Τι είναι η ροδόχρους νόσος; Στην αρχή τα συμπτώματα είναι αθώα. Συνήθως όλα ξεκινάνε με ένα απλό κοκκίνισμα του προσώπου. Μπορεί ο αέρας να ήταν λίγος πιο δυνατός, να έκανε λίγο περισσότερο κρύο, να δοκιμάσατε μια καινούργια κρέμα προσώπου ή να ήπιατε ένα ποτηράκι κρασί παραπάνω. Ποιος θα ανησυχούσε αν το πρόσωπό του κοκκίνιζε για λίγο; Πιθανώς το δέρμα σας να έχει γίνει λίγο πιο λιπαρό τον τελευταίο καιρό και οι πόροι του λίγο πιο διεσταλμένοι, κυρίως γύρω από τη μύτη. Ίσως το πρόσωπό σας να γίνεται όλο και πιο ευαίσθητο και να μην δέχεται καθαριστικά, κρέμες ή άλλα προϊόντα περιποίησης που μέχρι τώρα δε σας είχαν δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα. Μετά από λίγο καιρό εμφανίζονται τα πρώτα σπυράκια στα μάγουλα, πάνω στη μύτη ή στο πιγούνι. Ίσως νομίσατε ότι είναι κάποια αλλεργία, ότι φάγατε ή ήπιατε κάτι που σας πείραξε ή μπορεί να τα θεωρήσατε περιστασιακό ξέσπασμα της ακμής. Τελικά θα επισκεφτείτε δερματολόγο που θα σας ενημερώσει ότι μάλλον δεν πρόκειται για απλή ακμή, αλλά για ροδόχρου νόσο ή ροδόχρου ακμή όπως λεγόταν παλιότερα. Και κάπως έτσι ξεκινάει το μακρύ ταξίδι της αναζήτησης του γιατί το δέρμα αντιδρά έτσι, τι το ενοχλεί και τι μπορείτε να κάνετε γι αυτό.

Τι είναι η ροδόχρους νόσος

Η ροδόχρους νόσος είναι μία χρόνια πάθηση του δέρματος. Χρόνια σημαίνει δυστυχώς ότι δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής οριστική θεραπεία για τη νόσο. Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί να εξελιχθεί η πάθηση.

1. Κάποιοι ασθενείς έχουν για όλη τους τη ζωή περιόδους, κατά τις οποίες το δέρμα είναι απόλυτα φυσιολογικό και περιόδους κατά τις οποίες η νόσος παρουσιάζει έξαρση.
2. Άλλοι δεν έχουν πλέον περιόδους κατά τις οποίες το δέρμα είναι φυσιολογικό. Σε αυτούς η ροδόχρους νόσος είναι συνεχώς εμφανής και αν μείνει χωρίς θεραπεία, σταδιακά με την πάροδο των χρόνων, χειροτερεύει.

Είναι σημαντικό το ότι από τις γνώσεις μας μέχρι τώρα, δεν επηρεάζονται άλλα όργανα του σώματός μας εκτός από το δέρμα και τα μάτια. Παραμένει λοιπόν περιορισμένη σε αυτά, δεν επηρεάζει εσωτερικά όργανα και  δεν προκαλεί προβλήματα υγείας απειλητικά για τη ζωή. Δημιουργεί όμως σημαντικά αισθητικά προβλήματα, μιας και το πρώτο που προσβάλλεται είναι το πρόσωπο, ό,τι πιο σημαντικό για την εξωτερική μας εμφάνιση. Αυτός είναι και ένας λόγος που νέοι ασθενείς που νοιάζονται για την εμφάνισή τους επισκέπτονται πολύ πιο νωρίς τον δερματολόγο και έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχούς θεραπείας από ό, τι οι ηλικιωμένοι με προχωρημένα στάδια της ροδόχρου νόσου.

Όταν ο δερματολόγος σας εξετάζει, ψάχνει να εντοπίσει στο δέρμα σας τα χαρακτηριστικά ευρήματα της ροδόχρου νόσου, τα οποία είναι τρία:

• το ερύθημα, το κόκκινο δηλαδή χρώμα του δέρματος,
• οι βλατίδες και
• οι φλύκταινες.

