείλη στη γυναίκα και περιπρωκτική περιοχή) ενώ όταν εντοπίζονται στο δέρμα (εφήβαιο,όσχεο,κλπ) οι βλάβες είναι σκουρόχρωμες.

Είναι γεγονός ότι τα κονδυλώματα μπορούν να εμφανισθούν αρκετό καιρό μετά την μόλυνση, όταν πέσει το ανοσοποιητικό του ασθενή (stress, διατροφή, φάρμακα, εγκυμοσύνη..). Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ηθικών προβλημάτων στα ζευγάρια (υποψία απιστίας).

Σημαντικό πρόβλημα είναι η συχνή υποτροπή της ασθένειας με αποτέλεσμα την ψυχική κούραση του ασθενή. Υποτροπές συμβαίνουν στις περιπτώσεις που η θεραπεία δεν γίνεται σωστά, δηλαδή αν δεν σντιμετωπισθούν και οι μη ορατές βλάβες (υποκλινικές). Για το λόγο αυτό είναι εξίσου σημαντική με την αρχική θεραπεία και η θεραπεία συντήρησης, το πρόγραμμα της οποίας θα καθορίσει ο αρμόδιος Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος.

Πολλοί νέοι έχουν άγνοια του κινδύνου μόλυνσης ή αδιαφορούν για το αν θα μεταδώσουν τη νόσο στον/στην συντροφό τους.

Το ήδη υπάρχον από χρόνια εμβόλιο απαξιώνεται από του γονείς και από του νέους.

Θεραπεία

Η καυτηρίαση των βλαβών γίνεται με κρυοπηξία, laser, διαθερμοπληξία, ή χημικά. Ο τρόπος που θα επιλεγεί εξαρτάται από τη θέση της βλάβης. Είναι απαραίτητη η τοπική αναισθησία ώστε να μην υπάρχει καθόλου πόνος. Επίσης γίνεται προσπάθεια ώστε να μην μείνουν αντιαισθητικά σημάδια μετά τη θεραπεία, τα οποία είναι συνήθως αποτέλεσμα υπερβολικής θεραπείας ή μεταγενέστερης μόλυνσης κατά την μετεγχειριτική περίοδο. Η θεραπεία γίνεται σε μια συνεδρία ώστε να μην παραμείνουν βλάβες στο δέρμα και έχουμε εκ νέου μόλυνση. Όταν τα κονδυλώματα είναι πάρα πολλά τότε γίνεται επαναληπτική εξέταση σε μια βδομάδα για να αντιμετωπισθούν οι βλάβες οι οποίες δεν ήταν ορατές κατά την πρώτη θεραπεία.

Σκόπιμο είναι να γίνεται συγχρόνως θεραπεία και των βλαβών που δεν είναι ορατές με το μάτι, αλλά εμφανίζονται με ειδική εξέταση. Αν παραμείνουν οι βλάβες αυτές σύντομα θα πολλαπλασιαστούν και θα δημιουργήσουν νέες.

Η θεραπεία συντήρησης είναι απαραίτητη. Ορίζεται το πρόγραμμα θεραπείας συντήρησης στο σπίτι και στο ιατρείο σε τακτά χρονικά διαστήματα (πχ ανά μήνα). Κατά τη διάρκεια της επέμβασης-θεραπείας καλό είναι να γίνει και η ειδική εξέταση για προσδιορισμό του ιού, ώστε να γνωρίζει ο ασθενής από τί τύπου ιό HPV έχει μολυνθεί (καρκινογόνο ή όχι). Αυτό είναι εξίσου σημαντικό για τη γυναίκα αλλά και για τον άνδρα.

Υπάρχουν καταστάσεις που μοιάζουν με κονδυλώματα αλλά δεν είναι: σμηγματοροϊκή κερατίαση, αδένες, πτυχές του δέρματος, ουλές, Bowenoid papulosis, κλπ. Την απάντηση στο ερώτημα αν είναι κονδυλώματα ή όχι θα την δώσει η βιοψία.

Η βιοψία είναι μια εύκολη διαδικασία στα χέρια έμπειρου δερματολόγου. Γίνεται η βιοψία με τοπική αναισθησία σε κάθε θέση ακόμη και σε θέσεις των γεννετικών οργάνων και του πρωκτού των ανδρών και των γυναικών. Η βιοψία γίνεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας με την προϋπάρχουσα τοπική αναισθησία πριν γίνει η καυτηρίαση των κονδυλωμάτων.

Το θέμα των κονδυλωμάτων είναι πολύ ευαίσθητο και τίθονται ηθικά ζητήματα στο ζευγάρι. Για τον λόγο αυτό ο γιατρός πρέπει να είναι σίγουρος αν οι βλάβες που βλέπει είναι κονδυλώματα και αν είναι τότε πρέπει να διευκρινισθεί αν ο ιός είναι δυνητικά καρκινογόνος.

Συμπεράσματα

Το πρόβλημα της μόλυνσης με τον ιό HPV είναι είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με πολύπλευρη προσέγγιση.

  • Διαγνωστικά προβλήματα.

