Αυξημένος κίνδυνος της ημικρανίας σε ασθενείς με ψωρίαση

Η Ψωρίαση και η ψωριασική αρθρίτιδα (PSA) είναι αυτοάνοσες διαταραχές που χαρακτηρίζονται από χρόνια, ειδική για συγκεκριμένα όργανα (δέρμα, αρθρώσεις) αλλά και συστηματική φλεγμονή. Το γεγονός ότι η ψωρίαση συνδέεται με πολλαπλές άλλες παθήσεις έχει ενισχυθεί από πολλές πρόσφατες μελέτες που τη συνδέουν  με καρδιαγγειακή νόσο (εγκεφαλικό επεισόδιο, ισχαιμική καρδιακή νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια, υπέρταση) και μεταβολικές διαταραχές (δυσλιπιδαιμία, παχυσαρκία, ινσουλινοαντίσταση, και διαβήτη τύπου 2).

Η ημικρανία είναι μια κοινή νευροαγγειακή πάθηση που χαρακτηρίζεται από διαλείποντες πονοκεφάλους με ή χωρίς αύρα. Ορισμένες από  προφλεγμονώδεις κυτοκίνες που συνδέονται με την ψωρίαση (π.χ., ο TNF-a) μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σύσπαση των αγγείων, φλεγμονή και κεφαλαλγία. Επιπλέον, τα άτομα με ημικρανία, όπως και τα άτομα με ψωρίαση, έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα, και εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο Dr. Egeberg και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν το Εθνικό Μητρώο Ασθενών της Δανίας να συλλέξουν δεδομένα από ενήλικες (ηλικίας> 18 ετών) για μια περίοδο 14 ετών (n = 5.379.859) και παρατήρησαν τα ακόλουθα:

• Οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν πολύ αυξημένη πιθανότητα να εμφανίζουν και ημικρανίες σε σχέση με τους υγιείς.
• Ο αυξημένος κίνδυνος για ημικρανίες που παρατηρείται σε ασθενείς με ψωρίαση εξαρτάται από το βαθμό της ψωρίασης (δηλαδή, ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε σοβαρή παρά σε ήπια ψωρίαση).
• Η ψωρίαση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για ημικρανίας άσχετα από το φύλο των ασθενών.

Αυτή η μεγάλη μελέτη απέδωσε κάποια ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Τα άτομα με ψωρίαση έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν ημικρανίες, και ο κίνδυνος αυτός είναι ανάλογος με τη σοβαρότητα της ασθένειας του δέρματος τους. Επιπλέον, οι ασθενείς με ψωριασική αρθρίτιδα είχαν τον υψηλότερο κίνδυνο για ημικρανία, γεγονός που υποδηλώνει ότι το επίπεδο της συστηματικής φλεγμονής μπορεί να είναι σημαντικό.

Παρόλο που λογικά μπορεί αυτές οι δύο παθήσεις να έχουν κοινό παθολογικό υπόβαθρο, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η νοσοκομειακή περίθαλψη, και άλλοι παράγοντες, είναι πιθανό να παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Είναι ακόμα πιθανό τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ψωρίασης ( π.χ. μεθοτρεξάτη και κυκλοσπορίνη) να επιδεινώνουν ή ακόμα και να προκαλούν ημικρανίες. Παρόλα αυτά είναι μια υπόθεση που αξίζει διερεύνησης. Μένει να αποκαλυφθεί αν η βελτίωση της εικόνας του δέρματος οδηγεί σε βελτίωση της ημικρανίας.