Η βλατίδα είναι μία μόνιμη ανύψωση του δέρματος που δεν υποχωρεί στην πίεση, απλοϊκά δηλαδή ένα σπυράκι. Φλύκταινα ονομάζουμε μια φυσαλίδα του δέρματος που περιέχει πύον. Οι βλάβες αυτές μπορεί να μοιάζουν με τα σπυράκια της ακμής, γι αυτό και ιατροί και ασθενείς μπερδεύουν συχνά τις δύο αυτές παθήσεις. Η βασική τους διαφορά είναι ότι στην ακμή αν κοιτάξουμε προσεκτικά βρίσκουμε ανοιχτούς και κλειστούς φαγέσωρες, τα λεγόμενα άσπρα και μαύρα στίγματα της ακμής. Στη ροδόχρου νόσο τα στίγματα αυτά απουσιάζουν. Ενώ το ερύθημα, οι βλατίδες και οι φλύκταινες είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της ροδόχρου νόσου, δεν είναι απαραίτητο για ένα ασθενή να τα εμφανίζει όλα ταυτόχρονα. Άλλοι εμφανίζουν μόνο ερύθημα με το πρόσωπό τους να κοκκινίζει εύκολα ανάλογα με την διάθεση, τη διατροφή τους ή τον καιρό, ενώ σε άλλους προέχουν οι βλατίδες και οι φλύκταινες ώστε η ροδόχρους νόσος μοιάζει περισσότερο εξωτερικά με ακμή.

Κάποιες φορές μέσα στις ερυθηματώδεις, τις κόκκινες δηλαδή περιοχές του προσώπου αλλά και γύρω από αυτές, βρίσκουμε τηλεαγγειεκτασίες. Οι τηλεαγγειεκτασίες είναι διευρυμένα, πρησμένα δηλαδή επιφανειακά αγγεία που φαίνονται και με γυμνό μάτι. Οι τηλεαγγειεκτασίες εντοπίζονται ευκολότερα το χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι που το δέρμα είναι μαυρισμένο είναι λιγότερο εμφανείς. Άλλοι ασθενείς με ροδόχρου νόσο εμφανίζουν μόνο τηλεαγγειεκτασίες και καθόλου βλατίδες ή φλύκταινες. Δεν παύει να είναι ένα ενοχλητικό σύμπτωμα με σημαντικές επιπτώσεις για την εξωτερική εμφάνιση του ασθενούς.

Σε όλο το πρόσωπο αλλά κυρίως γύρω από τη μύτη έχουμε σμηγματογόνους αδένες. Οι αδένες αυτοί είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή του σμήγματος, το οποίο διατηρεί την επιδερμίδα μας λιπαρή. Βρίσκονται σε μεγαλύτερη πυκνότητα στην περιοχή γύρω από την μύτη, το μέτωπο και το πηγούνι. Στη ροδόχρου νόσο οι σμηγματογόνοι αδένες μπορεί να είναι υπερπλαστικοί, δηλαδή μεγαλύτεροι από το κανονικό, κάνοντας δέρμα του προσώπου μας να φαίνεται πρησμένο και σκληρό σε ορισμένες περιοχές. Οι διογκωμένοι αυτοί σμηγματογόνοι αδένες ονομάζονται φύματα.

Παλαιότερα πιστευόταν ότι οποίος έχει πρησμένη μύτη είναι αλκοολικός. Για χρόνια η χαρακτηριστική εικόνα του αλκοολικού σε ταινίες και πίνακες ήταν κόκκινο πρόσωπο και πρησμένη μύτη. Αργότερα αποδείχτηκε ότι η πρησμένη μύτη, ή αλλιώς επιστημονικά ρινόφυμα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μορφή της ροδόχρου νόσου. Σήμερα ξέρουμε ότι το αλκοόλ χειροτερεύει την εμφάνιση της ροδόχρου νόσου, σίγουρα όμως δεν είναι η αιτία που την προκαλεί. Δεν είναι λίγοι ασθενείς με ροδόχρου νόσο που δεν πίνουν καθόλου αλκοόλ, ούτε λίγοι αλκοολικοί που δεν εμφανίζουν ποτέ ροδόχρου νόσο.