  • Θεραπευτικά προβλήματα.

  • Θεραπεία συντήρησης.

  • Μεταδοτικότητα.

  • Πρόβλημα καρκινογέννεσης.

  • Πρόληψη (εμβόλιο, ενσυνείδητες σεξουαλικές επαφές)

  • Ηθικό πρόβλημα στα ζευγάρια

  • Γενικότερη οπτική της σεξουαλικής ζωής

Η διάγνωση και η θεραπεία των οξυτενών κονδυλωμάτων αν γίνει με σοβαρότητα από μέρους του ασθενή και με στενή συνεργασία του με τον ειδικό στο θέμα Δερματολόγο-Αφροδισιολόγο έχει καλή πρόγνωση.


Genital-warts.png

Η εμφάνιση ενός έλκους (πληγής) στα γεννητικά όργανα είναι αρκετά συνηθισμένη και στους άνδρες και στις γυναίκες. Η κατάσταση αυτή είναι συχνή στην νεαρή ηλικία ειδικά στους άντρες. Κυριότερη αιτία ενός έλκους γεννητικών οργάνων είναι ο γεννητικός έρπης σε ποσοστό περίπου 90%. Τα πιο συνηθισμένα αίτια αυτής της κατάσταση είναι:

  • Έρπης
  • Τραυματισμός
  • Αλλεργίες
  • Φάρμακα
  • Σύφιλη
  • Λειχήνας
  • Ψωρίαση

Τα αίτια αυτά θα μπορούσαν να ταξινομηθούν στις εξής κατηγορίες:

  • Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
  • Δερματοπάθειες της περιοχής των γεννητικών οργάνων
  • Δερματοπάθειες που εντοπίζονται σε άλλες περιοχές αλλά και στα γεννητικά όργανα
  • Καρκινώματα δέρματος
  • Συστηματικά νοσήματα

Ο κατάλληλος ιατρός για την διάγνωση και τη θεραπεία είναι ο δερματολόγος.

Ασθενείς λοιπόν με έλκος γεννητικών οργάνων πρέπει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα ώστε πρωτίστως να αποκλειστεί ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και ένα καρκίνωμα της περιοχής. Οι δυο αυτές καταστάσεις όπως είναι προφανές είναι πολύ σοβαρές. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο να παρθεί λεπτομερές ιστορικό, να γίνει λεπτομερής κλινική εξέταση και να γίνει ο απαραίτητος εργαστηριακός έλεγχος (αιματολογικός, βιοψία). Το λεπτομερές ιστορικό θα δώσει τις απαραίτητες διευκρινίσεις στον δερματολόγο ώστε να κατευθυνθεί προς τη σωστή διάγνωση. Στη συνέχεια η κλινική εξέταση και οι απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις ή και η βιοψία θα δώσουν τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να οδηγηθεί ο ιατρός στη διάγνωση και στη συνέχεια στην κατάλληλη θεραπεία.

Πρώτη αιτία ελκώσεων είναι ο έρπης τύπου 1 και τύπου 2. Από τα νοσήματα που πρέπει να έχουμε υπόψιν μας είναι η νόσος Αδαμαντιάδη-Behcet, η σύφιλη, η νόσος Queyrat κλπ.

Είναι απαραίτητο να αποκλειστεί η πιθανότητα καρκινώματος, διότι η πορεία θα είναι καταστροφική για τον ασθενή. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι μια έλκωση δεν είναι καρκίνωμα του πέους, που πιο συχνά είναι το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα. Η βιοψία είναι η κατάλληλη εξέταση που θα οδηγήσει στη σωστή διάγνωση. Σε παραμικρή αμφιβολία πρέπει να γίνεται βιοψία ώστε να μην διαγνωστεί λάθος μια υποκείμενη κακοήθεια. Η βιοψία γίνεται εύκολα στο ιατρείο με τοπική αναισθησία.

Μια συνήθης αιτία έλκους γεννητικών οργάνων είναι ο τραυματισμός της περιοχής (κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, από κάποιο αντικείμενο κλπ.).

Άλλη συχνή αιτία είναι η δερματίτιδα-έκζεμα. Συνήθως από το προφυλακτικό ή από φάρμακα. Στην περίπτωση αυτή ο κνησμός είναι έντονος και υπάρχουν συχνές υποτροπές. Η αναγνώριση της αιτίας και στη συνέχεια η απομάκρυνσή της μαζί με την κατάλληλη τοπική θεραπεία αποκαθιστά πλήρως το δέρμα.


images-3.jpeg

Νέα μελέτη για τα κονδυλώματα που οφείλονται στον ιο HPV δείχνει ότι πιθανώς να είναι καρκινογόνα για ομοφυλόφιλους άνδρες που πάσχουν ταυτόχρονα από HIV.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι ασθενείς που πάσχουν από AIDS έχουν ούτως ή αλλιώς αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης κονδυλωμάτων αλλά και καρκινικών βλαβών.

