Μπορεί τελικά και να μη φταίει ο φτωχός αυτοέλεγχός σου κάθε φορά που υποκύπτεις στις λιγούρες.
Ερευνητές ισχυρίζονται ότι τα μικρόβια πως είναι στο έντερο είναι υπεύθυνα για τη χειραγώγηση της διατροφικής συμπεριφοράς, προκαλώντας την επιθυμία για την τροφή που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους.
Η πρώτη μεγάλη έρευνα του είδους δημοσιεύθηκε το 2006 στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature». Τότε ερευνητική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον απέδειξε ότι το έντερο ενός παχύσαρκου ατόμου έχει διαφορετική μικροβιακή σύσταση από αυτήν ενός ατόμου με φυσιολογικό σωματικό βάρος.
Σε μια συνδυαστική μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2014 καταδεικνύεται ότι ο πληθυσμός ορισμένων βακτηρίων του εντέρου εξαρτάται από την σύσταση της διατροφής.
Για παράδειγμα το στέλεχος Prevotella αναπτύσσεται περισσότερο σε περιβάλλον υψηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες ενώ μια δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας έγινε δίνει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο είδος Bifidobacteria.
Ο τρόπος που τα βακτήρια ελέγχουν τη διατροφική συμπεριφορά δεν έχει γίνει απόλυτα σαφής. Πιστεύεται ότι μέσω της έκκρισης νευροδιαβιβαστών καταφέρνουν και παίρνουν τον έλεγχο του παρασυμπαθητικού συστήματος ελέγχοντας το νευρικό άξονα μεταξύ εντέρου και εγκεφάλου. Η έκκριση ορμονών που επηρεάζουν την διάθεση και τη συμπεριφορά όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη αλλά και η διαφοροποίηση της έκφρασης υποδοχέων αναφέρονται σαν άλλοι ενδεχόμενοι μηχανισμοί δράσης.
Αλλαγές στην έκφραση και τη δραστηριότητα των υποδοχέων της γεύσης έχουν αναφερθεί και σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε επέμβαση γαστρικού by pass για παχυσαρκία, μια επέμβαση που έχει αποδειχτεί ότι αλλάζει την εντερική χλωρίδα.
Τα παραπάνω στοιχεία υπαινίσσονται ότι η άσκηση αυτοελέγχου στις διατροφικές επιλογές μπορεί να αποτελεί ζήτημα καταστολής των μηνυμάτων που προέρχονται από τα βακτήρια του εντέρου.
Το ευχάριστο νέο είναι ότι με την υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου διατροφής, παρατηρείται σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα αλλαγή στον πληθυσμό των „καλών„ βακτηρίων.