Πόσο συχνή είναι;

Η ροδόχρους νόσος δεν είναι μία σπάνια ασθένεια. Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα περίπου 1 στους 10 θα την εμφανίσει σε κάποια φάση της ζωής του. Το ανησυχητικό είναι ότι 8 στους 10 δεν έχει ακούσει ποτέ τον όρο ροδόχρους νόσος. Συνήθως ο πρώτος που αναφέρεται σε αυτήν είναι ο δερματολόγος που κάνει τη διάγνωση. Εξαίρεση αποτελούν οι οικογένειες και οι φίλοι των ασθενών που είναι περισσότεροι ευαισθητοποιημένοι στο θέμα. Για τους περισσότερους κόκκινο πρόσωπο και σπυράκια σημαίνει ακμή, βρώμικο δέρμα ή χειρότερα αλκοολισμός. Δεν είναι λίγοι ασθενείς με ροδόχρου νόσο που νιώθουν κοινωνικά απομονωμένοι, ενώ όπως θα δούμε αργότερα η κατάθλιψη δεν είναι σπάνια. Για τους περισσότερους ασθενείς με ροδόχρου νόσο το δερματικό τους πρόβλημα είναι το σημαντικότερο πρόβλημα υγείας το οποίο θεωρούν ότι έχουν, και το πρώτο που θα άλλαζαν πάνω τους αν είχαν τη δυνατότητα.

Ποιοι επηρεάζονται συχνότερα;

Πιο συχνά ξεκινάει στην ηλικία των 20, σπανιότερα όμως μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε παιδιά. Τα συμπτώματα στους περισσότερους ασθενείς που δεν εφαρμόζουν κάποια θεραπεία χειροτερεύουν με τον καιρό και φτάνουν στην χειρότερη κατάσταση στην ηλικία των 40 με 50 ετών.

Ανάμεσα στα δύο φύλα οι γυναίκες φαίνεται να επηρεάζονται πολύ συχνότερα από τους άνδρες. Στατιστικά είναι όμως δύσκολο να αναλυθεί η συχνότητα της νόσου, μιας και οι γυναίκες είναι συνήθως περισσότερο  ευαισθητοποιημένες και επισκέπτονται πιο εύκολα το δερματολόγο όταν η εμφάνιση του προσώπου τους δεν είναι η επιθυμητή. Ένας ακόμη παράγοντας που πιθανώς να παίζει ρόλο είναι η εμμηνόπαυση. Κάποιες γυναίκες αναφέρουν πως τα συμπτώματα χειροτέρευσαν όταν μπήκαν στην εμμηνόπαυση, το οποίο δείχνει ότι πιθανώς να υπάρχουν ορμονικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη ροδόχρου νόσο οι οποίοι όμως δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητοί. Αντίθετα, οι σοβαρότερες μορφές της νόσου, όπως για παράδειγμα το ρινόφυμα, εμφανίζονται πιο συχνά στους άντρες, που έχουν ούτως ή αλλιώς πιο λιπαρή επιδερμίδα και άρα τάση για υπερπλασία των σμηγματογόνων αδένων, ενώ οι γυναίκες φαίνεται ότι εμφανίζουν πιο ήπιες μορφές συχνά μόνο με ερύθημα.

Γενικά υπάρχει η πεποίθηση ότι άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα επηρεάζονται συχνότερα, ενώ άτομα με πιο σκούρο χρώμα δέρματος είναι πιο ανθεκτικά στη ροδόχρου νόσο. Τελευταία όμως οι ερευνητές τείνουν όλο και περισσότερο στο ότι η ροδόχρους νόσος εμφανίζεται συχνότερα από ό,τι πιστεύαμε στα άτομα με πιο σκούρο δέρμα, κρύβεται όμως καλύτερα το ερύθημα του προσώπου.