Τα κονδυλώματα συνήθως θεωρούνται καλοήθεις ή χαμηλής επικινδυνότητας βλάβες. Όπως αναφέρει ο

Dr. Kreuter στο JAMA Dermatology, ένας σημαντικός αριθμός γεννητικών και περιπρωκτικών θηλωμάτων από HPV μπορεί στην πραγματικότητα να είναι καρκινογόνος. Η ομάδα του ερευνητή ανέλυσε υλικό από 25 ασθενείς με κονδυλώματα και HIV και 22 από ασθενείς μόνο με κονδυλώματα. Η ανάλυση έδειξε ότι από τους ασθενείς με HIV, 16% είχαν χαμηλού βαθμού δυσπλασία, 81% υψηλού βαθμού δυσπλασία και 3% διηθητικό περιπρωκτικό καρκίνωμα.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές ακόμα και τα χαμηλής επικινδυνότητας κονδυλώματα δεν είναι τελείως ακίνδυνα, ειδικά σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς.

Στους ασθενείς που δεν έπασχαν από HIV δεν βρέθηκε δυσπλασία. Παρόλα αυτά σε δύο ασθενείς εντοπίστηκαν υψηλής επικινδυνότητας υποτύποι της ομάδας HPV.

Συμπερασματικά οι ερευνητές προτείνουν όλα τα κονδυλώματα να θεραπεύονται ενώ ιδανικά είναι να στέλνονται και για ιστολογικό έλεγχο. Παλαιότερες απόψεις που πρότειναν να μένουν τα κονδυλώματα αθεράπευτα θεωρούνται πλέον παρωχημένες και επικίνδυνες για τον ασθενή.


Genital-warts.png

Σύφιλη: ένα πρόβλημα που ξαναεμφανίζεται! Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση των συμπτωμάτων σύφιλης στη χώρα μας.

Σύφιλη: τι είναι;

Η σύφιλη είναι μια βακτηριακή λοίμωξη που μεταδίδεται συνήθως σεξουαλικά. Οφείλεται στο βακτήριο ωχρό τρεπόνημα.  Ξεκινά σας μη ανώδυνη πληγή στα γεννητικά όργανα, τον πρωκτό, το στόμα (γλώσσα, χείλη) ή και αλλού. Η πληγή αυτή είναι μολυσματική. Εμφανίζεται συχνότερα σε άνδρες παρά σε γυναίκες.

Σύφιλη: τρόποι μετάδοσης

Μεταδίδεται εξ επαφής. Σχεδόν πάντα πρόκειται για σεξουαλική επαφή, σπάνια όμως μπορεί να μεταδοθεί και με το φιλί ή και άλλου τύπου επαφή (πχ. από τουαλέτα). Μια μορφή σύφιλης μεταδίδεται κατά τη γέννα στο νεογέννητο μωρό.

Συμπτώματα / κλινική εικόνα

Ανάλογα με το στάδιο της νόσου χωρίζεται σε:

Σύφιλη πρώτου σταδίου / αρχικό στάδιο / πρωτοπαθής σύφιλη

Τα πρώτα συμπτώματα είναι όπως αναφέρθηκε ανώδυνα έλκη. Η πληγή εμφανίζεται στο σημείο που έγινε η επαφή με το μολυσμένο άτομο, συνήθως στα γεννητικά όργανα, τη γλώσσα και αλλού. Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως τρεις εβδομάδες μετά την επαφή (τόσος είναι περίπου ο χρόνος επώασης). Η πληγή κλείνει μέσα σε έξι εβδομάδες χωρίς θεραπεία. Προσοχή όμως, αυτό δε σημαίνει ότι η σύφιλη θεραπεύτηκε.

Σύφιλη δεύτερου σταδίου / Β στάδιο / δευτεροπαθής σύφιλη

Λίγες εβδομάδες αφού κλείσει το έλκος του πρώτου σταδίου εμφανίζεται εξάνθημα στο δέρμα, στα χέρια, τα πόδια και τον κορμό. Μπορεί ο ασθενής να νιώθει γενικά άρρωστος με πυρετό, μυαλγίες κλπ.. Τα συμπτώματα του δεύτερου σταδίου μπορεί να διαρκούν από λίγες εβδομάδες μέχρι και ένα χρόνο.

Σύφιλη τρίτου σταδίου / λανθάνουσα σύφιλη / χρόνια σύφιλη

Αν δεν θεραπευτεί, η σύφιλη εξελίσσεται παραπέρα στο τρίτο στάδιο που διαρκεί χρόνια. Το στάδιο αυτό είναι ασυμπτωματικό (ασυμπτωματική σύφιλη), χωρίς δηλαδή συμπτώματα.

Σύφιλη τετάρτου σταδίου

Περίπου ένας στους τρεις ασθενείς θα εμφανίσουν σύφιλη τετάρτου σταδίου, τη λεγόμενη νευροσύφιλη. Στο στάδιο αυτό προσβάλεται ο εγκέφαλος, τα νεύρα, τα μάτια, η καρδιά, το ήπαρ, τα οστά κ.α..

Άλλα συμπτώματα είναι αλωπεκία (τριχόπτωση), αρθροπάθεια / αρθρίτιδα, διόγκωση στους λεμφαδένες κ.α.

Συγγενής σύφιλη

Είναι μια ειδική κατηγορία. Από αυτήν πάσχουν τα μωρά που γεννιούνται από πάσχουσα μητέρα. Στο νεογέννητο μεταδίδεται η νόσος κατά τη γέννα και μπορεί να οδηγήσει σε κώφωση, προβλήματα στα δόντια και τη μύτη.

Σύφιλη: θεραπεία

Η θεραπεία γίνεται με κατάλληλο αντιβιοτικό, συχνά αρκεί η πενικιλλίνη. Ανάλογα με το στάδιο χρειάζεται και αντίστοιχη θεραπεία. Μπορεί να δοθούν χάπια, να γίνει με ενδοφλέβια έγχυση ή ενδομυϊκή ένεση. Παρά τη θεραπεία δεν εγκαταλείπεται ανοσία, δηλαδή αν το άτομο ξαναέρθει σε επαφή με μολυσμένο ασθενή ξαναμολύνεται.

Μετά τη θεραπεία απαιτείται έλεγχος με τεστ αίματος για να βεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Σύφιλη: πρόληψη

Προληπτικά βοηθά η χρήση προφυλακτικού και ο περιορισμένος αριθμός ερωτικών συντρόφων.

Σύφιλη και εγκυμοσύνη

Η έγκυος μπορεί να μεταδώσει τη νόσο στο παιδί και να οδηγήσει σε προβλήματα που είδαμε παραπάνω.

Διάγνωση της σύφιλης / Εξετάσεις

Η διάγνωση γίνεται με τεστ αίματος (ελέγχονται τα αντισώματα κατά της σύφιλης), με επίχρισμα από το έλκος του πρώτου σταδίου και με έλεγχο εγκεφαλονωτιαίου υγρού σε περίπτωση σύφιλης τελευταίου σταδίου.

Καλό είναι να γίνονται και εξετάσεις για άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως AIDS, βλεννόρροια, χλαμύδια κλπ. καθώς συνυπάρχουν συχνά.

 


Genital-warts.png

Χλαμύδια: ορισμός, τι είναι, πώς κολλάνε, συμπτώματα, γονιμότητα και αντιμετώπιση.

Χλαμύδια: ορισμός

Τα χλαμύδια είναι μια συχνή σεξουαλικώς μεταδιδόμενη νόσος. Μπορεί να έχει συμπτώματα όπως πόνο ή δυσκολία στην ούρηση αλλά μπορεί να είναι και τελείως ασυμπτωματική.

Μπορεί να προσβληθούν και γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών, συχνότερα όμως παρατηρείται σε νεαρές γυναίκες. Αν η διάγνωση γίνει γρήγορα, θεραπεύονται εύκολα χωρίς προβλήματα. Αν όμως αυτή καθυστερήσει, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες επιπλοκές.

Χλαμύδια: Συμπτώματα

Στα αρχικά στάδια μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου συμπτώματα. Αρχίζουν να εμφανίζονται συνήθως μετά από μία με τρεις βδομάδες (χρόνος επώασης).

Τα συχνότερα συμπτώματα των χλαμυδίων είναι:

  • πόνος στην ούρηση
  • πόνος στην κοιλιά
  • κολπικό έκκριμα (στις γυναίκες περισσότερα από ότι συνήθως κολπικά υγρά, ίσως και με αίμα)
  • έκκριμα από το πέος (στους άντρες)
  • δυσπαρεύνεια (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή)
  • αιμορραγία
  • πόνος στους όρχεις
  • διόγκωση στους λεμφαδένες
  • κνησμός / φαγούρα

Χλαμύδια: αιτία και τρόποι μετάδοσης

Τα χλαμύδια προκαλούνται από βακτήριο (δεν είναι ιός) που μεταδίδεται εύκολα κατά τη σεξουαλική επαφή. Πρακτικά τα χλαμύδια δεν κολλάνε από τουαλέτα ούτε από θάλασσα όπως λέγεται από κάποιους. Κατά τη γέννηση μπορεί η μητέρα να μεταδώσει στο παιδί τα χλαμύδια που μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία ή μόλυνση στα μάτια του νεογέννητου.

Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα μόλυνσης

  • Ηλικία κάτω από 24
  • Πολλοί σεξουαλικοί σύντροφοι
  • Μη χρήση προφυλακτικού
  • Άλλες σεξουαλικών μεταδιδόμενες παθήσεις (μύκητες, μυκοπλασμα, σύφιλη ή και AIDS)

Χλαμύδια: επιπτώσεις και επιπλοκές

Pelvic inflammatory disease (PID):  Η PID είναι μόλυνση της μήτρας και των σαλπίγγων που προκαλεί πόνο στην πύελο και πυρετό. Σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε μόνιμες βλάβες μέχρι και προβλήματα γονιμότητας και μπορεί να χρειαστούν περίθαλψη σε νοσοκομείο.