Ροδόχρους νόσος: Συμπτώματα

Όταν ένας υγιής άνθρωπος πιει κάτι ζεστό ή φάει κάτι καυτερό, όταν κάνει σπορ ή όταν αγχώνεται, τα αγγεία του δέρματός του αντιδρούν, γίνονται πιο ευρεία και το δέρμα κοκκινίζει ελαφρά και παροδικά. Τα αγγεία των ασθενών με ροδόχρου νόσο είναι πολύ πιο ευαίσθητα στα παραπάνω ερεθίσματα. Αντιδρούν πολύ πιο γρήγορα από ό,τι σε άλλους και μένουν πρησμένα για πολύ περισσότερο, για ώρες, κάποιες φορές ακόμα και για ημέρες. Όταν λοιπόν υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες (διαφορετικοί για κάθε ασθενή) το πρόσωπο κοκκινίζει. Αυτό είναι το λεγόμενο λειτουργικό ερύθημα. Είναι το βασικότερο σύμπτωμα και το έχουν όλοι οι ασθενείς με ροδόχρου νόσο. Σημαντικό είναι ότι στην αρχική φάση της νόσου το ερύθημα δεν είναι μόνιμο αλλά υποχωρεί μετά από λίγες ώρες ή μέρες. Οι περιοχές που εμφανίζεται συχνότερα είναι η μύτη, τα μάγουλα, το μέτωπο και το πιγούνι. Πιο σπάνια εμφανίζεται γύρω από τα μάτια, στο στέρνο και την πλάτη.

Ποια στάδια υπάρχουν;

Εκτός από το λειτουργικό ερύθημα που εμφανίζουν όπως είπαμε όλοι οι ασθενείς, η βαρύτητα των συμπτωμάτων ποικίλει. Ανάλογα λοιπόν με τα υπόλοιπα συμπτώματά της, χωρίζουμε τη ροδόχρου νόσο σε τέσσερις τύπους:

• Ροδόχρους νόσος σταδίου 0: η μόνη εκδήλωση της νόσου είναι το λειτουργικό ερύθημα. Εναλλάσσονται φάσεις με εξάρσεις και υφέσεις κατά τις οποίες το δέρμα είναι απόλυτα φυσιολογικό.
• Ροδόχρους νόσος σταδίου 1: αυτή είναι η πιο ελαφριά μορφή της ροδόχρου νόσου. Το ερύθημα (δηλαδή το κόκκινο χρώμα του προσώπου) είναι πλέον σταθερό. Οι παραπάνω παράγοντες που αναφέραμε, όπως απότομη αλλαγή κλίματος, καυτά ποτά, καυτερά φαγητά, στρες κλπ. μπορεί να χειροτερέψουν το ερύθημα, το πρόσωπό όμως δεν είναι ποτέ πια τελείως φυσιολογικό αλλά είναι πάντα λίγο κόκκινο. Μπορεί ακόμα να εμφανίζονται τηλεαγγειεκτασίες, μικρά δηλαδή αγγεία επιφανειακά στο δέρμα ορατά με γυμνό μάτι.
• Ροδόχρους νόσος σταδίου 2: σε αυτόν τον τύπο κάνουν σιγά σιγά την εμφάνισή τους οι βλατίδες και οι φλύκταινες. Εκτός δηλαδή από το κόκκινο χρώμα εμφανίζονται και σπυράκια με ή χωρίς πύον.
• Ροδόχρους νόσος σταδίου 3: εκτός από το ερύθημα, τις βλατίδες και τις φλύκταινες εμφανίζονται και φύματα. Τα φύματα είναι διογκωμένοι σμηγματογόνοι αδένες. Το δέρμα στις περιοχές που επηρεάζονται γίνεται σκληρό, πρησμένο με μικρά εξογκώματα. Πιο συχνά εμφανίζεται στη μύτη, τα αυτιά, το μέτωπο και το πηγούνι. Αντίστοιχα με την περιοχή που επηρεάζεται μιλάμε για ρινόφυμα, μετωπόφυμα κλπ.. Χρειάζεται όμως προσοχή, τα ογκίδια του δέρματος κυρίως στη μύτη και τα αυτιά δεν οφείλονται πάντα στην ύπαρξη ροδόχρου νόσου αλλά μπορεί να κρύβουν επικίνδυνα καρκινώματα όπως το βασικοκυτταρικό και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος. Αν δείτε λοιπόν κάποιο τέτοιο ογκίδιο, στο δέρμα σας ή σε συγγενικό πρόσωπο, επισκεφτείτε γρήγορα το δερματολόγο σας.