Επιδιδυμίτιδα: Οδηγεί σε πόνο και πρήξιμο στο όσχεο και πυρετό.

Προστατίτιδα: Αν τα χλαμύδια μολύνουν τον προστάτη εμφανίζεται πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή, πυρετός, πόνος στην ούρηση και πιθανώς πόνος χαμηλά στην πλάτη.

Χλαμύδια στα παιδιά / νεογέννητα, χλαμύδια και εγκυμοσύνη: Κατά τη γέννα μπορεί η μητέρα να μεταδώσει τα χλαμύδια στο νεογνό προκαλώντας πνευμονολογικά και οφθαλμολογικά προβλήματα. Χλαμύδια σε παιδί μπορεί να αποτελεί ένδειξη σεξουαλικής κακοποίησης.

Υπογονιμότητα: Ακόμα και αν δεν έχουν συμπτώματα, τα χλαμύδια μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνιες βλάβες και ουλές των εσωτερικών γεννητικών οργάνων και να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα (δυσκολία στη σύλληψη, σπάνια στειρότητα και αποβολές). Αν ακολουθείτε εξωσωματική είναι απαραίτητο να έχουν αποκλειστεί πρώτα λοιμώξεις όπως τα χλαμύδια.

Αρθρίτιδα: Τα χλαμύδια μπορεί να οδηγήσουν σε ένα σύνδρομο γνωστό ως Reiter’s με αρθρίτιδα, προβλήματα από τα μάτια και ουρηθρίτιδα.

Χλαμύδια: εξέταση και διάγνωση

Πώς γίνεται η εξέταση; Η διάγνωση των χλαμυδίων είναι σχετικά εύκολη και γίνεται με επίχρισμα. Με ειδικό βαμβακοφόρο στυλεό παίρνουμε επίχρισμα από το πέος στους άντρες ή τον κόλπο στις γυναίκες (τραχήλου) και εξετάζεται σε μικροβιολογικό εργαστήριο (Elisa / PCR). Εναλλακτικά μπορεί να γίνει έλεγχος ούρων.

Χλαμύδια: θεραπεία

Η αντιμετώπιση των χλαμυδίων γίνεται με αντιβίωση. Υπάρχουν διάφορα σχήματα, είτε με μία μόνο δόση ή με περισσότερες (μέχρι και 10 μέρες). Κατά τη διάρκεια της θεραπείας καλό είναι να μην έχετε σεξουαλική επαφή και απαραίτητο είναι να εξεταστεί και να θεραπευτεί ταυτόχρονο ο/η ερωτικός σύντροφος ώστε να μην μολύνει ο ένας τον άλλον.

Καλό είναι 3 μήνες μετά τη θεραπεία να επαναλαμβάνεται το διαγνωστικό τεστ.

Τα χλαμύδια δεν αφήνουν ανοσία, το οποίο θα πει ότι μπορεί να ξανακολήσει κανείς.

Χλαμύδια: προφύλαξη

  • Χρησιμοποίησε προφυλακτικό καθ όλη τη διάρκεια της επαφής.
  • Μείωσε τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων.
  • Επανέλαβε τον έλεγχο τακτικά. Στις γυναίκες το τεστ Παπ μπορεί να διαγνώσει πιθανή μόλυνση.

Συχνές ερωτήσεις:

  • Χλαμύδια, από που προέρχονται και που βρίσκονται;
    Οφείλονται σε βακτήριο και κολλάνε σεξουαλικά.
  • Χλαμύδια, το τεστ ήταν “ασθενώς θετικό”. Τι να κάνω;
    Κανονικά θεραπεία με αντιβιοτικό.
  • Χλαμύδια: θεραπεία με βότανα;
    Η αντιμετώπιση χρειάζεται αντιβίωση και όχι πειραματισμούς.
  • Είναι χλαμύδια και γονόρροια το ίδιο;
    Όχι. Η γονόρροια είναι διαφορετική πάθηση, αλλά συχνά συνυπάρχουν.
  • Χλαμύδια και γονιμότητα: σχετίζονται;
    Ναι, μόλυνση με βακτήρια μπορεί να οδηγήσει σε υπογονιμότητα.
  • Ποιος γιατρός είναι υπεύθυνος για τη θεραπεία;
    Ο δερματολόγος – αφροδισιολόγος, ο γυναικολόγος και ο ουρολόγος.
  • Έχω χλαμύδια για χρόνια, τι μπορεί να συμβεί;
    Μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα γονιμότητας, βλάβες και ουλές των εσωτερικών γεννητικών οργάνων.
  • Χλαμύδια: διάγνωση με τεστ παπ, γίνεται;
    Ναι!
  • Χλαμυδια: διάγνωση στους άνδρες, πώς γίνεται;
    Με επίχρισμα από το έκκριμα του πέους. Εναλλακτικά με εξέταση ούρων.
  • Χλαμυδια: διάγνωση στις γυναίκες, πώς γίνεται;
    Με τεστ Παπ και εξέταση ούρων.
  • Χλαμύδια: διάρκεια θεραπείας;
    Η θεραπεία διαρκεί από 1 έως 10 ημέρες.
  • Χλαμύδια: υπάρχουν εξετάσεις αίματος;
    Ναι αλλά η αποτελεσματικότητά τους αμφισβητείται.
  • Μπορεί να γίνει επανεμφάνιση μετά από καιρό;
    Ναι, όπως είπαμε παραπάνω ο ασθενής μπορεί να ξανακολλήσει χλαμύδια.