Τι αισθάνεται ο ασθενής;

Το τι αισθάνονται οι ασθενείς όταν η νόσος παρουσιάζει έξαρση διαφέρει αρκετά ανάλογα με την περίπτωση. Ενώ άλλοι δεν αισθάνονται απολύτως τίποτα και βλέπουν το ερύθημα μόνο στον καθρέφτη, άλλοι υποφέρουν καθώς οι περιοχές που προσβάλλονται ξύνουν, καίνε ή και πονάνε. Ο ακριβής λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι γνωστός. Φαίνεται ότι η θέση των μικρών νεύρων του δέρματος αλλά και μικροσκοπικές ουσίες, οι νευροδιαβιβαστές, που είναι υπεύθυνες για τη μεταβίβαση νευρικών ερεθισμάτων, παίζουν εδώ κάποιο ρόλο.

Οφθαλμική ροδόχρους νόσος

Μια ξεχωριστή και εξαιρετικά σημαντική μορφή της ροδόχρου νόσου είναι η οφθαλμική. Υπολογίζεται ότι οι μισοί περίπου ασθενείς θα εμφανίσουν κάποια στιγμή οφθαλμολογικά προβλήματα. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι τα παρακάτω:

• Ξηροφθαλμία: ο ασθενής νιώθει τα μάτια ξερά ή σαν να έχει μπει άμμος σε αυτά.
• Φωτοφοβία: ευαισθησία των ματιών στο έντονο φως
• Θαμπή όραση
• Ερύθημα, κόκκινα δηλαδή μάτια, ενώ μερικές φορές διακρίνονται και μικρά διευρυμένα αγγεία
• Κριθαράκι
• Βλεφαρίτιδα, φλεγμονή δηλαδή του βλεφάρου συνήθως από μικρόβια

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων από τα μάτια δεν αντιστοιχεί πάντα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων από το δέρμα. Υπάρχουν ασθενείς με σοβαρά οφθαλμολογικά προβλήματα και ελαφρύ μόνο ερύθημα στο δέρμα. Άλλοι με σοβαρής μορφής δερματική νόσο δεν θα εμφανίζουν ποτέ συμπτώματα από τα μάτια. Η οφθαλμική ροδόχρους νόσος είναι κάποιες φορές η πρώτη και ίσως μοναδική εκδήλωση της νόσου.

Μιας και οι επιπλοκές της μορφής αυτής, αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως και κατάλληλα, μπορεί να έχουν πολύ σοβαρές συνέπειες -μέχρι και απώλεια της όρασης- κάθε ασθενής με εκδήλωση της ροδόχρου νόσου στα μάτια πρέπει να επισκέπτεται οφθαλμίατρο. Οι περισσότεροι δερματολόγοι είναι ευαισθητοποιημένοι και ρωτούν τους ασθενείς τους σχετικά. Κάποιες φορές είτε λόγω φόρτου εργασίας είτε για άλλους λόγους, η ερώτηση σχετικά με τα οφθαλμικά συμπτώματα διαφεύγει. Αν λοιπόν έχετε παρόμοια συμπτώματα, ακόμα και αν δεν σας ρωτήσει ο δερματολόγος σας, επισημάνετέ το ευγενικά και συζητήστε μαζί του για το αν είναι απαραίτητο να επισκεφτείτε οφθαλμίατρο.