 

Πηγή: MayoClinic


Genital-warts.png

Τι είναι βαλανίτιδα και τι βαλανοποσθίτιδα; Ποιος κινδυνεύει; Πώς θεραπεύεται;

Βαλανίτιδα σημαίνει φλεγμονή του άκρου του πέους (βάλανος). Βαλανοποσθίτιδα είναι φλεγμονή της βαλάνου και της πόσθης του πέους.

Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Υπάρχουν διάφορες αιτίες, που περιλαμβάνουν μόλυνση με κάντιτα, βακτηριακές λοιμώξεις, σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις και απλό ερεθισμό του δέρματος.

Τι είναι βαλανίτιδα;

Βαλανίτιδα είναι μια φλεγμονή του άκρου του πέους (βάλανος). Συχνά, η ακροποσθία επίσης φλεγαίνει (η ακροποσθία είναι το χαλαρό δέρμα που καλύπτει τη βάλανο).

Η βαλανίτιδα είναι κοινή, μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Προσβάλλει πιο συχνά τα αγόρια ηλικίας κάτω των τεσσάρων ετών και άνδρες που δεν έχουν περιτομή. Περίπου ένα στα 25 αγόρια και περίπου ένας στους 30 άνδρες εμφανίζουν βαλανίτιδα κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Βαλανίτιδα, συμπτώματα

Τα πιο κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν ερυθρότητα, ερεθισμό και πόνο στην άκρη του πέους (βάλανο). Μπορεί να κυμαίνεται από λίγη ερυθρότητα που περιορίζεται σε ένα μέρος της επιφανείας του δέρματος της βαλάνου, μέχρι και εκτεταμένη ερυθρότητα στο σύνολο της βαλάνου, πρήξιμο και πόνο.

Μπορεί το τράβηγμα της ακροποσθίας προς τα πίσω να είναι αδύνατο. Μπορεί επίσης να υπάρχει πόνος ή δυσφορία κατά την ούρηση.

Βαλανίτιδα, αίτια

  • Κακή υγιεινή: Κακή υγιεινή της περιοχής, σε συνδυασμό με ένα σφιχτή ακροποσθία, μπορεί να οδηγήσει σε ερεθισμό. Αυτή είναι η πιο κοινή αιτία της βαλανίτιδας.
  • Μόλυνση – μη σεξουαλικώς μεταδιδόμενα: Διάφορα μικρόβια (βακτήρια – βακτηριακή και βαλανοποσθίτιδα και βαλανίτιδα) που ζουν στο δέρμα σε μικρές ποσότητες μπορεί να πολλαπλασιαστούν και να προκαλέσουν λοίμωξη. Μια κοινή αιτία της μόλυνσης είναι η Candida.
  • Ορισμένοι τύποι βακτηρίων: Η λοίμωξη της βαλάνου του είναι πιο πιθανή αν:
    Σε φλεγμονή του πέους που οφείλεται σε αλλεργία ή ερεθιστικό παράγοντα.
    Διαβήτη: Ειδικότερα, εάν ο διαβήτης δεν ελέγχεται καλά και τα ούρα έχουν μεγάλες ποσότητες γλυκόζης. Σταγόνες ούρων που περιέχουν γλυκόζη  παραμένουν πίσω από την ακροποσθία και τα μικρόβια πολλαπλασιάζονται εύκολα.
    Φίμωση: Αυτή είναι μια κατάσταση κατά την οποία η ακροποσθία δεν μπορεί να τραβηχθεί προς τα πίσω επί της βαλάνου. Είναι κοινή σε νεαρά αγόρια. Μετά την ηλικία των 5 ετών, η ακροποσθία συνήθως υποχωρεί εύκολα.
  • Μόλυνση – σεξουαλικά μεταδιδόμενα: Μερικά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) μπορεί να προκαλέσουν βαλανίτιδα. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων, τα χλαμύδια, και η γονόρροια είναι από τα πιο συχνά.
  • Αλλεργία και ερεθισμός: Το δέρμα της βαλάνου είναι ευαίσθητο. Μπορεί να «αντιδράσει» και να προκληθεί φλεγμονή όταν έρχεται σε επαφή με διάφορα χημικά ή άλλες ουσίες. Ορισμένα σαπούνια και τα απολυμαντικά, έντονο τρίψιμο, προφυλακτικά, σπερματοκτόνα, λιπαντικό σε προφυλακτικά μπορούν να ερεθίσουν την βάλανο.
    Μερικά απορρυπαντικά και μαλακτικά που δεν ξεπλένονται καλά από τα εσώρουχα.
  • Δερματικές παθήσεις: Ορισμένες δερματικές παθήσεις όπως η ψωρίαση μπορεί να προκαλέσουν βαλανίτιδα.

Βαλανίτιδα, διάγνωση

Η διάγνωση της βαλανίτιδας γίνεται εύκολα από την εικόνα της: ερυθρότητα και φλεγμονή στην άκρη του πέους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πιθανή αιτία μπορεί να προσδιοριστεί από την εμφάνιση της φλεγμονής.
Για παράδειγμα, η φλεγμονή που προκαλείται από την Candida είναι αρκετά χαρακτηριστική.
Έτσι, σε ορισμένες περιπτώσεις ο γιατρός σας μπορεί να διαγνώσει την αιτία και να σας δώσει συμβουλές σχετικά με τη θεραπεία αμέσως.

Εάν ο γιατρός σας δεν είναι σίγουρος για την αιτία, μπορούν να γίνουν τα παρακάτω:

  • Μικροβιολογική εξέταση με επίχρισμα.
  • Τεστ διαβήτη
  • Σπάνια, αν η φλεγμονή επιμένει, ένα μικρό δείγμα δέρματος (βιοψία)

Βαλανίτιδα, θεραπεία

  • Αποφύγετε σαπούνια, όταν η φλεγμονή είναι παρούσα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ήπιο καθαριστικό αντί για σαπούνι.
  • Χρησιμοποιήστε χλιαρό νερό για να καθαρίσετε την περιοχή και στη συνέχεια στεγνώστε απαλά.
    Η θεραπεία της βαλανίτιδας είναι ανάλογη με την αιτία:
  • Αντιμυκητιασική κρέμα ή χάπια εάν η βαλανίτιδα προκαλείται από Candida.
  • Αντιβίωση αν προκαλείται από βακτήρια, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων. Η αγωγή για τη βαλατίτιδα είναι συνήθως μετά από αντιβιόγραμμα.
  • Ένα ήπιο στεροειδές σε αλοιφή για τη μείωση της φλεγμονής όταν ευθύνονται αλλεργίες ή ερεθιστικές ουσίες.
  • Εάν έχετε επαναλαμβανόμενες βαλανίτιδες (υποτροπιάζουσα βαλανοποσθίτιδα) και φίμωση ή δύσκολη στην αντιμετώπιση βαλανίτιδα: μια επιλογή είναι να η περιτομή για να αφαιρέσετε την ακροποσθία.

Βαλανίτιδα, πρόληψη

  • Πλένετε την περιοχή κάθε μέρα. Τραβήξτε την ακροποσθία προς τα πίσω απαλά στο ντους. Στη συνέχεια, καθαρίστε απαλά την βάλανο χρησιμοποιώντας ήπιο σαπούνι. Βεβαιωθείτε ότι το πέος συμπεριλαμβανομένης της βαλάνου είναι στεγνό πριν ντυθείτε.
  • Εάν τα συμπτώματα σχετίζονται με τη χρήση προφυλακτικού, δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε ένα προφυλακτικό το οποίο είναι σχεδιασμένο για ευαίσθητο δέρμα.
  • Πλένετε τα χέρια σας πριν πάτε στην τουαλέτα αν εργάζεστε με χημικές ουσίες που μπορεί να ερεθίσουν το ευαίσθητο δέρμα.
  • Χρησιμοποιήστε προφυλακτικό με νέους σεξουαλικούς συντρόφους.
  • Βότανα όπως το χαμομήλι μπορεί να βοηθούν στη θεραπεία της βαλανίτιδας και της βαλανοποσθίτιδας

Άλλες ερωτήσεις

  • Τι είναι η βαλανίτιδα Zoon (Ζουν);
    Πρόκειται για απλή ερεθιστική βαλανίτιδα στα παιδιά και τους νέους
  • Τι είναι η ξηρωτική βαλανίτιδα;
    Πρόκειται για τον σκληροατροφικό λειχήνα. Περισσότερα σε άρθρο που ακολουθεί.
  • Βαλανίτιδα και μετάδοση / κολλάει η βαλανοποσθίτιδα;
    Κάποιοι μικροοργανισμοί που προκαλούν τη βαλανίτιδα μεταδίδονται σεξουαλικά.
  • Βαλανίτιδα στα παιδιά και σε μωρά
    Η βαλανίτιδα σε παιδί οφείλεται συνήθως στην υγιεινή της περιοχής και σε φίμωση. Η βαλανίτιδα σε μωρό είναι συνήθως ερεθιστική.
  • Βαλανοποσθίτιδα, φάρμακα (αντιβίωση, αλοιφή – κρέμα κλπ.)
    Η θεραπεία της βαλανοποσθίτιδας είναι ίδια με αυτή της βαλανίτιδας. Η αντιμετώπιση της βαλανοποσθίτιδας μπορεί να είναι με ή χωρίς φάρμακα. Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από την ουσία.
  • Βαλανοποσθίτιδα σε μωρό, νήπιο, παιδί ή ενήλικα
    Οι αιτίες της βαλανοποσθίτιδας είναι τα ίδια με της βαλανίτιδα (μυκητίαση, υγιεινή, διαβήτης, ερεθιστικά κλπ.).
  • Βαλανίτιδα, βαλανοποσθίτιδα και γυναίκες
    Βαλανοποσθίτιδα στις γυναίκες φυσικά δεν υπάρχει, οι μικροβιακοί παράγοντες όμως που την προκαλούν μπορεί να προκαλέσουν αντίστοιχα κολπίτιδα.
  • Βαλανοποσθίτιδα και HIV
    Υπάρχει στατιστικά συσχέτιση καθώς και οι δύο παθήσεις εμφανίζονται σε σεξουαλικά ενεργούς άντρες.
  • Βαλανοποσθίτιδα και κονδυλώματα
    Όπως και πάνω υπάρχει στατιστική συσχέτιση.