Κεραυνοβόλος ροδόχρους νόσος

Η τελευταία ξεχωριστή μορφή είναι η κεραυνοβόλος ροδόχρους νόσος. Εμφανίζεται συνήθως σε μεσήλικες γυναίκες, συχνότερα κατά την εμμηνόπαυση και είναι μια από τις σοβαρότερες μορφές της ασθένειας. Ξεκινάει με έντονη λιπαρότητα του δέρματος ενώ σύντομα εμφανίζονται μεγάλες βλατίδες και φλύκταινες, σπυράκια δηλαδή ή κύστεις με πύον που αργότερα ενώνονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν μεγάλες επώδυνες μάζες.

Καθώς η κεραυνοβόλος ροδόχρους νόσος είναι από τις λίγες μορφές της νόσου που αφήνουν ουλές χρειάζεται γρήγορα επιθετική θεραπεία για να υποχωρήσει γρήγορα. Είναι η μόνη μορφή στην οποία επιτρέπεται ως θεραπεία η κορτιζόνη σε κρέμα ή σε χάπια και αντίθετα με τις άλλες μορφές όταν θεραπευτεί δεν επιστρέφει σχεδόν ποτέ.

Ροδόχρους νόσος: Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση της ροδόχρου νόσου δεν είναι πάντα απλή. Ένας φίλος γυναικολόγος, ήρθε μαζί με τη γυναίκα του στο ιατρείο για να συζητήσουμε τι μπορεί να κάνει για την ακμή της. Ενώ είχε δοκιμάσει πολλές θεραπείες για την ακμή, καμία δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντίθετα πολλές από αυτές χειροτέρευαν την εμφάνιση του προσώπου της. Αποδείχτηκε τελικά ότι το πρόβλημα της δεν ήταν η ακμή αλλά η ροδόχρους νόσος. Πολλές φορές είναι δύσκολο ακόμη και για τους ιατρούς να διαγνώσουν τη ροδόχρου νόσου.

Η διάγνωση της νόσου είναι αρχικά κλινική. Ο ιατρός εξετάζει το δέρμα σας και ψάχνει για τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νόσου. Θα σας ρωτήσει πότε τα συμπτώματά σας χειροτερεύουν, αν η διατροφή ή οι κλιματικές συνθήκες παίζουν κάποιο ρόλο, αν κάποιος στην οικογένεια έχει παρόμοιο πρόβλημα και αν έχετε ενοχλήσεις από τα μάτια. Συνήθως ένας έμπειρος ιατρός μπορεί να θέσει τη διάγνωση μόνο με τα παραπάνω. Παρόλα αυτά υπάρχουν μερικές παθήσεις του δέρματος που μοιάζουν αρκετά με τη ροδόχρου νόσο. Οι σημαντικότερες είναι:

• Αλλεργική δερματίτιδα: πρόκειται για μια αλλεργική αντίδραση του δέρματος σε μια ουσία που ήρθε σε επαφή με αυτό. Συνήθως φταίνε καινούριες κρέμες, σαμπουάν ή άλλα προϊόντα περιποίησης που μπορεί να δοκιμάσατε. Διαφέρει από τη ροδόχρου νόσο στο ότι είναι παροδική, υποχωρεί δηλαδή σχετικά γρήγορα με τη σωστή θεραπεία και δεν επανεμφανίζεται, ενώ λείπουν οι φυσαλίδες με πύον, χαρακτηριστικό της ροδόχρου νόσου.
• Ερυθηματώδης λύκος: πρόκειται για μια σοβαρή αυτοάνοση πάθηση, στην οποία το πρόσωπο μπορεί να κοκκινίζει χαρακτηριστικά γύρω από τη μύτη (γνωστό και ως εξάνθημα πεταλούδας), το δέρμα καίει όταν εκτίθεται στον ήλιο, ενώ μπορεί να υπάρχουν προβλήματα από εσωτερικά όργανα όπως τα νεφρά, οι πνεύμονες, η καρδιά, ο εγκέφαλος κλπ.. Ο διαχωρισμός του λύκου από την ροδόχρου νόσο μπορεί να είναι πολύ δύσκολος, ειδικά αν το μόνο σύμπτωμά του είναι το εξάνθημα στο πρόσωπο. Χρειάζεται πολλή προσοχή καθώς πάνω από τους μισούς ασθενείς με ροδόχρου εμφανίζουν στο αίμα τους ειδικά αντισώματα, τα ΑΝΑ, που είναι χαρακτηριστικά και για τον λύκο. Πολλοί ιατροί μπερδεύονται και θέτουν τη διάγνωση ερυθηματώδης λύκος λανθασμένα. Συνεπώς η απλή εξέταση αίματος δεν αρκεί για τη διαφοροδιάγνωση της ροδόχρου νόσου από τον λύκο, χρειάζονται εξειδικευμένες εξετάσεις ή και βιοψία δέρματος.
• Περιστοματική δερματίτιδα: Ουσιαστικά πρόκειται για ερύθημα (κόκκινο χρώμα δέρματος) και σπυράκια γύρω από την περιοχή του στόματος. Συχνά οφείλεται σε καλλυντικά ή πολύ συχνή χρήση κρέμας κορτιζόνης. Αρκετοί ιατροί την θεωρούν υποκατηγορία της ροδόχρου νόσου και η θεραπεία της είναι συχνά παρόμοια με αυτήν.
• Ακμή: είναι η συχνότερη πάθηση με την οποία συγχέεται η ροδόχρους νόσος. Δεν είναι τυχαίο ότι παλαιότερα ονομάζονταν ροδόχρους ακμή. Στην ακμή όπως και στη ροδόχρου νόσο υπάρχει συχνά ερύθημα, βλατίδες και φλύκταινες. Στη ροδόχρου νόσο όμως δε βρίσκουμε τους φαγέσωρες, τα λευκά και μαύρα στίγματα, που είναι χαρακτηριστικά της ακμής. Η ροδόχρους εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις ανάλογα με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως η ζέστη, το αλκοόλ, η άσκηση κ. ά. ενώ η ακμή είναι ανεξάρτητη από αυτούς. Πάντως η διάκριση μεταξύ των δύο ασθενειών είναι κάποιες φορές δύσκολη ακόμα και για ιατρούς.

Αν ο δερματολόγος δεν είναι σίγουρος για τη διάγνωση μπορεί να πάρει βιοψία δέρματος. Είναι μια απλή επέμβαση που δε διαρκεί πάνω από 10 λεπτά. Ο ιατρός διαλέγει μια περιοχή με χαρακτηριστικά συμπτώματα π.χ. μια περιοχή στο μάγουλο με ερύθημα και ίσως μια φλύκταινα, εγχύει με ένεση στην περιοχή τοπικό αναισθητικό, αφαιρεί ένα μικρό κομμάτι δέρματος διαμέτρου περίπου 3-4 χιλιοστών και ράβει το κενό με λεπτά ράμματα, τα οποία αφαιρούνται σε περίπου μια εβδομάδα. Η επέμβαση είναι σχετικά ανώδυνη. Εκτός του τσιμπήματος της βελόνας ο ασθενής δε νιώθει πόνο. Το κομματάκι δέρματος που αφαιρέθηκε στέλνεται στον ιστοπαθολόγο, αυτός το μελετά στο μικροσκόπιο και μας πληροφορεί συνήθως με σχετική σιγουριά για τη διάγνωση.

 

Πηγή:

Κωνσταντίνος Σταματόπουλος, Ροδόχρους Νόσος, εκδόσεις iWrite

Το κείμενο αποτελεί τμήμα του δημοσιευμένου βιβλίου του δερματολόγου Κωνσταντίνου Σταματόπουλου “Ροδόχρους Νόσος” των εκδόσεων iWrite και τα πνευματικά του δικαιώματα προστατεύονται. Αντιγραφή και αναπαραγωγή του αποτελεί ποινικό αδίκημα και διώκεται νομικά.