Τι είναι ο έρπης;

Ο έρπης οφείλεται στον ιο HSV. Υπάρχουν δύο είδη αυτού του ιού, οι τύποι 1 και 2, που προκαλούν την ανάπτυξη διαβρώσεων-ελκών (μικρές πληγές). 

Ο έρπης στα χείλη (επιχείλιος έρπητας) προκαλείται συνηθέστερα από τον HSV 1 ενώ ο έρπης γεννητικών οργάνων συνήθως στον τύπο 2. Μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε άλλα σημεία στο σώμα, στο κεφάλι, στη μύτη, στα μάτια και αλλού.

Η διάγνωση γίνεται κλινικά από την εικόνα του ασθενούς ενώ υπάρχουν και αιματολογικές εξετάσεις.

Μετάδοση

Ο έρπης γεννητικών οργάνων θεωρείται σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα ενώ ο επιχείλιος έρπης μεταδίδεται με την απλή επαφή.
 
Ο ιός μεταδίδεται από άτομο σε άτομο ακόμα και σε περιοχές διαφορετικές από τα γεννητικά όργανα όταν υπάρχει στενή σωματική επαφή. Ευκολότερα μεταδίδεται όταν ο φορέας έχει συμπτώματα (φυσαλίδες).
 

Συμπτώματα

Έρπης γεννητικών οργάνων: όταν κάποιος μολυνθεί για πρώτη φορά από τον ιό μπορεί να εμφανίσει μικρές φουσκάλες (φυσαλίδες) με πόνο ή αίσθημα καψίματος (καύσος) που σύντομα αλλάζουν περιεχόμενο από διάφανο σε πιο σκούρο ενώ καταλήγουν να δημιουργούν μικρές πληγές (έλκη) πάνω ή δίπλα στα γεννητικά όργανα.
 
Επιχείλιος έρπης: τα συμπτώματα είναι αντίστοιχα με καύσο, πόνο και εμφάνιση φυσαλίδων ή ελκών στα χείλη ή και μέσα στο στόμα.

 

Επιπλοκές

Ο ιός του έρπη των γεννητικών οργάνων αυξάνει σχετικά τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Ο επιχείλιος έρπης μπορεί να προκαλέσει σε σοβαρές περιπτώσεις εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα και σοβαρή ουλοστοματίτιδα.
 
Ειδική περίπτωση προκαλεί ο έρπης στο μάτι που αποτελεί επιπλοκή του επιχείλιου και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ιριδοκυκλίτιδα και θεωρητικά μέχρι και σε τύφλωση.

 

Έρπης γεννητικών οργάνων και εγκυμοσύνη

Οι έγγυες με έρπη τύπου 1 ή 2 έχουν θεωρητικά περισσότερες πιθανότητες αποβολής ή πρόωρου τοκετού αλλά και μετάδοσης του έρπη στο νεογνό (πιθανότητα περίπου 0,1%).
Ο έρπης στα νεογνά αν και σπάνιος είναι σοβαρός. 
 
Εάν δεν αντιμετωπιστεί (συνήθως δίνεται ακυκλοβίρη), υπάρχει πιθανότητα εγκεφαλίτιδας στο νεογνό που μπορεί να οδηγήσει σε νοητική καθυστέρηση ακόμα και θάνατο.
 
Σε περίπτωση που έχεις έρπη και είσαι έγγυος ενημέρωσε τον γυναικολόγο σου.  
Αν θέλεις να μείνεις έγγυος και αντιμετωπίζεις δυσκολίες καλό έιναι να κάνεις στα πλαίσια του γεννικού ελέγχου και εξετάσεις για έρπη γεννετικών οργάνων.

 

Έρπης – Θεραπεία

Ο έρπης γεννητικών οργάνων αλλά και ο επιχείλιος αντιμετωπίζονται συνήθως μόνο συμπτωματικά με τοπικά αντισηπτικά (πχ. με οινόπνευμα) ή με αντιικές κρέμες όταν ακόμα είναι στο αρχικό στάδιο.
 
Εάν επαναλαμβάνεται πολύ συχνά (πάνω από 6 επεισόδια το χρόνο) μπορεί να δοθεί προφυλακτική θεραπεία με ειδικά φάρμακα από το στόμα (ακυκλοβίρη) για μήνες.